Μην ψάχνεις στον έρωτα να βρεις δικαιοσύνη

Διαβάζω συχνά πυκνά το «Ο άνεμος κουβάρι». Ναι, το βιβλίο όπου ο Διονύσης Χαριτόπουλος μοιράζεται με όλους εμάς τον έρωτα του με τη Μαλβίνα… Αρχικά, ας πούμε ότι υπάρχουν τυχεροί άντρες, πολύ τυχεροί και ο Χαριτόπουλος.

Πάμε όμως στο θέμα. Σε μια από τις σελίδες του βιβλίου ο Χαριτόπουλος προσπαθεί να πείσει τη Μαλβίνα ότι είναι ανίκανος για σχέση, ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας σχέσης, ότι έχει τους δικούς του δαίμονες.

Και η Μαλβίνα του απαντά: «Μια φορά την εβδομάδα μπορείς; 5 με 7;».

Άδικο. Θα μου πεις. Εκείνη να θέλει να του δώσει όλη τη ζωή της και να του ζητά μόνο ένα «5 με 7» μια φορά την εβδομάδα… Μπορεί. Αλλά στον έρωτα δεν υπάρχει δικαιοσύνη. Μην ψάξεις να τη βρεις. Μην πεις στον κόπο καν να την αναζητήσεις. Γιατί θα χάσεις χρόνο και συναισθήματα.

Ο έρωτας δεν είναι δούναι και λαβείν. Είναι όπως σου έρθει. Δίνεις όσα θες, παίρνεις όσα σου δοθούν και κυρίως, ναι ΚΥΡΙΩΣ, δεν ζητάς. Δεν απαιτείς. Δεν υπάρχει «εγώ» στον έρωτα. Το εξαφανίζεις. Το πνίγεις. Το πετάς. Το καταπίνεις.

Για να ερωτευτείς πραγματικά. Αλλιώς θα πεις πως ερωτεύτηκες αλλά στην πραγματικότητα θα έχεις απλά «dealάρει». Με τον άλλον και τον εαυτό σου. Δεν ξέρω αν θα είναι καλό ή κακό το deal, έρωτας πάντως δεν θα είναι.

Στον έρωτα μπαίνεις με τα μπούνια και φεύγεις με «μπουνιές». Θεωρητικά. Όχι στην κυριολεξία. Είπαμε.

Αυτές που θα έχεις φάει. Πολλές φορές αυτές που θα έχεις ρίξει ο ίδιος στον εαυτό σου… Για το πάθος που έγινε λάθος ή το αντίστροφο.

Για να ερωτευτείς πρέπει πρώτα να παραδοθείς. Απολύτως. Ακόμη κι αν ο άλλος δεν έχει αφεθεί καν σε σένα… Ή δεν θα αφεθεί ποτέ.

Δεν υπάρχουν προαπαιτούμενα στον έρωτα, ούτε αμοιβαιότητα. Μην ακούτε βλακείες. Δεν υπάρχει καν ισορροπία… Η μεγαλύτερη δύναμη στην πλάση. Γι’ αυτό και στο όνομα του έρωτα έχουν γίνει οι μεγαλύτερες «ζημιές».

Στον έρωτα τίποτα δεν είναι δεδομένο. Μόνο ο έρωτας.