Πώς θες να ζήσεις;

Όλος ο κόσμος ασχολείται με τη βασίλισσα Ελισάβετ, τον βασιλιά και τα… βασιλόπουλα. Σε βαθμό κακουργήματος. Προσωπικά το μόνο που βρίσκω ενδιαφέρον από όλο αυτό το νταβαντούρι είναι τον έρωτα του Καρόλου με την Καμίλα (αν δεν έχεις διαβάσεις τα γράμματα του κατά τ’ άλλα ξενέρωτου βασιλιά στην ερωμένη του, να τα διαβάσεις) και τον τρόπο ζωής του Γουίλιαμ και του Χάρι. Τις δύο δηλαδή ανθρώπινες ιστορίες σε αυτό τον απόλυτο παραλογισμό ενός κόσμου γεμάτου πρωτόκολλα και αγκυλώσεις.

Ο Κάρολος τα κατάφερε. Όχι να γίνει βασιλιάς. Αυτό θα γινόταν νομοτελειακά. Εκτός κι αν έφευγε εκείνος πριν την μητέρα του. Κατάφερε να ζήσει με τον μεγάλο του έρωτα, πηγαίνοντας κόντρα σε όλους και σε όλα. Του το δίνω.

Πάμε όμως τώρα σε αυτό που έχει ζουμί και μέλλον

Τον Γουίλιαμ και τον Χάρι. Δύο παιδιά από ίδιους γονείς. Τον Κάρολο και την Νταϊάνα. Δύο όμως τόσο διαφορετικά παιδιά. Ο Γουίλιαμ είναι ήδη… βασιλιάς. Σε όλα του. Τα κάνει όλα όπως πρέπει. Λάθος. Όπως ΠΡΕΠΕΙ. Φέρεται βασιλικά, ντύνεται βασιλικά, τρώει βασιλικά, ερωτεύεται βασιλικά, παντρεύεται βασιλικά, χαιρετάει βασιλικά, κοιμάται βασιλικά… Προφανώς κάνει σεξ/έρωτα βασιλικά. Χάλια δηλαδή.

Ο άλλος είναι από άλλο ανέκδοτο

Πήρε το κορίτσι κι έφυγε. Για να ζήσει ελεύθερος. Ακόμη και τώρα που πέθανε η γιαγιά ο ένας εγγονός τα έκανε όλα by the book και ο άλλος προσπάθησε όπου μπόρεσε να το ζήσει όπως θέλει. Μέχρι και στο ντύσιμο. Κουμπωμένο το σακάκι του ενός, ξεκούμπωτο του άλλου. Όλα έχουν τη σημασία τους. Νομίζω πως τα δύο αδέρφια είναι μια καλή αφορμή πώς θες να ζήσεις…

Γουστάρεις τις ανέσεις, τα φράγκα κ.λπ. αλλά μέσα σε ένα πλαίσιο που θα σου λέει και πως θα σκεφτείς; Γίνε Γουίλιαμ. Θες να είσαι ελεύθερος αλλά χωρίς… βασιλικές ανέσεις; Γίνε Χάρι. Μην με ρωτήσεις τι θα επέλεγα. Είναι περιττό. Αλλά δεν σκεφτόμαστε όλοι το ίδιο. Κάποιοι προτιμούν να τους λένε ακόμη και πώς θα αναπνεύσουν. Όχι να σκεφτούν…