Έχετε την πείρα της ηλικίας σας;

Στα μάτια της κόρης μου είμαι κάτι σαν θεά. Και δεν εννοώ εμφανισιακά βέβαια, αν και είμαι σίγουρη ότι ακόμα και σε αυτό το θέμα, αυτή ωραία θα με βλέπει ότι κι αν είμαι. Εννοώ ότι είμαι κάτι σαν το Τζίνι και το Google, δύο σε ένα, για εκείνη, που θεωρεί ότι έχω ανά πάσα στιγμή μία έτοιμα λύση, μία εμπεριστατωμένη απάντηση.

Δύσκολος και εξωπραγματικός ρόλος, όπως αντιλαμβάνεστε και το μόνο στο οποίο μπορώ να ελπίζω είναι σε όσκαρ ερμηνείας ή στο λιγότερο δυνατόν γκρεμοτζάκισμα από το θρόνο που εκείνη με έχει βάλει. Εγώ πάλι, και ο πατέρας της, προτιμάμε και προσπαθούμε να αντιμετωπίζουμε τα παράδοξα της γονικής ιδιότητας με χιούμορ.

Εμείς έχουμε την πείρα των χρόνων μας , αυτά την πείρα της εποχής τους. Πόσο αστείο όμως είναι, όταν ακούς την επτάχρονη κόρη σου «αγανακτισμένη» να σου λέει ότι κόλλησε αυτοκόλλητο με επεξηγήσεις για τις λειτουργίες των κουμπιών στον υπολογιστή, για τον μπαμπά της, που «Μαμά, είναι άσχετος. Πως έκανε τις εργασίες του στο σχολείο αφού δεν ξέρει να γράφει στον υπολογιστή;»

Εγώ, αυτόν τον καιρό, προσπαθώ να μάθω χορό, τραγούδι και Ισπανικά, για να μην «χάσω» την κόρη μου το θρόνο μου από την Πάττυ!