Η μαμά μου, η Μάτα Χάρι

Μεγάλη ανακάλυψη τα ασύρματα τηλέφωνα. Και οι κωδικοί πρόσβασης στο κομπιούτερ. Και τα e-mails αντί της συμβατικής αλληλογραφίας. Φαντάζομαι ότι δεν είμαι η μόνη που η μαμά μου σήκωνε την δεύτερη συσκευή τηλεφώνου να κρυφακούσει, ούτε πως μόνο εγώ κουβάλαγα το ημερολόγιο μου παντού μην τυχόν και πέσει στα χέρια της. Που έχω διαπιστώσει, με τον δύσκολο τρόπο, πόσο τέλεια ανοίγουν οι φάκελοι στο ατμό και μετά ξανακλείνουν χωρίς να το καταλάβει κανείς.

Αντιλαμβάνομαι ότι μόλις απέκτησα παρέα και μάλιστα μεγάλη. Θυμάστε ακόμα αυτόν το τεράστιο θυμό για την καταπάτηση της προσωπικής σας ζωής στα οκτώ, δέκα, δεκαπέντε σας χρόνια; Αυτήν την κλασσική δικαιολογία του μπαμπά σας πως η μαμά σας ψάχνει τα πράγματα σας, κρυφακούει τα τηλεφωνήματα σας, ανοίγει τα γράμματα και το ημερολόγιο σας, κάνει ανάκριση στις φίλες σας, γιατί ανησυχεί;

Το ξέρω ότι κι εσείς ανησυχείτε για τα παιδιά σας και ειδικά όταν αυτά είναι στην εφηβεία και κλείνονται ακόμα περισσότερο στον εαυτό τους, μην τα κάνετε όμως να πιστεύουν ότι γεννηθήκατε απ' ευθείας ενήλικες! Σεβαστείτε το χώρο, τις σκέψεις, τα αισθήματα τους για να μεγαλώσετε παιδιά που θα σέβονται. Σκεφτείτε πως η «βίαιη» συλλογή πληροφοριών θα τα σπρώξει ακόμα πιο μακριά και το μόνο που θα εισπράττεται θα είναι η αντίδραση τους. Εμπιστευθείτε τα για να σας εμπιστευθούν. Και να σας πω και κάτι, η Μάτα Χάρι για την εποχή της ήταν αποτελεσματική, γιατί σήμερα νομίζω ότι το παιδί σας, αν χρειαζόταν, θα τη νίκαγε κατά κράτος.