Troc: Στο πρώτο βιντατζάδικο της Αθήνας ο αέρας παραμένει αυθεντικός εδώ και 44 χρόνια

Ανανεώθηκε: 01 Μαϊος 2023

Troc: Στο πρώτο βιντατζάδικο της Αθήνας ο αέρας παραμένει αυθεντικός εδώ και 44 χρόνια — Lefteris_Partsalis

Η Βασιλική Ζη έφερε τη λογική των παριζιάνικων Troc στην Αθήνα σε μια εποχή που τα vintage ήταν «απαγορευμένα».

Troc στα γαλλικά θα πει ανταλλαγή. Αυτή ακριβώς είναι και η λογική, αλλά και η φιλοσοφία, του Troc, του πρώτου vintage μαγαζιού της Αθήνας, που εξακολουθεί να διατηρεί τον ίδιο τρόπο λειτουργίας από την πρώτη στιγμή που συστήθηκε στο αθηναϊκό κοινό. Ο καθένας μπορεί να πάει εκεί τα παλιά του, χρησιμοποιημένα ρούχα, η κυρία Βασιλική Ζη και η αδερφή της η κυρία Φωτεινή τα αξιολογούν, σου δίνουν μία τιμή και στη συνέχεια παίρνεις μία απόδειξη με το ποσό που θα εισπράξεις μετά την πώληση του ρούχου σου από το κατάστημα. Έτσι λειτουργούν ακόμη μετά από 44 χρόνια, και αυτή η πρακτική δεν θα αλλάξει ποτέ, όπως μου λένε.

«Το μαγαζί άνοιξε το 1979. Εγώ σπούδασα ψυχολογία στο Παρίσι και εκεί υπήρχαν τα troc. Στο Παρίσι τα troc βρίσκονται σε κάθε γειτονιά, κάτι σαν τα περίπτερα. Πήγαινα και εγώ και είχα πει ότι όταν επιστρέψω στην Ελλάδα θα άνοιγα ένα τέτοιο μαγαζί. Το πρώτο μαγαζί ήταν στην οδό Ξενίας και μετά μετακομίσαμε στη Μιχαλακοπούλου. Τότε, λοιπόν, γνώρισα μια δημοσιογράφο που δούλευε στο περιοδικό Γυναίκα και μου έκανε το πρώτο μου άρθρο. Τότε έγινε χαμός από τα πόσα ρούχα μου έφερναν! Και όλα τους ήταν εξαιρετικά κομμάτια. Κάπως έτσι ξεκινήσαμε».

«Λειτουργούμε 44 χρόνια με το ίδιο σύστημα, που είναι κόντρα στον καταναλωτισμό. Επειδή ήταν μια καινούργια ιδέα τότε, το περιοδικό Ταχυδρόμος μας έβαζε στα θέματα του κάθε εβδομάδα. Είχα και πολλά πράγματα απευθείας από το Παρίσι. Οι πελάτες που ερχόντουσαν τότε ήταν ψαγμένοι,» μου λέει η κυρία Βασιλική, η οποία επιμένει στη βάση που θα πρέπει να έχει ο κάθε ένας που θα μπει στο κατάστημα για να ψωνίσει ένα ρούχο είτε vintage, είτε second hand. Για αυτό και οι πρώτοι άνθρωποι που τους αγκάλιασαν ήταν τα ανώτερα κοινωνικά, αστικά στρώματα της Αθήνας, που είχαν ταξιδέψει στο εξωτερικό.

«Είναι μια φιλοσοφία που πρέπει να την έχει κανείς. Δεν μπορείς να απευθυνθείς σε κάποιο που δεν ξέρει τι σημαίνει δεύτερο χέρι ή vintage».

Η ριζοσπαστική ιδεολογία πίσω από τη λογική του Troc άργησε να συγκινήσει την ελληνική κοινωνία των 80s, που είχε ταυτίσει τον καταναλωτισμό με την επιτυχία. Αυτό σήμαινε εξάλλου τότε η μόδα. «Είχα πάει και στο περιοδικό Cosmopolitan να πω την ιδέα μου και αμέσως μου απάντησαν «μα τι λες κορίτσι μου; Εμένα με ενδιαφέρει ο κόσμος να καταναλώνει!». Και τότε συνειδητοποίησα το τι έκανα, δηλαδή την κυκλική οικονομία. Και το πιο ωραίο φυσικά ήταν οι Ελληνίδες της εποχής, οι οποίες μόλις άκουγαν για μεταχειρισμένα όπου φύγει-φύγει! Παρόλα αυτά έβλεπαν κάτι, ρώταγαν την τιμή και ταυτόχρονα ψώνιζαν. Είχα πολλούς πελάτες ηθοποιούς, καλλιτέχνες και ανθρώπους που ζούσαν στο εξωτερικό, που είναι εξοικειωμένοι με το vintage και ξέρουν τι θέλουν, ακόμη και αν κάτι έχει μια φθορά. Κοιτάνε την ποιότητα και την τιμή μόνο. Εγώ έχω σαν αρχή πως όταν κάτι ταιριάζει σε κάποιον, του το δίνω. Και του κάνω και καλύτερη τιμή για να το πάρει αυτός που πραγματικά το θέλει. Έχω διαπιστώσει ότι το κάθε ρούχο είναι για έναν πελάτη».

Αυτό είναι που κάνει το Troc να ξεχωρίζει μέχρι και σήμερα. Η συνέπεια της κυρίας Βασιλικής στην ποιότητα των αντικειμένων που θα εντάξει στη συλλογή του μαγαζιού της, αλλά και η δική της ματιά, που μπορεί να εντοπίσει την προσωπικότητα του κάθε ρούχου και να αναγνωρίσει τον νέο του ιδιοκτήτη.

«Τα τελευταία χρόνια έρχεται πιο πολύς κόσμος και πολλοί νέοι, οι οποίοι όμως είναι ψαγμένοι,» μου λέει, καθώς επιμένει στην εκπαίδευση του κοινού στη vintage φιλοσοφία. Όπως μία κυρία και αγαπημένη της πελάτισσα, η οποία αγόρασε ένα ρούχο με κάποια μικρή φθορά, λέγοντας πως «εγώ το θέλω, γιατί αυτό το ρούχο έχει αγαπηθεί». Για να είμαι ειλικρινής αυτή την εποχή αυτό που κινείται περισσότερο είναι τα αξεσουάρ. Μπιζού, καπέλα, τσάντες, μαντήλια. Το ρούχο αν δεν είναι πολύ ιδιαίτερο, δεν έχει ανταπόκριση».

Ποια είναι, όμως, η διαφορά του vintage, του second hand και του retro;«Το vintage είναι ένα ρούχο διαλεγμένο, που μόλις το βλέπεις αντιπροσωπεύει απευθείας μια εποχή. Μετά υπάρχουν φυσικά και τα retro, αλλά και τα second. Αλλά τα πραγματικά vintage είναι ελάχιστα. Όταν πρωτοανοίξαμε μας έφεραν τρία κομμάτια του 20’, τρία μουσειακά φορέματα. Κατά καιρούς έχουν περάσει από τα χέρια μας αριστουργήματα».

Αν βρεθείς λοιπόν κοντά στην πλατεία Μαβίλη και έχεις διάθεση να εξερευνήσεις μικρούς ή και μεγάλους θησαυρούς, τότε πέρνα μια βόλτα από το ημιυπόγειο στη Δημητρίου Σούτσου. Εκεί χρειάζεσαι χρόνο και ανοιχτή ματιά, αλλά και τη συμβουλή της κυρίας Βασιλικής για να βρεις αυτό που σου ταιριάζει. Αλλά θα φύγεις σίγουρα με ένα καινούργιο σκίρτημα στην καρδιά σου. Και πού ξέρεις; Ίσως τα καταφέρεις να μπεις και εσύ στη λίστα με τους υποψήφιους διαδόχους στο τιμόνι του Troc. «Έχω πελάτες που από τώρα το έχουν καπαρώσει!,» μου λέει η κυρία Βασιλική, καθώς μιλάμε για το μέλλον του ιστορικού χώρου. «Αλλά χρειάζεται να έχεις μια προσωπικότητα. Δεν είμαστε εδώ για να πουλήσουμε, αλλά για να μείνει ο πελάτης ευχαριστημένος και να ξανάρθει».