Τι αγόρι τι κορίτσι η μόδα είναι μία
Η μόδα εκδημοκρατίζεται τόσο, ώστε σε λίγο όλοι θα φοράμε τα ίδια ρούχα.
Πριν τέσσερα χρόνια, εμφανίστηκε το νέο trend φανατικών αρσενικών φασιονίστας που στη λαχτάρα τους να βάλουν ό,τι πιο νέο και προχωρημένο άρχισαν να βάζουν γυναικεία ρούχα και αξεσουάρ χωρίς όμως κανένα drag queen στοιχείο, ξεκινώντας έτσι το φαινόμενο ενός νέου fashion-Cross Dresser, ψηλό τακούνι και it τσάντα συμπεριλαμβανομένων. Ο Bryan Boy –που μου είναι βαθύτατα αντιπαθής και ώρες ώρες κάνει τα άρματα του καρναβαλιού της Πάτρας να φαντάζουν minimal μπροστά του- έχτισε μεταξύ άλλων μία σχετική «καριέρα» γύρω από αυτό.
Ήταν ένα trend που βρήκε αρκετούς μιμητές, αλλά άνοιξε και την αγορά των γυναικείων ρούχων στους άνδρες. Στην πορεία και ενώ το gender blending ξεκίνησε να επανδρώνεται σημαντικά μέσα από τις κολεξιόν των Rick Owens, Damir Doma, Ann Demeulemeester, Juun J εμφανίστηκε και ένας σχετικά νέος σχεδιαστής, αλλά με την πιο σύγχρονη ιδέα από όλους. Unisex collections σε αφαιρετικές, γεωμετρικές γραμμές, αλλά με σαφή αναφορά στο Πάπα του post apocalyptic, Rick Owens. Αγόρια κορίτσια φοράνε ακριβώς τα ίδια ρούχα και το μόνο που αλλάζει είναι ελαφρώς τα νούμερα -αν και νομίζω ότι ένας κανονικός και με όρεξη Μεσογειακός νεαρός θα δυσκολευτεί λίγο να μπει στις κατά τα άλλα διαχρονικές και έξυπνες δημιουργίες του Rad Hourani.
Φυσικά δεν έμεινε μόνο εκεί αλλά έφτιαξε και ψηλοτάκουνα booties σε νούμερο από 38-45. Πράγμα που σημαίνει ότι, αφού συνεχίζει να πηγαίνει από το καλό στο καλύτερο και οι μεγάλες boutiques να τον διανέμουν με τέτοια μανία για περισσότερο από τέσσερις σεζόν, ή είναι τυχερός ή απλά έκανε το αυτονόητο.
Σε μία πραγματικότητα που μπερδεύει το σωστό με το λάθος και το παράλογο με το λογικό σε τέτοιους ρυθμούς και με τόσο καταστροφικά για την ανθρωπότητα αποτελέσματα, το να φοράς ρούχα χωρίς σαφή σεξουαλική ταυτότητα γιατί σου αρέσουν ή σου πάνε ή τέλος πάντων έτσι νιώθεις πιο καλά είναι ίσως και η τελευταία επανάσταση που μπορεί να πραγματοποιηθεί και ίσως να περάσει στην ιστορία ως η απόλυτη κατάρρευση ενός τελευταίου ταμπού.
Λίγο η οικονομική στενότητα, λίγο οι καθημερινές ανατροπές σε σχέδια και επιθυμίες, τελικά μπορεί και να μας κάνουν να συνειδητοποιήσουμε το προφανές: Ο άνθρωπος γεννήθηκε γυμνός. Τα ρούχα απλά τον καλύπτουν. Απλά τώρα η ανάγκη για επιστροφή στα βασικά γίνεται ολοένα και πιο επίκαιρη από ποτέ. Αν αυτό περιλαμβάνει και κάνα κοντό φουστάκι δεν χάθηκε και ο κόσμος. Μόλις γδυθείς το μόνο που δεν πρόκειται να αλλάξει είναι αυτό που αποφάσισες να κρατήσεις ανάμεσα στα πόδια σου.
