Μπορείς να γίνεις ό,τι ονειρεύεσαι!

Μετά το διάβασμα, κατέβαινα με ορμή τις σκάλες της πολυκατοικίας, σταματούσα στην άκρη του δρόμου και περίμενα να ακούσω το σφύριγμα του μπαμπά μου, που σήμαινε το πράσινο φως για να διασχίσω το σταυροδρόμι και να πηδήξω από τα κάγκελα για να μπω στην παιδική απέναντι από το σπίτι μου.

Κρατώντας μια σακούλα αλατισμένους ηλιόσπορους χάζευα με τις ώρες τους νεαρούς άνδρες που μαζεύονταν κάθε απόγευμα στο γήπεδο του βόλεϊ με το ερασιτεχνικό φιλέ, να παίζουν φανατικά ματσάκια με διαφορετικά στοιχήματα κάθε φορά. Σήμερα σουβλάκια, αύριο πίτσες... Χωρίζονταν σε εξάδες και ο «πόλεμος» ξεκινούσε με έναν τυχαίο «διαιτητή» κάθε φορά. Όποιος ήταν εύκαιρος.

Οι φίλες μου έπαιζαν κρυφτό και κυνηγητό, με φώναζαν κάθε τόσο να παίξω μαζί τους, αλλά μάταια. Τα δικά μου μάτια ήταν καρφωμένα στο γήπεδο. Μεγάλα άλματα, δυνατά σερβίς, γερά μπλοκ και φυσικά το καλύτερό μου... Φαρμακερές επιθέσεις που άλλοτε χτυπούσαν με δύναμη μέσα στο αντίπαλο γήπεδο κι άλλοτε κοκκίνιζαν τον πήχη από την άμυνα του αντιπάλου.

Και πάθος. Πολύ πάθος. Ήμουν 8. Ήμουν κορίτσι. Αλλά και τι δε θα έδινα να παίξω μια μέρα μαζί τους σε αυτό το γήπεδο!

Γράφτηκα σε μια ομάδα βόλεϊ. Ξεκίνησα να κάνω προπονήσεις τρεις φορές την εβδομάδα. Το δυνατό μου σώμα και ο ψηλός κορμός με βοήθησαν πολύ να ξεχωρίσω από νωρίς. Όμως το πάθος μου ήταν αυτό που οδήγησε την προπονήτρια μου να με εντάξει σε σύντομο χρονικό διάστημα και σε μεγαλύτερες ομάδες από τις ακαδημίες. Η πιο μικρή παίκτρια των παγκορασίδων και των κορασίδων λεγόταν Δέσποινα Καμπούρη. Και ήταν το πιο ευτυχισμένο κοριτσάκι στον κόσμο.

Ένα συνηθισμένο απόγευμα σαν όλα τ’ άλλα κατέβηκα στην παιδική. Πήρα τη γνωστή μου θέση στα παγκάκι πίσω από τα κάγκελα του βόλεϊ. Οι νεαροί άρχισαν να μαζεύονται. Μα αυτή τη φορά ήταν 11 και όχι 12. Ήταν η ευκαιρία μου. Σήκωσα το χέρι μου και είπα με δισταγμό «θέλετε να κάτσω εγώ πίσω στην άμυνα;». Κάποιοι γέλασαν αλλά όχι κοροϊδευτικά. Πιο πολύ θα έλεγα με συμπάθεια. Μου έκλεισαν το μάτι και πήρα τη θέση μου στην ομάδα. Οι φίλες μου έγιναν κοινό κι εγώ έπαιξα τον πρώτο μου αγώνα ανάμεσα σε μεγαλύτερούς μου άνδρες βγάζοντας φιλότιμες άμυνες που προκάλεσαν χειροκρότημα και εκθειασμό.

Άκουσα το σφύριγμα του μπαμπά μου. Σήμα ότι είχε έρθει η ώρα να μαζευτώ στο σπίτι. Τα χέρια μου κατακόκκινα και σχεδόν πρησμένα μα η καρδιά μου τόσο γεμάτη.

Ακολούθησαν πολλά ματς από τότε. Η ξανθιά μικρούλα με τα γυαλάκια είχε γίνει η μασκότ της ομάδας και παράλληλα με τις προπονήσεις της είχε αποκτήσει δύναμη και εμπειρία.
Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με το όνειρο που μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Κάπως έτσι έμαθα ότι μπορώ να γίνω ό,τι θέλω και ό,τι ονειρεύομαι.

Πρόσφατα γνώρισα από κοντά την βίοεπιστήμονα Ελένη Αντωνιάδου σε ένα event της Barbie για τα 60 της χρόνια. Η Ελένη είναι η πρώτη Ελληνίδα Barbie Role Model, αφού εκπροσωπεί το μοντέλο της γυναίκας που κατάφερε να ξεχωρίσει και να κάνει τα όνειρα της πραγματικότητα. Νέα, όμορφη, μορφωμένη με περγαμηνές στη NASA.

H Barbie από το 1959 και με το μήνυμα «Μπορείς να γίνεις ό,τι ονειρεύεσαι», εμπνέει μέσα από το παιχνίδι, και προτρέπει τα κορίτσια να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. Με πάνω από 200 καριέρες, η Barbie είναι γιατρός, καταξιωμένη chef, πυροσβέστης, χορεύτρια, έχει πάει στο φεγγάρι, έγινε Πρόεδρος κράτους, έχει πάρει χρυσά μετάλλια… και ενθαρρύνει τα κορίτσια να αναπτύξουν τη φαντασία τους και να εκφράσουν τα ταλέντα τους.

Έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο New York University, The University of Illinois & Princeton University έδειξε πως στην ηλικία των 5, πολλά κορίτσια, σε σχέση με τα αγόρια, είναι πιθανό να μη βλέπουν το δικό τους φύλο ως έξυπνο και χάνουν την αυτοπεποίθηση στις ικανότητές τους. Τα κοινωνικά στερεότυπα, οι σιωπηρές προκαταλήψεις και τα Μέσα Ενημέρωσης συμβάλλουν στη διαιώνιση αυτού του φαινομένου. Στις ΗΠΑ, αυτό αναφέρεται ως το «Dream Gap» αλλά και παγκοσμίως έχουν παρατηρηθεί παρόμοιες τάσεις.

Κορίτσια μου! Δώστε έμφαση στα θετικά πρότυπα. Να υποστηρίζετε η μία την άλλη και να αγαπάτε τον εαυτό σας! Να πιστεύετε στα όνειρά σας και να μην επιτρέπετε σε κανέναν να σας τα γκρεμίζει. Γιατί… You Can Be Anything!

Να λοιπόν πώς μπορεί το πιο αγαπημένο παιχνίδι των κοριτσιών να γίνει το πιο υγιές πρότυπο για τις κόρες μου, για τις κόρες όλων, για τα κοριτσάκια όλου του κόσμου!

Μη ξεχνάς: Μπορείς να γίνεις ό,τι ονειρεύεσαι!