Η Haute Couture Fashion Week τελείωσε και εμείς έχουμε όλα τα κορυφαία στιγμιότυπα

Ελάχιστοι είναι πλέον οι οίκοι που μπορούν και τελικά κάνουν haute couture. Η υψηλή ραπτική προυποθέτει πολλά: έναν creative director πραγματικό καλλιτέχνη, ένα ατελιέ που να μπορεί να στηρίξει το όραμά του με πράξεις και το παράδοξο. Γιατί η έννοια του παράδοξου ζει εν γένει μέσα στην haute couture. Από τις τρεις αυτές ημέρες ξεχωρίσαμε τα καλύτερα στιγμιότυπα, που αξίζει να δεις, να σκεφτείς και να νιώσεις. Και αξίζανε όλα το κάθε δευτερόλεπτο που αφιερώσαμε.

Όπως η στιγμή που για άλλη μια φορά ο Pier Paolo Piccioli βγήκε στο τέλος του show μαζί με την ομάδα του ατελιέ του και όπως ήταν δίκαιο αφιέρωσε τη βραδιά σε εκείνους και τα μαγικά βελόνια τους, τις μεζούρες και τις κλωστές τους. Συγκινηθήκαμε για όλους τους σωστούς λόγους.

Η Haute Couture συλλογή του οίκου Chanel ήταν αφιερωμένη στην αιώνια κομψότητα των Γαλλίδων

Όλα τα high lights της Haute Couture εβδομάδας μόδας:

Το φόρεμα πανοπλία του Balenciaga: Θα είχε άραγε πεθάνει η Ιωάννα της Λωραίνης, αν πήγαινε στην πυρά με ένα τέτοιο φόρεμα πανοπλία; Το look που έκλεισε το show του Demna Gvasalia είχε πολλαπλές ερμηνείες που συνοψίζονται στο συμβολισμό της καθημερινής μας πανοπλίας, που δεν είναι άλλη από τα ίδια μας τα ρούχα. Εκεί συνηθίζουμε να κρυβόμαστε συχνά από την κοινωνία, εκφράζοντας με ένα safety blanket το ποιοι είμαστε.

Και η έναρξη φυσικά αφιερώθηκε στον Cristóbal Balenciaga, όταν η Danielle Slavik εμφανίστηκε με ένα φόρεμα reblica του θρυλικού μαύρου, βελούδινου gown με τα μαργαριτάρια στο λαιμό, το οποίο είχε προβάρει μαζί με τον ίδιο το σχεδιαστή ως μοντέλο του, λίγο πριν παραγγείλει το φόρεμα η Grace Kelly για τα τεσσαρακοστά της γενέθλια.

Η έξοχη απλότητα του Valentino: Ένα denim και ένα λευκό πουκάμισο. Το look που άνοιξε το show του οίκου Valentino. Μια ωδή στην απλότητα και όλη τη μελέτη και τη σκληρή προσπάθεια που πρέπει να κάνει κάποιος για να αποσαφηνίσει τα στοιχεία εκείνα που έχουν ουσία. «Η απλότητα είναι η πολυπλοκότητα που έχει λυθεί». Αυτή η δήλωση του Pier Paolo Piccioli ήταν και η φράση κλειδί της όλης συλλογής. Να σημειώσουμε ότι τα φαινομενικά απλά looks της collection κρύβουν απίστευτες τεχνικές διαδικασίες και κατασκευαστικές δεξιότητες.

Η αναπαράσταση του κλασικού Levis 501 τζιν στην πασαρέλα ήταν στην πραγματικότητα ατόφιο μετάξι, που κεντήθηκε με χιλιάδες μικροσκοπικές χάντρες στο χέρι, οι οποίες με τη σειρά τους βάφτηκαν σε παραπάνω από 80 διαφορετικές αποχρώσεις του indigo, για να δώσουν ένα natural denim look αποτέλεσμα.

Το τριγωνικό σουτιέν του Jean Paul Gaultier ξαναγεννιέται: Ο Julien Dossena ήταν ο guest σχεδιαστής της σεζόν για τον Jean Paul Gaultier και έκανε ένα μικρό tribute στην καριέρα του κορυφαίου μόδιστρου. Η replica του θρυλικού pointy bra του 1984 ήταν σίγουρα το high light της βραδιάς.

Οι «καμπάνες» του Thom Browne: Ίσως το πιο εντυπωσιακό show ολόκληρης της εβδομάδας μόδας. Ένας σχεδιαστής με ένα ονερικό όραμα που ανοίγει νέους κόσμους και σύμπαντα, που αφήνει τη φαντασία του να καθίσει πάνω σε υφάσματα και κλωστές, που βγάζει ένα μικρό μέρος του είναι του. Μία περσόνα που βλέπει τις προσδοκίες για τη ζωή της να περνούν μπροστά από τα μάτια να ξετυλίγονται μέσα σε 58 μοναδικά runway haute couture looks. Οι τεράστιες καμπάνες που μας μεταφέρουν όμως στο μείζον ζήτημα της ανεξαρτησίας της Αμερικής σε μια φάση που οι ΗΠΑ παλεύουν με τις αναχρονιστικές αντιλήψεις τους είναι ξεκάθαρα ότι καλύτερο έχουμε δει πρόσφατα.