Πριγκιπικός γάμος: Το αποτέλεσμα

Μήνες, ημέρες, ώρες και λεπτά έπαιξαν το σημαντικότερο ρόλο τον τελευταίο καιρό προσπαθώντας να αποτυπώσουν με ακρίβεια το όνειρο κάθε κοινής θνητής για τον έρωτα του λαμπερού πρίγκιπα με μία απλή πλην όμως, τίμια «καμία», που θα μπορούσε να είναι η μελλοντική βασίλισσα της Αγγλίας.

Δυστυχώς η προηγούμενη υποψήφια βασίλισσα και παραλίγο πεθερά της Kate -νυν Katherine Δούκισσας του Cambridge-, Lady Diana, δεν πρόλαβε να νιώσει την χαρά του θρόνου, αλλά και την περηφάνια που νιώθει κάθε μητέρα, όταν ο γιος της ερωτευθεί και αποκαταστήσει τον έρωτα της ζωής του.

Ο γάμος αυτός ήταν πολλαπλής σημασίας και με πολλές τραγικές ειρωνείες. Η πιο κραυγαλέα αυτή της επιβράβευσης και κατοχύρωσης πλέον ως βασιλικού οίκου, αυτόν του Alexander McQueen, ενός πρόσφατα εκλιπόντα Βρετανού σχεδιαστή, που τα πρώτα χρόνια που μαθήτευσε στην Savile Row έραβε εσωτερικά, στο κατά παραγγελία σακάκι του νεαρότερου και ακόμη παντρεμένου με την Diana, πρίγκιπα Κάρολου, τη μνημειώδη φράση «είμαι μ....ς».

Ο σχεδιαστής, που πήγε όσο ελάχιστοι ενάντια στο κατεστημένο, δημιούργησε συλλογές και μόδες εμπνευσμένες από τις σκοτεινές σελίδες της Αγγλικής ιστορίας, αλλά και τους παραλογισμούς των κατά καιρούς Βασιλικών απογόνων –Mary, Queen Of Scots- βρέθηκε τώρα στην απόλυτη επιβράβευση μετά από πολύμηνη έρευνα για το ποιος τελικά θα σχεδίαζε το απόλυτο νυφικό φόρεμα του αιώνα.

Παράλληλα τη Δευτέρα ξεκινά στην Νέα Υόρκη και στο Metropolitan Museum Of Art η αναδρομική και εξαιρετική από τις πρώτες εικόνες, έκθεση με τίτλο Savage Beauty για το σύνολο της δουλειάς του Alexander McQueen.

Πόση ειρωνεία, λοιπόν, όταν μετά από δεκαετίες ο πρώτος νεοσυσταθείσας βρετανικός οίκος υψηλής ραπτικής, House of McQueen, παίρνει σάρκα και οστά με τον ίδιο το σχεδιαστή απόντα, μετά τη μοναδική και δυστυχώς, επιτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας του.

Μία ακόμη επιτυχία «Made in Britain» που στην επόμενη εβδομάδα υψηλής ραπτικής στο Παρίσι θα μπορούσε και επίσημα να συναγωνιστεί τα μεγαθήρια Dior, Chanel, Valentino, Gaultier.

Oι Βρετανοί έχουν ένα ταλέντο στο να επιβάλλουν τα αστέρια τους παγκοσμίως, κάνοντας όλο τον πλανήτη να νιώθει «πληβείος», αλλά κολακευμένος που μπορεί, έστω και από την κλειδαρότρυπα του internet, να νιώσει το δέος ενός βασιλικού δεσμού από τη γέννηση του.

Με έναν πλανήτη σε κατάσταση πανικού, με πολιτικές ανακατατάξεις, κλιματολογικές αλλαγές, οικονομικά αδιέξοδα και ένα Hollywood «πνιγμένο» σε ομοιομορφία, αμόρφωτες στάρλετ και ολόιδιες μακριές βραδινές τουαλέτες, ο γάμος αυτός προκαλεί το ίδιο συναίσθημα με μία παλιά καλή ιστορία της γιαγιάς .

Είναι η επιβεβαίωση ότι όλοι κρύβουμε μέσα μας ένα παιδί που θέλει να πιστεύει στα παραμύθια, γιατί εκεί υπάρχει πάντα happy end. Και αν κρίνουμε από την μέχρι τώρα πορεία της ανθρωπότητας και του παγκόσμιου χωριού που λέγεται Γη, το μόνο που δεν έχει αλλάξει είναι ότι ο πρίγκιπας είναι πάντα ξανθός και γλυκανάλατος και η μέλλουσα πριγκίπισσα μελαχρινή και ντυμένη με το ωραιότερο φόρεμα που έγινε ποτέ.

Ένα διαχρονικό παραμύθι αιώνων, συμβολικής σημασίας, πάντα με τα ίδια πετυχημένα συστατικά. Δεν μπορώ να πω το ίδιο και για την πεζή πραγματικότητα που μοιάζει πλέον χειρότερη και από την ίδια την κακιά, άσχημη μάγισσα.