Anna και Tommy : Love for ever

Πολλές φορές είχα αναρωτηθεί στο παρελθόν, γιατί οι επαγγελματίες της μόδας –fashion editors, models, stylists, διευθύντριες περιοδικών, αλλά και δημοσιογράφοι- ήταν στην πλειοψηφία τους κακοντυμένοι και κακομούτσουνοι.

Η μόδα είναι λίγο δίκοπο μαχαίρι αν δεν την χειριστείς με αρκετό χιούμορ και πολύ αυτοσαρκασμό. Είναι ένα χαρούμενο εποχιακό καρναβάλι με τους masters και τα puppets, τα νούμερα και τους θηριοδαμαστές. Πάνω από όλα, όμως, είναι μία τεράστια βιομηχανία παραγωγής απαραίτητων, αλλά και περιττών αγαθών, που καλώς ή κακώς ομορφαίνουν την μονότονη πραγματικότητά μας, μας κάνουν να ονειρευτούμε, να καλλωπιστούμε και να εντυπωσιάσουμε κάθε φορά και με διαφορετικό τρόπο, ενώ ταυτόχρονα ως βιομηχανία συντηρεί εκατομμύρια ανθρώπους.

Επαγγελματικά η όχι, για φλερτ ή κατάκτηση, για εντύπωση ή φιγούρα, η μόδα έρχεται πολλές φορές να μας θυμίσει ότι είναι από τις ελάχιστες μορφές τέχνης που μπορούμε να φορέσουμε, να την αγοράσουμε ή και να επενδύσουμε σε αυτή. Μέχρι την έλευση των street style photographers περίπου μία πενταετία πριν, οι εμφανίσεις των «ειδικών» διακατέχονταν από μία βαρετή προσέγγιση για κυριαρχία, πολύ ως και αποπνικτικό συντηρητισμό, αλλά και άγχος επιβολής ενδυματολογικού στυλ, μερικές φορές επικίνδυνου για μίμηση, πόσο μάλλον για αντιγραφή.

Με πρώτο τον Scott Shulman (a.k.a The Sartorialist), αλλά και τον γνωστό στους casual hipster κύκλους facehunter, οι φωτογράφοι του «δρόμου» κατάφεραν παράλληλα με τους bloggers να αλλάξουν μία για πάντα τον χάρτη της διεθνούς μόδας σε καθημερινή βάση. Οι επισκέπτες των fashion shows είναι οι movers & shakers, αλλά και τα νέα αυτά «φυντάνια» μετρούν εκατομμύρια followers, έτοιμους να εκτελέσουν κάθε τους ενδυματολογική διαταγή και γνώμη.

Πώς θα υποδείξεις στον απλό κόσμο πως να ντυθεί, τι να διαλέξει αλλά και τι «τάσεις» να αγοράσει όταν εσύ δεν κάνεις τα πλήθη να παραληρούν σε κάθε σου εμφάνιση; Όταν δε, δουλεύεις και στην πιο πρωτοποριακή έκδοσης Vogue του κόσμου, που είναι φυσικά η ιαπωνική, τότε τον πρωταγωνιστικό ρόλο αναλαμβάνει η grand fashion persona Anna Dello Russo.

Καθαρή Ιταλιάνα, απροσδιορίστου ηλικίας, με τολμηρούς χρωματικούς συνδυασμούς, και εμφανίσεις που κυμαίνονται μεταξύ απόλυτου σικ ως και καρικατούρας. Ο μοναδικός της αυτοσαρκασμός, τα καπέλα κεράσια αλλά και τα καλοκαιρινά αέρινα ρούχα μέσα στο καταχείμωνο, έκαναν αυτή τη γυναίκα θεά στα μάτια των φανατικών και με άφθονη πλάκα σε ύφος και δηλώσεις, η Anna είναι πια απαραίτητη στις πρώτες σειρές των επιδείξεων, όσο και η λιγότερο καλόγουστη αλλά συνονόματη της, Anna Wintour.

Άλλωστε η Dello Russo έχει δηλώσει ότι το μεγαλύτερο άγχος της την περίοδο των κολεξιόν είναι πώς να πακετάρει με ρούχα, τις δέκα βαλίτσες της, αλλά και να στριμώξει μέσα σε αυτές και αρκετά από τα τέσσερις χιλιάδες ζευγάρια παπούτσια που έχει. Ένα fashion icon όμως θέλει και τον φωτογράφο που θα την αποθανατίσει για την αιωνιότητα και φυσικά μετά τη γνωριμία της με τον Νο1 street style photographer, Tommy Ton, αποκλειστικό συνεργάτη του style.com αλλά και της προσωπικής του ιστοσελίδας Jak & Jil, η αποθέωση κάθε σεζόν είναι εγγυημένη.

Για αυτό λοιπόν έγιναν τα εγκαίνια μίας έκθεσης φωτογραφίας στο Τοροντο του Καναδά, όπου και κατάγεται ο Tommy με τίτλο «When Tommy Met Anna». Ο «έρωτάς» τους γεννήθηκε το 2008, όταν ο φωτογράφος έκανε το πρώτο κλικ σε μια εντυπωσιακή γυναικεία, γυμνασμένη φιγούρα ντυμένη με ένα ολόχρυσο φόρεμα Dolce & Gabbana. Από τότε για αυτόν δεν είναι μόνο μούσα, αλλά η ADR ή πολλές φορές λόγω του extreme ενδυματολογικού της στυλ η Anna Dello Gaga! Άλλωστε είναι η μοναδική fashion director ever που λάνσαρε το δικό της άρωμα, βαδίζοντας στα χνάρια των καθιερωμένων mainstream celebrities.

Σε μία εποχή που κυριολεκτικά ισχύει το «ό,τι δηλώσεις είσαι» σε παγκόσμιο επίπεδο, το παράδειγμα των δύο αυτών ταλαντούχων ειδικών της μόδας αποτελεί case study για οποιονδήποτε θέλει να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μόδα και θέτει νέα στάνταρ για το τι τελικά είναι fashion και πόση πολλή γνώση, τόλμη και αυθεντικότητα χρειάζεται για να μην είσαι απλά fashionable.