Ο έρωτας περνάει από το στομάχι

Αν έρωτας είναι μια μόνιμη σκλαβιά του μυαλού και της καρδιάς, για μένα, ως δια μαγείας, ξεκίνησε 14 Φεβρουαρίου πριν από εννιά χρόνια. Αν είναι κάτι που σε κάνει να ονειρεύεσαι τα καλύτερα και να φοβάσαι τα χειρότερα. Να αισθάνεσαι τα πάντα σε υπερθετικό βαθμό, μυρωδιές, αισθήματα, λόγια, σκέψεις. Αν είναι κάτι που σου δίνει δύναμη να αντέχεις τα πάντα, πείσμα να γίνεις καλύτερη, κουράγιο να υπομένεις. Αν είναι αυτό που δεν αφήνει μπουκιά να κατέβει ή σε κάνει να έχεις όρεξη να φας τα πάντα. Αν σε κάνει να γλυκαίνεις, να ομορφαίνεις και να θέλεις να ομορφαίνουν κι όλα γύρω σου. Να ασχολείσαι μόνο με αυτά που είναι πραγματικά σημαντικά και να μην ξοδεύεις χρόνο για τα ασήμαντα. Αν είναι κάτι που σε κάνει να θέλεις να χαρίσεις και την ίδια σου τη ζωή. Αν είναι αυτό που σε κάνει να αισθάνεσαι ολοκληρωμένος άνθρωπος, πραγματική γυναίκα.

Ήταν 14 Φεβρουαρίου 2002, αλήθεια σας λέω, όταν ανακάλυψα ότι μέσα στην κοιλίτσα μου, βρισκόταν η κόρη μου. Δαναούλα μου, σ'αγαπώ και σ'ευχαριστώ πολύ.