Πού πήγαν τα λυκόπουλα;
Τον τελευταίο καιρό έχω χάσει τους προσκόπους.
Δεν πήγα ποτέ για κάποιο λόγο που τώρα τον έχω ξεχάσει αλλά μεγαλώνοντας και βλέποντας τα παιδάκια με τους μπερέδες να οργανώνονται και να μαθαίνουν άρχισα να ζηλεύω. Ο προσκοπισμός είναι μια παιδαγωγική κίνηση ανοιχτή σε όλους που λειτουργεί με συγκεκριμένο σκοπό, αρχές και μεθόδους. Ο βασικός σκοπός του προσκοπισμού είναι να βοηθήσει τα παιδιά ώστε να αξιοποιήσουν πλήρως τις ικανότητες τους είτε αφορούν στο σώμα τους, είτε στο πνεύμα και στο χαρακτήρα τους.
Τα παιδιά εκπαιδεύονται μέσα από ένα σύστημα αξιών που βασίζεται στην προσκοπική υπόσχεση και στο Νόμο. Μέσα στα καθήκοντα των προσκόπων περιλαμβάνονται το καθήκον προς τους άλλους μέσω της κατανόησης και συνεργασίας που σημαίνει συμμετοχή στην ανάπτυξη της κοινωνίας αλλά και το καθήκον προς τον εαυτό μας. Οι πρόσκοποι δρουν μέσα σε μικρές ομάδες και αναλαμβάνουν αποστολές. Αυτό που ζήλευα στις προσκοπικές δράσεις ήταν οι εκδρομές και οι κατασκηνώσεις τους.
Οι πρόσκοποι μαθαίνουν πώς να επιβιώνουν στη φύση, από μικρά πράγματα όπως το να δένουν κόμπους μέχρι να διαβάζουν τον ουρανό. Στις μέρες μας επικρατεί σύγχυση ως προς το πώς μπορεί κάποιος να συμμετέχει στα κοινά και να συνεργάζεται με το διπλανό του, ίσως ένα λυκόπουλο να μπορεί να μας δείξει έστω και συμβολικά τον τρόπο. Εύχομαι ο προσκοπισμός να ξαναπάρει τα πάνω του και να γεμίσουν οι Κυριακές με αυτά τα χακί σορτσάκια.