Μην κλαις γιατί θα σε κοροϊδεύουν!

Έχετε δει παιδάκι να προσπαθεί με όλο του το κουράγιο να μην κλάψει; Η εικόνα είναι σχεδόν σπαραχτική. Είναι αλήθεια ότι παιδάκια που τσιρίζουν ή κλαίνε εκβιαστικά για να περάσει το δικό τους δεν είναι και το πιο ωραίο θέαμα ούτε για τους γονείς αλλά ούτε και για τους παρευρισκόμενους, αλλά δεν κλαίνε πάντα εκβιαστικά ή χωρίς λόγο.

Είναι σημαντικό για τα παιδιά (όχι πως δεν είναι και για τους μεγάλους) να εκφράζουν τα αισθήματα τους και να βρίσκουν και ανταπόκριση σε αυτά. Για τα παιδιά το κλάμα δεν είναι μόνο ένδειξη λύπης. Μπορεί να είναι ένδειξη φόβου, αγωνίας, ντροπής, αμηχανίας, ανάγκης για προσοχή, κούρασης ακόμα και πείνας και δίψας σε βρεφική ηλικία.

Υπάρχουν γονείς, δάσκαλοι και παιδοψυχολόγοι που πραγματικά μοχθούν για να καταφέρουν να κάνουν τα παιδιά να « βγουν από το καβούκι τους» , να αισθανθούν άνετα να πουν και να δείξουν αυτό που πραγματικά αισθάνονται. Το κλάμα δεν είναι ένδειξη αδυναμίας. Απεναντίας, μπορεί να είναι και ένδειξη ψυχικής δύναμης. Έτσι αισθάνομαι και δεν ντρέπομαι να το δείξω. Και γιατί να ντρέπεται άλλωστε; Θα έπρεπε να ντρέπονται όσοι ανίδεοι προσπαθούν να επιβάλουν στα παιδιά την άποψη ότι το κλάμα είναι ντροπή. Αν όλοι λέγαμε και δείχναμε αυτό που πραγματικά αισθανόμαστε, ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος.