Givenchy Couture: υψηλή ραπτική με κρόσσια!

Η couture παρουσίαση του οίκου Givenchy στο Hôtel d'Evreux του Παρισιού σε κάνει να νιώθεις πως βρίσκεσαι μέσα στο ατελιέ του. Οι εκθαμβωτικές τεχνικές των couturier του Givenchy υπό την καθοδήγηση του Riccardo Tisci γίνονται πράξη μπροστά στα μάτια του κοινού, επάνω στα ίδια τα μοντέλα. Στο τελευταίο δωμάτιο βρίσκονται 10 κοπέλες οι οποίες γίνονται τα ζωντανά μανεκέν του πολυτελούς label. Τα μοντέλα βγαίνουν στον παραμυθένιο κήπο του ξενοδοχείου και επιδεικνύουν την υπέρτατη συλλογή με συγκλονιστικές δημιουργίες.

Απίστευτα σχέδια, που συνδυάζουν το ethnic, το goth και το βικτωριανό στοιχείο σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό όταν τα κοιτάς και ιδίως όταν τα αγγίζεις. Αυστηρές και επιβλητικές φόρμες εμπνευσμένες από την δεκαετία του '60, εμπλουτίζονται με νέες τεχνικές και υλικά όπως δέρμα προβάτου (agneau plongé) μπορούν να δώσουν ολόκληρα φορέματα. Το τούλι ράβετε στο χέρι και τα μήκη χαϊδεύουν το πάτωμα. Άλλο ένα στοιχείο ή μάλλον το κεντρικό της συλλογής είναι τα δερμάτινα κρόσσια. Το κατά τα άλλα ethnic και country στυλ στολίζεται με κορσέδες και ξυρισμένο στο χέρι μινκ- ένα πολύ δύσκολο υλικό που μιμείται την υφή του βελούδου. Παλτά εξολοκλήρου φτιαγμένα από δέρματα ζώων με λεπτομέρειες από δαντέλα, μοιάζουν με μεγαλοπρεπείς τουαλέτες και καλύπτονται από κόκκινα κρύσταλλα.

Το πιο σημαντικό κομμάτι του σόου ήταν ο λόγος που ενώθηκαν όλες αυτές οι τεχνικές και τα υλικά. Για να μάθει το κοινό την τεχνοτροπία του πολυτελούς οίκου και να αγγίξει με τα ίδια του τα χέρια τα υλικά. Ακόμη και η πασαρέλα δεν έμοιαζε με άλλες. Τα μοντέλα πλησίαζαν τους καλεσμένους και έκαναν κινήσεις που αποκάλυπταν ακόμη και της πιο μικρές λεπτομέρειες στη ραφή και το σχεδιασμό των κομματιών. Ήταν σαν να αποκάλυπταν έναν κρυμμένο θησαυρό. Σχεδόν σε όλα τα σχέδια υπήρχαν κρόσσια. Μακριές λωρίδες από δέρμα και ανάλογα υλικά.

Το θέμα είναι όμως: η χρήση όλων αυτών των υλικών για τη μόδα πότε θα πάψει να είναι απαραίτητη; Ήδη η PETA και άλλες φιλοζωικές έχουν κινητοποιηθεί ενάντια στους ιστορικούς οίκους που δεν λένε να απαρνηθούν τη χρήση της γούνας και δέρματος από σπάνια ζώα. Θα προτιμούσαμε αλήθεια το ίδιο αποτέλεσμα να μπορούσε να δοθεί με άλλα υλικά. Θα μιλούσαμε όμως για υψηλή ραπτική; Και διερωτόμεθα κι εμείς με τη σειρά μας αφού ξεπεράσαμε το σοκ από ταυπέροχα σχέδια: Μπορούν να συνάδουν άραγε υψηλή ραπτική και οικολογική συνείδηση;