Γιατί ζηλεύει το παιδί μου;
Η ζήλια για το αδερφάκι του ή ακόμα και για τα άλλα παιδιά είναι ένα συναίσθημα απολύτως φυσιολογικό. Πώς θα το αντιμετωπίσετε;
Όλοι μας, ενήλικες και παιδιά, έχουμε νιώσει, κάποιες στιγμές στη ζωή μας τη ζήλια- ενίοτε και τον φθόνο. Και ενώ, η άφιξη ενός νέου μέλους στην οικογένειά μας είανι απολύτως φυσιολογικό να προκαλέσει ζήλια στο μεγάλο του αδερφάκι, υπάρχουν και άλλες περιστάσεις κατά τις οποίες το παιδί μας νιώθει ζήλια.
Τα παιδιά, σήμερα, μεγαλώνουν σε ένα καταναλωτικό, υλιστικό κόσμο και, παρότι μπορεί αν πιστεύουμε ότι είναι πολύ μικρά για να το αντιληφθούν, δεν είναι λίγες οι φορές που τα ίδια μπορούν να καταλάβουν τις διαφορές μεταξύ του δικού τους τρόπου ζωής και των άλλων ανθρώπων. Τα παιδιά αντιδρούν, επίσης και στην διαφορά της αντιμετώπισής τους σε σχέση με συνομήλικους τους. Σε πολλές περιπτώσεις, μάλιστα, δεν είναι εύκολο να εντοπιστούν τα ψήγματα της ζήλιας στη συμπεριφορά τους.. Το συναίσθημα μπορεί να εκφράζεται υπό την μορφή θυμού, βίας ή απομόνωσης. Το παιδί που ζηλεύει μπορεί να επιδιώξει να αποσπάσει την προσοχή των γονιών του μέσω συμπεριφορών ανταγωνιστικότητας, επικινδυνότητας, επιδειξιομανίας και τελειομανίας. Η πρόκληση για τους γονείς είναι να εντοπίσουν τα αίτια της συμπεριφοράς του ως αποτέλεσμα μίας συγκεκριμένης, υποβόσκουσας συναισθηματικής ή ψυχολογικής κατάστασης. Πολλές φορές οι γονείς αντιδρούν προτού εμρηνεύσουν τον τρόπο συμπεριφοράς του παιδιού τους και τα αίτια αυτού.
Καλό θα είναι ο κάθε γονιός να προσπαθεί πάντα να εξετάζει και την δική του συμπεριφορά και κατά πόσο αυτή υποκρύπτει παρόμοια συναισθήματα, αφού τα παιδιά μας υιοθετούν τις συμπεριφορές μας, και οικειοποιούνται τις ανασφάλειες και τις αδυναμίες μας. Η σε βάθος επικοινωνία και το χτίσιμο μίας ισχυρής σχέσης με το παιδί, στα πλαίσια της οποίας το ίδιο θα νιώθει ελεύθερο να μας εκμυστηρευτεί τα πάντα είναι η μέθοδος για να επιτύχουμε να τιθασεύσουμε αυτό το τόσο σύνηθες, φυσιολογικό συναίσθημα.
Διαβάστε ακόμα:
