Στη Σίσσυ γιατί…

Το δοκίμασα με την ιδιότητα του αθλητικού συντάκτη δυο φορές. Ωραία ήταν αλλά δεν… τρελάθηκα κιόλας. Τα τελευταία χρόνια άκουγα διαρκώς από φίλους και γνωστούς «μα καλά γιατί δεν κάνεις τηλεόραση;»… Ειδικά κάθε φορά που πήγαινα ως καλεσμένος στο «Στην υγεία μας»… Βλέπεις, η τηλεόραση είναι ένα μέσο που ψάχνει διαρκώς καινούργια πρόσωπα, οπότε όταν δεν έχεις κάνει για καιρό τηλεόραση κι όταν κάποιοι ταυτίζονται με τις ιστορίες που γράφεις, καλή ώρα εδώ στο QUEEN, όλο και κάποιος μπορεί να θέλει να σε δει και στην tv… Και η αλήθεια είναι πως όπως εξελίχθηκε η φάση, νόμιζα πως αυτός ο «κάποιος» μου κάνει πλάκα…

Και εξηγούμαι: Πριν από μερικές εβδομάδες, την ίδια μέρα (ναι την ίδια μέρα ακριβώς) με κάλεσαν από δύο κανάλια! Δύο κανάλια για τρεις εκπομπές… Και με διαφορά ελάχιστων λεπτών μεταξύ τους… Τόσο λίγων που έψαχνα να βρω που θα σκάσει η candid camera για να βγει ότι είναι φάρσα!

Η μία εκπομπή ήταν της Σίσσυς Χρηστίδου…

Το «Χαμογέλα και πάλι» που μετακόμισε από το OPEN στο ΜEGA και κάθε Σαββατοκύριακο στις 9.50 πμ θα σας κάνει παρέα για τρεις ώρες! Η Σίσσυ, ο Παύλος Σταματόπουλος, ο Ελένη Βουλγαράκη και ο Κωνσταντίνος Βασάλος… Μαζί κι αυτός που γράφει τις ιστορίες του εδώ… Οι άλλες δύο εκπομπές ήταν μία επίσης το Σαββατοκύριακο και μία καθημερινή. Το ποιες ίσως να μην έχει πια σημασία…

Κι ας είναι μεγάλος μπελάς, να μετανιώνεις για κάτι που δεν έκανες...

Αν μου τύχει θα σας το πω/γράψω… Προς το παρόν δεν έχω τέτοιες σκοτούρες.

Και θα σας πω γιατί… Έχει σημασία. Μεγάλη. Για πολλούς λόγους. Ο ένας είναι βαθιά ανθρώπινος. Για όσους ψάχνετε ή είστε σε συζήτηση για δουλειά… Λέγεται ανθρώπινη προσέγγιση. Και την έχουμε ανάγκη, περισσότερο από ποτέ.

Εξηγούμαι: Η Σίσσυ που βλέπετε στην τηλεόραση είναι ακριβώς το ίδιο στην πραγματικότητα: Ένας απόλυτα ζεστός άνθρωπος… Καλοκαίρι!

Τόσο ζεστός που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι την ξέρεις χρόνια πριν καν πεις «καλημέρα»… Δεν ξέρω τι… όνειρο είδε και με έκανε μέλος αυτής της παρέας αλλά από την πρώτη στιγμή, από το πρώτο τηλεφώνημα, με έκανε και ένιωσα τόσο οικεία, τόσο ζεστά, τόσο ανθρώπινα λες και γνωριζόμασταν χρόνια… Μαγικό. Αλήθεια. Με πήρε τηλέφωνο, μιλήσαμε, βρεθήκαμε, μίλησε με την κόρη μου (!), μοιραστήκαμε αγωνίες, ανησυχίες, συμφωνήσαμε και διαφωνήσαμε για θέματα σοβαρά και λιγότερο σοβαρά… Όλα αυτά τα ανθρώπινα, τα ξεχασμένα…

Σε καιρούς που όποιος περνάει έξω από ένα κανάλι «ψωνίζεται» και νομίζει ότι είναι ο… Λάρι Κινγκ, η Σίσσυ ποντάρει στην παρέα, στο εμείς και όχι στο εγώ και το αποδεικνύει με πράξεις! Δίνει χώρο, χρόνο αλλά κυρίως αγάπη στους ανθρώπους που δουλεύουν μαζί της… Και φτιάχνει φιλίες. Από τις παλιές, τις καλές… Με το σιγόντο του Παύλου και των παιδιών, της Ελένης και του Κωστή… Αλλά και όσων δουλεύουν πίσω από τις κάμερες. Τη Βένια, την Άντζελα, τον Οδυσσέα, τον Θανάση και τον Φίλιππο αλλά και των άλλων παιδιών. Μικρών και μεγαλύτερων… Και να θες, δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς! Πως να κάνεις αλλιώς με αυτά τα παιδιά!

Καβαλάς αυτό το υπέροχο κύμα ανθρώπων και πας στα ανοικτά… Ταξιδεύεις! Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει αυτό το ταξίδι που ξεκινάει (τυπικά) το Σάββατο… Ξέρω πως νιώθω καλά. Όλοι μας θαρρώ. Νιώθουμε παρέα…

Και στον καιρό της… απομόνωσης, της απόστασης, η παρέα δεν είναι δεδομένο αλλά ζητούμενο.

Κάποιος σοφός είπε πως «οι παρέες γράφουν Ιστορία». Η δική μας παρέα θέλει απλά να περνάει καλά… Και αν κάνουμε έστω και έναν από όσους μπουν στον κόπο να μας δουν να περάσει τόσο καλά όσο εμείς, θα είναι πολύ! Αν κάνουμε έστω σε έναν καλή παρέα θα είναι πολύ… Ραντεβού το Σάββατο… Στις 9.50 πμ… Είπα που; Στο MEGA…