Rick Owens: o νέος αυτοκράτορας ενός ταλαιπωρημένου βασιλείου

Δεν μ' αρέσει ποτέ να βαφτίζω ή να προσπαθώ να επιβάλλω και να ανακαλύψω, τον νεό « hot» σχεδιαστή ή τη νέα «to die for» τάση. Στην περίπτωση του Rick Owens βέβαια τα δεδομένα έχουν αλλάξει από τον καιρό που έκανε σκισμένα t-shirts στην Καλιφόρνια των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου και προσπαθούσε να δώσει ένα στίγμα avant–garde σε μια χώρα που σαν όρος και έννοια και μόνο το χρώμα μαύρο, αρκεί. Αντίθετα έχουμε πολύ από αμερικανικό glamour, street wear chic, smart casual , all American classic και όλα αυτά τα βαρετά που επί της ουσίας σημαίνουν εύπεπτα ρουχάκια για κοιλιόδουλους πειναλέους. Ο Rick κατάφερε μεσα σε μια πενταετία να κάνει αισθητη την παρουσία του και να κερδίσει και ένα συμβόλαιο με τον γαλλικό οίκο γουναρικών Revillon, για τον οποίο έκανε για τέσσερις σεζόν αποκλειστικά σχέδια και παρουσιάσεις στο Παρίσι, όπου και μετακόμισε μόνιμα. Αυτή ήταν και η χρυσή στιγμή, που σαν σχεδιαστής μπήκε στην κολυμπήθρα του Σιλοάμ με μία νέα ξεκάθαρη φώτιση από ευρωπαική ιστορία και ξεκίνησε να μεγαλουργεί.

Oι δημιουργίες του Rick Owens, συμπεριλαμβανομένης και της σειράς Dark Shadow πού είναι και σχετικά πιο οικονομική, πωλούνται σε παραπάνω από πεντακόσια σημεία σε όλον τον κόσμο. Οι επαγγελματίες της μόδας τον λατρεύουν, καθώς και τα καταστήματα που τον διαθέτουν, γιατί θεωρείται σίγουρο «χαρτί» χωρίς στοκ στο τέλος της σεζόν. Δεν κάνει διαφημιστικές καμπάνιες, τα ρούχα του δεν φοριούνται στο κόκκινο χαλί, το Hollywood δεν έχει ιδέα ποιος είναι και η εταιρεία του σε περίοδο γενικότερης οικονομικής κρίσης, αναπτύσεται γοργά αλλά πολύ σταθερά , ανοίγοντας στο σύνολο επτά δικά του καταστήματα ανά τον κόσμο, όπως στο Παρίσι, στο Τόκυο και στο Λονδίνο. Έδωσε τον όρο «post apocalyptic» για να κατηγοριοποιήσει τη νέα τάση της πόλης για ύφος και πολυτέλεια που δεν φαίνεται σε καμιά ετικέττα, αλλά είναι έκδηλη στα υφάσματα και τα δέρματα που τυλίγουν γεωμετρικά το ανθρώπινο σώμα, είναι αρκετά «aggressive» σχεδιαστικά αλλά κατασκευασμένα μόνο από πολυτελή υφάσματα, σε πρωτοπωριακές σιλουέτες και μπλέξιμο αρσενικού θηλυκού σε ένα νεό υβρίδιο που απλά φοράει ότι θέλει από μία σχεδόν unisex γκαρνταρόμπα. Με την τελευταία του κολεξιόν για τον επόμενο χειμώνα του 2011 στο Παρίσι, λίγες ημέρες μετά την επίσημη απομάκρυνση του ιδιοφυούς Βρετανού σχεδιαστή John Galliano απο τον γαλλικό οίκο Dior και όλη αυτή την παραφιλολογία για το τι τελικά είναι politically correct, ο Οwens πήρε μία νεά κατεύθυνση και με αναφορές σε παλαιότερες συλλογές του παρουσίασε ίσως και την καλύτερη κολεξιόν της καριέρας του, θέτοντας βάσεις για έναν οίκο-σύμβολο μόδας του παρόντος με ιδέες που αναφέρονται στο σήμερα, τη βία και την ανάγκη μας να προφυλαχθούμε από το άγνωστο, να επαναπροσδιορίσουμε τη θρησκεία και τα πιστεύω μας και να ντυθούμε με γνώμονα το χαρακτήρα και όχι τις τσάντες που πρέπει να κρατήσουμε. Αν και στο θέμα Galliano έχουμε μία σίγουρη, στημένη καθαίρεση του βασιλιά, ταυτόχρονα έχουμε και την ανάδειξη ενός νέου εν αγνοία του, ενός βασιλιά ανεξάρτητου, διαφορετικού, με χιλιάδες μιμητές, αλλά αυθεντική ξεκαθαρη ταυτότητα που παράλληλα έχει και εμπορική απήχηση στη διεθνή αγορά.

Όπως πρόσφατα μου ανέφερε και ένας μεγάλος και σημαντικός buyer στο Παρίσι, που έδειξα και την δική μου σειρά ρούχων «First is Rick....and then the others». Που σημαίνει ναι μεν εναλλακτικό και σύγχρονο στυλ, αλλά και χορταστικές εισπράξεις στην έξοδο, καθώς αντιπροσωπεύει αυτό που τώρα λαχταρούν οι fashion forward thinkers. Οι άλλοι ας κάνουν βουτιές στο παρελθόν για να επαναφέρουν σαν «τάσεις της μόδας» αναφορές ενός κόσμου ανύπαρκτου για τη σύγχρονη, ασύδοτη πραγματικότητά μας. Γιατί σοφά λέει κι ο λαός μας: «Μοναχός σου χόρευε κι όσο θέλεις πήδα». Στην περίπτωση Rick Owens βέβαια, τo «πήδημα» είναι καθολικο με το μεσαίο δάχτυλο να εξέχει χαρακτηριστικά. Ό,τι ακριβώς χρειάζεται η σημερινή μας, γεμάτη υποκρισία πραγματικότητα.

Δείτε τη συλλογή του ταλαντούχου κύριου Owens για τον επόμενο χειμώνα.