Στο Μιλάνο μύρισε καλοκαίρι
Οι ανδρικές κολεξιόν για το επόμενο καλοκαίρι που παρουσιάζονται, τώρα, στο Μιλάνο δείχνουν το πνεύμα της εμπορικότητας της σύγχρονης μόδας με μετρημένες δόσεις δημιουργικής εξέλιξης, αποδεικνύοντας πως πρόκειται κυρίως για business.
Αν και οι φημολογούμενες νέες αγορές θα μπορούσαν να σηκώσουν πολύ πιο καταλυτικές φρέσκες ιδέες προς κατανάλωση, το πνεύμα στο Μιλάνο είναι πολύ συντηρητικό, με καινοτόμες προτάσεις μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Αρχικά, ο Raf Simons για το Jil Sander προσπάθησε να συγκρατήσει τις πολυάριθμές σχεδιαστικές του ορμές με αναφορές από τα 40s και τα 50s σε μια πολύ μίνιμαλ εκδοχή και με το must accessory της νέας σεζόν να είναι το δερμάτινο επίπεδο τσαντάκι, εκδοχή του κλασικού πλαστικού που συνήθως βλέπουμε κρεμασμένο σε λαιμούς συντηρητικών και άκρος κακόγουστων τουριστών σε αεροδρόμια και εκδρομές.
Από την άλλη, ο Tomas Maier για το θρυλικό οίκο Bottega Veneta για μία ακόμη φορά εκπλήσσει με τις ιδιαίτερα αρρενωπές και άκρως ποθητές προτάσεις του, που απευθύνονται σε ένα κοινό κοσμοπολίτικο, με πολύ γερό πορτοφόλι αλλά εξαιρετικά σωστό γούστο. Τα δερμάτινα combo με εξαιρετικής ποιότητας βαμβακερό ύφασμα είναι το highlight μίας συλλογής που πραγματικά θεωρώ την πιο καλοραμμένη και άκρως απαραίτητη για έναν σύγχρονο άνδρα που θέλει πάντα να είναι υπέροχος και τρομερά σοφιστικέ.
Η Miuccia Prada, τώρα, του ομώνυμου οίκου, έκανε μετά από καιρό ένα φρέσκο απολογισμό των prints με abstract λουλούδια και εικόνες από κόμικς super ηρώων, παρουσιάζοντας καπέλα και ασορτί φουλάρια, πουκάμισα με western αναφορές και studs, αλλά και τσάντα-φάκελο σε τρομερές παραλλαγές που σίγουρα θα είναι το must item της σεζόν. Η Miuccia είναι από μόνη της σχολή με τα αγόρια της -αν και νεαρά σε ηλικία με επίσης 40s Hollywood αναφορές από τα κινηματογραφικά στούντιο της Μetro Goldwyn Mayer την πάλαι ποτέ χρυσή εποχή παραγωγής αρσενικών αστέρων- δίνει ένα σίγουρα στίγμα υπεροχής με σαφή και ξεκάθαρο στυλιστικό και εμπορικό μήνυμα.
Τέλος, ο Thom Browne για τα Moncler Gamme Bleu μπορεί να ξεκίνησε το φιλόδοξο show του με 20 ξιφομάχους με καλυμμένα πρόσωπα, αλλά αν και το άθλημα αποτέλεσε το 100% σε έμπνευση, με ξένισε στα πολύ κοντά μανίκια των μοντέλων, την συνεχή επανάληψη και αποδόμηση του στυλ και τις τόσες πολλές ρίγες σε παραλλαγές που από ένα σημείο και έπειτα βρήκα βασανιστικό για το μάτι και περιττό για editing.
Αυτή η παιδικότητα για έναν οίκο που βασίζεται σε νεόπλουτους επιδειξίες άλλων ηλικιών δείχνει ότι σκέφτεται μόνο την editorial πλευρά της μόδας χωρίς ουσιαστική χρήση από τους μελλοντικούς του νέους καταναλωτές βασική αρχή για να παραμείνει μάχιμος σε μία βιομηχανία που μία και μόνο κακή συλλογή μπορεί να οδηγήσει στο σπάσιμο του συμβολαίου και την άμμεση αντικατάσταση του κεντρικού σχεδιαστή σε χρόνο μηδέν.
Bloggers
