Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων: Πώς το σκυλάκι μου μου άλλαξε τη ζωή
Μία υιοθεσία που δε θα ξεχάσω ποτέ
Από τότε που απεβίωσε το μικρόσωμο κανίς που είχαμε μέσα στο σπίτι, όλοι μας μέσα στο σπίτι,χωρίς να το συζητήσουμε, είχαμε αποφασίσει πως δε θα ξαναπάρουμε κάποιο σκυλί. Το είχαμε 15 σχεδόν χρόνια στη ζωή μας και ο χαμός του ήταν πραγματικά επώδυνος για εμάς. Αυτά όμως μέχρι να συναντήσουμε τον Όσκαρ. Ποιος είναι αυτός; Θα σου ξεκινήσω, λοιπόν, την ιστορία από την αρχή.
Πάνε ήδη 7-8 χρόνια από τότε που ένα λευκό λαμπραντόρ «ζητιάνευε» έξω από την εξώπορτά μας. Φαινόταν τόσο φοβισμένο με μάτια μελαγχολικά μα τόσο όμορφο. Ψάξαμε να δούμε αν φοράει κολάρο, αν έχει κρεμασμένη κάποια ταυτότητα με τα στοιχεία του ιδιοκτήτη του μα τίποτα. Ναι, καλά κατάλαβες, άλλο ένα σκυλάκι είχε προστεθεί στη λίστα με τα αδέσποτα της περιοχής.
Αρχικά, αποφασίσαμε να το ταΐζουμε και απλά να στέκεται σαν φύλακας έξω από το σπίτι. Εγωιστικό θα μου πεις τώρα, αλλά ξέρεις ακόμα «αρνούμασταν» να δεχτούμε άλλο τετράποδο πλάσμα στην οικία μας. Με τις μέρες του βγάλαμε και όνομα, Όσκαρ σκεφτήκαμε και τελικά δεν είχαμε άδικο. Ο Όσκαρ είναι πια το δικό μας βραβείο!
Ο Όσκαρ μέσα στο μήνα είχε γίνει το δικό μας νέο κατοικίδιο όσο και αν του άρεσε να βγαίνει ακόμα στο δρόμο και να τρέχει με μερικά 1,2 αδέσποτα που υπήρχαν στη γειτονιά. Τον έβλεπες όμως πως πια ήταν χαρούμενος και κάθε φορά που άκουγε τα αυτοκίνητά μας έκανε σα μικρό παιδί που σε βλέπει να κρατάς τσάντες από κατάστημα παιχνιδιών. ‘Ηταν και είναι ο δικός μας bodyguard και θεωρώ πως μας δίνει περισσότερη αγάπη από όση του δίνουμε όλοι μαζί. Ένα χάδι του είναι αρκετό για να πέφτει πάνω μας και να προσπαθεί να μας φιλήσει.
Και πριν από 4 χρόνια περίπου ο Όσκαρ απέκτησε την καλύτερή του φίλη, την Ηλέκτρα. Η ανιψιά μου μπορεί να περνά άπειρες ώρες στον κήπο παίζοντας και τρέχοντας με τον τετράποδο φίλο της. Εκείνος ποτέ δεν την πείραξε, μα ίσα ίσα στέκεται πάντα δίπλα της όταν κάνει ποδήλατο στη γειτονιά. Ναι την προστατεύει και όσο και αν αυτή τον παιδεύει (καταλαβαίνεις πώς ένα τετράχρονο μπορεί να παίζει με ένα σκυλί) εκείνος παραμένει ηρεμότατος. Κάθε φορά που η Ηλέκτρα φεύγει από το σπίτι εκείνος μελαγχολεί και δε σταματά να τρέχει μόλις τη βλέπει ξανά στην πόρτα. Μιλάμε για μεγάλο έρωτα.
Ο Όσκαρ με κάνει να αισθάνομαι ασφάλεια τα βράδια που επιστρέφω στο σπίτι. Είναι ο συνοδός μου στο γκαράζ, στην πόρτα ενώ τα καλοκαίρια τον αισθάνομαι έξω από το παράθυρο. Και να σκεφτεί κανείς πως κάποτε κάποιος τον άφησε στο δρόμο χωρίς να νοιαστεί λεπτό για το μέλλον του. Πώς θα ζήσει, τι θα φάει, στη βροχή πώς θα επιβιώσει;
Δε χρειάστηκε να πληρώσουμε ούτε ένα ευρώ για να τον αποκτήσουμε και όμως για εμάς είναι ένα «διαμάντι». Καταλαβαίνει τις λύπες και τις χαρές μας. Υποδέχεται τους φίλους μας και γαβγίζει στους αγνώστους. Έχει προαίσθημα αυτό το σκυλί και όλα αυτά γιατί απλά σκεφτήκαμε να χαρίσουμε ένα καλύτερο μέλλον.
Μη φοβάσαι, λοιπόν, να ανοίξεις την αγκαλιά σου και απλά να δώσεις ζωή σε ένα τετράποδο πλασματάκι που τριγυρνά στη γειτονιά σου. Έχει ψυχούλα μικρού παιδιού, δεν μπορεί όμως να σου μιλήσει. Δεν έχει νου, λογική, έχει όμως καρδιά που μερικοί άνθρωποι δε θα αποκτήσουν ποτέ τους!
Διάβασε ακόμα:
Έχεις ξαναδεί σκυλί με σιδεράκια; Μόλις το βρήκαμε και το λατρέψαμε
