Φάε μία μπουκίτσα ακόμα, παιδί μου!

Να μπουκώνουμε τα παιδιά με φαγητό είναι το σύνδρομο της Ελληνίδας μαμάς -αν και δεν έχουμε πια και τη δικαιολογία της κατοχής. Γεννηθήκαμε, σε γενικά πλαίσια, χωρίς να μας έχει λείψει τίποτα. Σίγουρα όχι το φαγητό πάντως. Πώς γίνεται τώρα που γίναμε μαμάδες να είμαστε χειρότερες από τις γιαγιάδες μας στο θέμα της διατροφής των παιδιών μας, δεν ξέρω.

Πείτε μου τώρα πως δεν έχετε δει στο πάρκο ή στην παραλία, με ταπεράκια ξεχειλισμένα από το φαγητό, να κυνηγάμε τα παιδιά τους να φάνε «μια μπουκίτσα ακόμα» κι ας είναι η μπουκίτσα με τον αριθμό διακόσια δέκα πέντε. Εγώ προσωπικά όταν είδα τον ευτραφή μπέμπη της γειτόνισσας να της φτύνει στα μούτρα την πέμπτη κουταλιά από το δεύτερο γιαούρτι που τον μπούκωνε, πολύ γέλασα.

Φυσικά και πρέπει να τρέφονται τα παιδιά και μάλιστα σωστά. Να τρώνε όλων των ειδών τις τροφές, να παίρνουν όλων των ειδών τις βιταμίνες. Δεν χωράνε όλα τα στομάχια την ίδια ποσότητα φαγητού και ούτε αρέσουν όλα τα είδη. Μην τα πιέζετε να φάνε με το ζόρι γιατί είτε θα πεισμώσουν και δεν θα ανοίγουν καν το στόμα είτε σας βλέπω με καινούργια «μάσκα» ομορφιάς. Φυτικής και ζωικής προέλευσης.