Γύμνια και σεξουαλικότητα: είναι θέμα διαπαιδαγώγισης!

Η συνολική συμπεριφορά του γονέα απέναντι στο παιδί είναι το κυρίαρχο θέμα που χρειάζεται να μας προβληματίσει και όχι η γύμνια αυτή καθαυτή. Κάποιες ερωτήσεις που μπορεί να οδηγήσουν σε δημιουργικές απαντήσεις για το ποια απόφαση θα πάρει μια οικογένεια σε σχέση με γύμνια είναι: Με ποιο τρόπο οριοθετώ τον εαυτό μου και το παιδί μου; Πώς νιώθω εγώ απέναντι στο γυμνό σώμα; Ποιοι είναι οι δικοί μου περιορισμοί σε σχέση με τη γύμνια; Πόσο αντέχω το βλέμμα του παιδιού πάνω μου; Τι φοβάμαι ότι θα γίνει αν με δει γυμνό/η; Ποια είναι τα όρια που δεν πρέπει να προσπεράσω;

Τα παιδιά αρχίζουν από μικρή ηλικία να διαπιστώνουν τις διαφορές στο σώμα ανάμεσα στα δύο φύλα, κάτι που τους δημιουργεί απορίες. Όταν τα παιδιά είναι πολύ μικρά δεν έχουν καμία αίσθηση ντροπής. Ωστόσο αρχίζουν σιγά σιγά να αντιδρούν στη θέα του γυμνού σώματος, αυτό όμως είναι περισσότερο μια έκφραση της ενστικτώδους σεξουαλικότητάς τους. Υπάρχουν παιδιά που στη θέα ενός γυμνού σώματος, θέλουν να αγγίξουν τα σημεία του σώματος που διαφέρουν από το δικό τους, άλλα περιορίζονται απλά σε ερωτήσεις ή βγάζουν τα δικά τους συμπεράσματα. Ενθαρρύνετε τα παιδιά να κλείνουν την πόρτα όταν κάνουν ντους ή επισκέπτονται την τουαλέτα. Κάντε το ίδιο κι εσείς για να τους δώσετε το σωστό μήνυμα ότι αυτή είναι μια σωστή και συνηθισμένη συμπεριφορά. Μην βγαίνετε από το μπάνιο γυμνοί, φορέστε ένα μπουρνούζι ή μια πετσέτα. Η συζήτηση για το σεξ δεν είναι σκόπιμο να συνδυάζεται με συζητήσεις περί σεμνότητας. Αφήστε την για όταν το παιδί θα είναι μεγαλύτερο και ωριμότερο.

Ωστόσο, έχετε πάντα κατά νου ότι μια αρνητική σας αντίδραση ως προς την σεμνότητα μπορεί να δώσει στα παιδιά λάθος μήνυμα σε ό,τι αφορά την σεξουαλικότητα ή την εξοικείωσή τους με το σώμα τους, γι' αυτό η εξήγηση πρέπει να δίνεται με προσοχή και ψυχραιμία. Συνυπολογίζοντας την ηλικία του παιδιού και δίνοντας βασικούς κανόνες σεμνότητας χωρίς στόμφο και υπερβολές είναι ο πιο ομαλός τρόπος για να διδάξετε τα παιδιά ότι είναι άλλο η σεμνότητα και άλλο η σεμνοτυφία και το κόμπλεξ. Το να δει ένα παιδάκι την μητέρα ή τον πατέρα του να ντύνεται, ή να βγαίνει από το μπάνιο, δεν είναι κάτι κακό. Ίσα ίσα που το άγχος μερικών γονιών να κρυφτούν από τα παιδιά τους, δημιουργεί στα παιδιά περιέργεια για την ενοχική αυτή στάση των γονιών τους. Όσο φυσιολογικό είναι ένα παιδί να δει το γονιό του γυμνό, γιατί έτσι έτυχε, άλλο τόσο τραβηγμένο είναι να εξοικειωθεί με την ιδέα του γυμνού σώματος βλέποντας ένα γονιό να τριγυρνάει γυμνός σε χώρους όπως η κρεβατοκάμαρα ή το μπάνιο! Το σωστό είναι ότι ούτε πρέπει να επιδεικνύουμε το σώμα μας, αλλά ούτε να κάνουμε τα παιδιά να ντρέπονται γι' αυτό. Κι εδώ είναι που πρέπει να προσέξουμε, γιατί άλλο είναι να θεωρήσουν φυσιολογικές τις όποιες διαφορές υπάρχουν στο σώμα των δύο φύλων και άλλο να μην μάθουν να σέβονται το σώμα τους και να το εκθέτουν χωρίς ντροπή.

Η αλήθεια είναι ότι η γύμνια στο σπίτι, όταν τη διαχειριζόμαστε με έναν τρόπο που να εμπεριέχει σεβασμό και φυσικότητα σαφώς και δεν είναι επικίνδυνη. Διάφορες μελέτες μάς δείχνουν ότι τα παιδιά τα οποία είδαν το σώμα των γονιών τους γυμνό, είχαν μια ρεαλιστική εικόνα για το δικό τους σώμα. Επίσης τα παιδιά αυτά είχαν υγιή σεξουαλική ανάπτυξη. Όπως και να έχει όμως, η τελική απόφαση είναι στα χέρια του κάθε γονέα. Κάθε απόφαση που θα πάρουμε έχει οφέλη και μειονεκτήματα. Το θέμα όμως στη διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού είναι να παίρνουμε εκείνες ακριβώς τις αποφάσεις, που θα εξασφαλίζουν όσο το δυνατόν το μέγιστο όφελος για το παιδί.