Γιορτή Μητέρας 2021: Χρόνια πολλά στις μαμάδες της καραντίνας

Από την Κατερίνα Πατούλια

Έγινα μαμά για πρώτη φορά πριν από 6,5 ολόκληρα χρόνια και την πρώτη φορά που γιόρτασα την Ημέρα της Μητέρας ήμουν έξι μήνες άυπνη, κουρασμένη, με παραπανίσια κιλά, σε πάλη να βρω ποια ήμουν και ποια θα γίνω.

Κι έλεγα πως αυτό είναι το μεγαλύτερο ζόρι που θα βιώσω ποτέ στη νέα μου ζωή ως μαμάς.

Δύο χρόνια αργότερα, στην τρίτη χρονιά που γιόρτασα την Ημέρα της Μητέρας, ήμουν 2, 5 χρόνια άυπνη με ένα νήπιο στο χέρι κι ένα βρέφος στην αγκαλιά να γιορτάζω με την απορία αν θα ξανακοιμηθώ ποτέ ξανά.

Και μπορεί να κοιμήθηκα αλλά η φετινή χρονιά ξεπέρασε κάθε προσδοκία κούρασης του μαμαδίστικου εαυτού μου. Και του δικού σου φαντάζομαι, γι’ αυτό και θα μας πω, χρόνια πολλά!

Χρόνια πολλά στις μαμάδες που έπρεπε να παλέψουν με τις τύψεις και τις ενοχές τους φέτος, να μετρήσουν τις αντοχές τους, να βρουν κουράγια, να βγάλουν πέρα άλλη μία μέρα.

Στις μαμάδες που βαρέθηκαν να ακούνε πως τα σχολεία κλείνουν και τα σχολεία ανοίγουν ή μάλλον θα ξανακλείσουν ή μπορεί και να ανοίξουν.

Στις μαμάδες που δεν ήξεραν αν πρέπει να διαβάσουν τα παιδιά τους ή να σηκώσουν εκείνο το team call ή να απαντήσουν σε εκείνο το επείγον email.

Στις μαμάδες που αναγκάστηκαν να παρατήσουν τη δουλειά τους για να μείνουν με τα παιδιά στο σπίτι. Και στις μαμάδες που έχασαν τη δουλειά τους και έμειναν στο σπίτι.

Στις μαμάδες που είναι και CEO και δασκάλες των παιδιών τους και διασκεδάστριες, και παιδαγωγοί και μαγείρισσες και νταντάδες και χαρούμενες και όλα αυτά ταυτόχρονα.

Στις μαμάδες που ακούνε για ισότητα αλλά βλέπουν πως ακόμα και στην ισότητα είναι εκείνες που τραβάνε το κανάλι, που σηκώνουνε το βάρος, που κάνουν πίσω στα θέλω και τις επιθυμίες τους για εκείνα τα πλάσματα που βγήκαν από το σώμα τους.

Στις μαμάδες που αλλιώς τα φαντάστηκαν και γέννησαν μόνες σε ένα κρύο δωμάτιο, χωρίς μπαλόνια, χωρίς σύντροφο, χωρίς φίλους, χωρίς αγκαλιές.

Στις μαμάδες που έχασαν ένα μωρό και δεν είχαν έναν άνθρωπο να τους σκουπίσει τα δάκρυά τους.

Στις μαμάδες που χώρισαν εν μέσω covid 19 και δεν είχαν έναν ώμο για να κλάψουν.

Στις μαμάδες που δεν φαντάστηκαν πως ένας χρόνος θα είναι τόσο δύσκολος και κανείς δεν τις προετοίμασε.

Στις μαμάδες που δεν μπορούν να γκρινιάξουν γιατί αυτές ήθελαν να γίνουν μαμάδες αλλά πρέπει ταυτόχρονα ξεχάσουν πως είναι γυναίκες, επαγγελματίες, σύντροφοι και ερωμένες.

Στις μαμάδες που ακούνε το μαμά κλεισμένες σε ένα σπίτι 437.000 φορές και δεν βαριούνται.

Στις μαμάδες που φωνάζουν και το μετανιώνουν και φωνάζουν πάλι και το μετανιώνουν διπλά.

Στις μαμάδες που δεν έχουν βοήθεια και νιώθουν πιο μόνες από ποτέ.

Στις μαμάδες που δεν τα παρουσιάζουν όλα τέλεια αλλά λένε την αλήθεια τους πιο δυνατά από ποτέ.

Στις μαμάδες τις τέλεια ατελείς που πονάει η καρδιά τους για τη μέρα που πέρασε και δεν βρήκαν πάλι ούτε μισή ώρα για τον εαυτό τους.

Στις μαμάδες που δεν χορταίνουν αγκαλιές και φιλιά από τα μικρά τους πλάσματα.

Στις μαμάδες που όλα τα μπορούν!

Χρόνια μας πολλά!