Η αποθέωση του «τίποτα»!
Εκεί έξω υπάρχουν πολλοί «γλίτσες». Που δεν βγαίνουν στο γυαλί. Αυτό δεν τους κάνει λιγότερο «γλίτσες». Απλά δεν επηρεάζουν πολλές ζωές.
Οι «γλίτσες» της τηλεόρασης μπαίνουν στα σπίτια του κόσμου, τους βλέπουν παιδιά, αγόρια και κορίτσια, για χρόνια. Γελάνε μαζί τους. Τους ακούν. Τους πιστεύουν.
Κάποια κορίτσια τους ερωτεύονται. Γοητεύονται από αυτούς. Από τη… λάμψη, τη χρυσόσκονη, τη δημοφιλία της τηλεόρασης. Ερωτεύονται το μέσο κι όχι τον άνθρωπο. Αυτόν που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα τον κοίταζαν καν. Κι όχι γιατί είναι άσχημος. Γιατί είναι «γλίτσης».
Και το «μηδέν» που γίνεται κάτι επειδή βγαίνει στο γυαλί νιώθει ότι έχει όλο τον κόσμο στα χέρια του. Και το κορίτσι επίσης. Κι ας είναι κορίτσι του «γλίτση». Αυτού που αν ήταν… υδραυλικός, πλασιέ, λογιστής κοκ δεν θα είχε όχι κορίτσι αλλά ούτε… κομοδίνο! Κι εκεί είναι που αρχίζει και μεγαλώνει το πρόβλημα… Πολύ πριν αυτός αποδείξει στην πράξη και στο κορίτσι ότι είναι «γλίτσης».
Γιατί μέχρι τότε, είναι πρόβλημα του κοριτσιού. Των κοριτσιών. Των ανθρώπων. Που θαμπώνονται από την λάμψη της τηλεόρασης και δεν διακρίνουν τον «γλίτση». Που χορταίνουν από τη φήμη και χάνουν την ουσία. Που νιώθουν ξαφνικά ότι το σημαντικό δεν είναι ποιος είσαι αλλά αν σε γνωρίζουν. Που τους νοιάζει το επώνυμο κι όχι το όνομα.
Και εκεί την πατάνε… Την πατάμε όλοι. Την πατάει μια ολόκληρη κοινωνία. Αιώνες τώρα. Αποθεώνοντας το τίποτα. Κάνοντας το μηδέν- όμικρον. «Οοοοο τι ωραία που τα λέει… Οοοο τι φανταστικός που είναι!». Μηδέν είναι.
Αυτός που βγαίνει στο γυαλί και σε κάνει και γελάς δεν είναι απαραίτητα και καλός… Είναι απλά ένας τύπος που βγαίνει στο γυαλί. Ένας τύπος που κάνει μια δουλειά όπως όλοι οι άλλοι. Και πολλές φορές δεν την κάνει και καλά. Και που στην προσωπική του ζωή μπορεί να είναι «γλίτσης». Επώνυμος «γλίτσης».
Κι εσύ, το κορίτσι, που μπορεί να γοητεύεσαι από το ότι είναι ο επώνυμος «γλίτσης» που σε κάνει να γελάς, πάρε τον χρόνο σου πριν τον εμπιστευτείς. Κι ας είναι η τηλεόραση και το χιούμορ… αφροδισιακά.
Προστάτευσε τον εαυτό σου. Κράτα πράγματα για σένα. Μην δίνεσαι.
Αυτοσεβασμός. Αν τον έχεις, δεν θα χρειαστεί να απαιτήσεις ποτέ σεβασμό. Γιατί κανείς δεν θα σκεφτεί να μην στον αποδώσει. Άσε που θα αποφεύγεις τους «γλίτσες». Θα τους… μυρίζεις από χιλιόμετρα. Και θα μένεις μακριά τους. Επειδή σέβεσαι τον εαυτό σου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Κορίτσι μου, είσαι δικιά σου… Μόνο δικιά σου
