Ο χαμογελαστός κύριος Σάββας

Ιούλιος 2021

1/7/2021

Ανεβάζω ένα post χαριτολογώντας για τον Ιούλιο που προβλεπόταν καυτός. Νάζι, σκέρτσο, ανέμελη, ανάλαφρη, αισιόδοξη σας ρώτησα αν αποφασίσατε για τις διακοπές σας. Όλα έδειχναν (για μένα τουλάχιστον) ότι θα έχω ένα υπέροχο μοναδικό καλοκαίρι με την οικογένεια μου κάνοντας τα ταξιδάκια μας. Τίποτα δεν προμήνυε το τι με περίμενε.. Τι περίμενε τη μαμά μου ..

Το ξέρετε όμως πως όταν κάνουμε σχέδια ο Θεός γελάει έτσι ;

17/7/2021

8:20 πιάνω το κινητό στο χέρι. Μία από τις σπάνιες φορές που δεν σηκωθήκαμε από τις 6:30 γιατί ο μικρός έκανε ανήσυχο ύπνο το βράδυ.

30 κλήσεις από τη μαμά και άλλες 10 από τον θείο μου.

Σίγουρα δεν επρόκειτο για κάτι καλό

• Έλα μαμά καλημέρα τι έγινε
• Έλα παιδί μου, θέλω να είσαι ψύχραιμη, πέθανεε ο Σάββας……….

Στραβώνει το στόμα μου, τρέμω , ταχυπαλμία , μάτια γουρλωμένα και δάκρια.. Προσπαθώ να πιάσω τον άντρα μου να με κουνήσει μπας και ξυπνήσω. Δε μπορεί να είναι αλήθεια. Δε μπορεί το στήριγμα μου, ο άνθρωπος που με μεγάλωσε από 8 χρονών, που με αγαπούσε όσο κανείς άλλος, που δεν έκανε δικά του παιδιά γιατί του αρκούσα μόνο εγώ να έφυγε…

Μένω σε εκείνο το δωμάτιο στη Νάξο που βρισκόμασταν για διακοπές μόνη. Ο μικρός πάει με το μπαμπά του παραλία . Θυμάμαι να πηγαινοέρχομαι σαν τρελή στο δωμάτιο να προσπαθώ να φτιάξω τη βαλίτσα, να σταματάω, να πέφτω στο κρεβάτι, να κλαίω, να πηγαίνω στο μπάνιο, να μιλάω με τη μαμά ξανά.. Ο πολυαγαπημένος μας Σάββας είχε φύγει στο νησί που αγαπούσε. Στην Άνδρο του.. Κοιμήθηκε και δεν ξαναξύπνησε.. Άτιμη καρδιά..

Ήταν μόνο 57 χρονών..

Να σας πω δυο λόγια για το μπαμπά μου το Σάββα...Γιατί μπαμπάς ήταν για μένα , με όλη τη σημασία της λέξης. Στα εύκολα αλλά κυρίως στα δύσκολα .. Δε με κατηγόρησε ποτέ για τίποτα ακόμα και αν έφταιγα.. Μου στάθηκε όπου χρειάστηκα, με αγάπησε με ένα δικό του μοναδικό και αποκλειστικό τρόπο. Δεν τον ένοιαζε να αποκτήσει βιολογικό παιδί παρότι η μαμά πάντα του το έλεγε , ήθελε μόνο εμένα και να μου προσφέρει τα πάντα. Να μη μου λείψει τίποτα..

Ο πάντα χαμογελαστός κύριος Σάββας όπως μου έγραψε μια φίλη για να μου συλλυπηθεί. Γιατί ήταν πάντα χαμογελαστός. Σε όλο τον κόσμο. Σε όλες μου τις παρέες ήταν ο αγαπημένος τους, έκανε κέφι, μιλούσε για πολλά πράγματα που είχε ζήσει στη ζωή του και εμπειρίες.. Κερνούσε πάντα ήταν γαλαντόμος όπως λέω. Ήθελε όλοι να περνάνε καλά όταν μαζί του αλλά και όταν δεν ήταν.

Ο πάντα χαμογελαστός παππούς Σάββας..

Αχ ο παππούς του Ιάσονα. Τον λάτρεψε από την πρώτη μέρα στο μαιευτήριο. Τον είχε αγκαλιά και φοβόταν να τον πιάσει καθώς ήταν παχουλός και με «εκτόπισμα» όπως λέμε με τη μαμά και δεν ήξερε πως να κρατήσει τον μικρό. Eρχόταν όσο θήλαζα να με βοηθήσει να τον κρατήσει και να τον απασχολήσει όσο μπορούσε για να πάω να κάνω ένα μπάνιο ή να πάω σε δουλειά. Γυρνούσα και τους έβρισκα αγκαλιά.

Ο παππούς Σάββας έκανε τα καλύτερα παιχνίδια , τα πιο ωραία μπάνια και έμαθε κολύμπι στον Ιάσονακο.. Κοιμόταν τα σαββατοκύριακα μαζί του στο «μεγάλο κρεβάτι» όπως λέει ο Ιάσονας... Τον πήγαινε βόλτες τον πρόσεχε σαν παιδί του.. Του έδωσε ζωή και ξανάνιωσε μόλις γεννήθηκε ο μικρός.. Που να ξέραμε ότι θα ήταν μόνο για 3 χρόνια …

Αυτό το κείμενο που σας γράφω σήμερα σε περίληψη ουσιαστικά γιατί δεν μπορούν να χωρέσουν εδώ όλα όσα έχουμε ζήσει σαν οικογένεια 26 χρόνια τώρα, είναι ο δικός μου απλός τρόπος να περάσω λίγο σε εσάς τι σήμαινε αυτός ο άνθρωπος για μένα. Να σας πω να τους σκέφτεστε τους γονείς σας, να μην τσακώνεστε να τους παίρνετε τηλέφωνο γιατί δυστυχώς ποτέ δεν ξέρουμε πότε θα είναι και η τελευταία φορά..

Παρότι έφυγε νωρίς από κοντά μας , έφυγε ευτυχισμένος , ήρεμα δεν ταλαιπωρήθηκε και δεν μας ταλαιπώρησε όπως ήταν και η επιθυμία του .. Δεν ξέρω πού είναι , δεν ξέρω πότε θα τον ξαναδώ , αν τον ξαναδώ , πού πήγε η ψυχή του και αν μας βλέπει.. αυτό με τσακίζει περισσότερο .. Δεν ξέρω πού είναι .

Το τηλέφωνο μου δεν θα ξαναχτυπήσει με το όνομα «Σαββούλης» , και ο μικρός δεν θα ξαναπαίξει με τον παππού Σάββα που όλες αυτές τις μέρες τον ζητάει και με πιάνουν τα κλάματα κάθε φορά..

Πλέον καταλαβαίνω όσους έχουν βιώσει την απώλεια γονιού.

«Δεν το ξεπερνάς απλά μαθαίνεις να ζεις με αυτό» ήταν η απάντηση που μου έδωσαν πάρα πολλές κοπέλες στο instagram που έχουν βιώσει το ίδιο. Ο χρόνος θα απαλύνει τον πόνο αλλά πάντα θα υπάρχει αυτή η πληγή..

Σε αποχαιρετώ μπαμπά Σάββα, Σ αγαπώ πολύ και ελπίζω να μας βλέπεις από κάπου ψηλά….

01

04