«Η μόδα δεν αφορά πραγματικά τα ρούχα, αφορά την ίδια τη ζωή»: R.I.P. Franca Sozzani

Γεννήθηκε στην Μάντοβα στις 20 Iανουαρίου του 1950. Kόρη ενός αυστηρού πολιτικού μηχανικού, η Franca Sozzani, έδειξε από πολύ νωρίς στη ζωή της πως δεν θα ακολουθούσε την πεπατημένη. Σε κανέναν τομέα. Σπούδασε φιλολογία και φιλοσοφία στο Μιλάνο και μετά από έναν γάμο-express που κράτησε μόνο 3 μήνες ταξίδεψε μέχρι την Ινδία για να βρει τον εαυτό της. Κατέληξε στο Λονδίνο, και αφού έζησε από κοντά τα Swinging Sixties επέστρεψε στην Ιταλία όπου και ξεκίνησε να εργάζεται στην Ιταλική Παιδική Vogue. «Ήμουν ο βοηθός, του βοηθού κάποιου» έλεγε η ίδια γελώντας. Το 1988 γίνεται διευθύντρια της Ιταλικής Vogue, ίδια χρονιά αναλαμβάνει την αντίστοιχη θέση και η Anna Wintour στην Αμερικάνικη. Το πρώτο της εξώφυλλο, ως διευθύντρια, είχε την υπογραφή του Steven Meisel – με τον οποίο τους ένωνε μία μεγάλη φιλία και ένας «αέναος πλατωνικός έρωτας», σύμφωνα με τον ίδιο- και ένα μόνο «χτύπημα»: Il Nuovo Stile.

Το πρώτο της εξώφυλλο ως Διευθύντρια στη Vogue

Δεν θα μπορούσε αυτός ο ένας τίτλος να ήταν πιο περιγραφικός για τα επόμενα 28 χρόνια που η Franca Sozzani θα βρίσκεται στο τιμόνι ενός από τα μεγαλύτερα περιοδικά μόδας του κόσμου. Το «νέο της στυλ» προσδιοριζόταν από μια βαθιά ενοποίηση της μόδας με την πραγματική ζωή. Τα fashion editorial αντηχούσαν τους σύγχρονους προβληματισμούς κάθε σκεπτόμενης γυναίκας και μία απλή φωτογράφιση μπορούσε να μετατραπεί σε ένα έργο τέχνης με κοινωνικές προεκτάσεις. Μία ολόκληρη γενιά φωτογράφων, όπως οι: Bruce Weber, Peter Lindbergh, Ellen von Unwerth και Paolo Roversi, οφείλουν την καταξίωση τους στην επιμονή της Franca να συνεργάζεται μαζί τους.

Σε διάφορα τεύχη της Vogue έχει ασχοληθεί με «ευαίσθητα» ζητήματα όπως οι πλαστικές επεμβάσεις (ήταν πολέμιά τους), τα σωστά πρότυπα ομορφιάς και οι διατροφικές διαταραχές, με αποκορύφωμα το «Βlack Issue» που κυκλοφόρησε το 2008 και ήταν αφιερωμένο στα μαύρα μοντέλα και στον ρόλο τους στη διεθνή fashion σκηνή. «Η Franca δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμα τι έχει κάνει για εμάς», δήλωσε η Naomi Campbell, η οποία ήταν ένα από τα πολλά εξώφυλλα του τεύχους, στους The New York Times, λίγους μήνες μετά.

Mε τον γιο της, Francesco

Φέτος έκανε πρεμιέρα και στο Φεστιβάλ Βενετίας το ντοκιμαντέρ που γύρισε ο γιος της, Francesco Carrozzini, με τίτλο «Franca: Chaos and Creation», το οποίο παρουσιάζει τις σημαντικότερες στιγμές της επαγγελματικής της ζωής. Η βιογραφική αυτή ταινία είναι η οπτικοποίηση των «έργων και ημερών» της γυναίκας που κατάφερε να περάσει μέσα στο εξωστρεφές, ιταλικό dna όλους του κοινωνικούς προβληματισμούς που χρειαζόταν για να μην μένει η μόδα αμέτοχη σε ό, τι δεν αφορά ένα στυλάτο φόρεμα και ένα σετ λαμπερών αξεσουάρ.

Η Anna Wintour στο σημερινό της κείμενό της στo site της Αμερικάνικης Vogue αποχαιρετά την «φίλη της, Franca» με μερικές ατάκες που όταν γράφονται από τη «Σιδηρά κυρία» του τύπου παγκοσμίως, αποκτούν άλλη βαρύτητα. «Ήταν ο πιο σκληρά εργαζόμενος άνθρωπος που γνωρίζω. Έκανε τόσα πράγματα ταυτόχρονα, ήταν δημιουργική και δυνατή, κάνοντας τα να δείχνουν όλα εύκολα και απλά». Σήμερα έφυγε από τη ζωή στο Μιλάνο, στα 66 της χρόνια μετά από μακρά μάχη με σοβαρή ασθένεια. Είχε στο πλευρό της τον γιο της, Francesco. Λίγες μέρες πριν είχε βγάλει το οξυγόνο που την βοηθούσε να αναπνέει και είχε παρακολουθήσει στο Παρίσι την επίδειξη μόδας του Karl Lagerfeld για τον Οίκο Chanel. «Ήθελα απλά να στηρίξω τον Karl», είχε πει. Η Anna έγραψε και κάτι άλλο σήμερα στο άρθρο της, το οποίο είναι ένα από τα πιο συγκινητικά κείμενα που έχουμε διαβάσει ποτέ από αυτή: «Η Franca με έμαθε πως αν θες τη φιλία κάποιου πρέπει να την κερδίσεις». Κάτι παρόμοιο έμαθε και σε εμάς για τον ρόλο της μόδας στη ζωή μας, αν θες να την αντιμετωπίζουν σοβαρά πρέπει να μάθεις να την «κάνεις» σοβαρά. «Δεν αφορά μόνο ρούχα, αφορά την ίδια τη ζωή»... και την ευχαριστούμε που μας το έμαθε και μας το έδειξε αυτό με τον πιο στυλάτο τρόπο... Arrivederci Franca.