Η ιστορία πίσω από τις γαμήλιες προσκλήσεις

Πριν από την εφεύρεση της τυπογραφίας από τον Johannes Gutenberg το 1447, τους γάμους στην Αγγλία συνήθως τους ανακοίνωνε ένας κήρυκας. Ένας άνδρας περπατούσε στους δρόμους ανακοινώνοντας με δυνατή φωνή την είδηση της ημέρας και ο καθένας που άκουγε την είδηση γινόταν μέρος του εορτασμού.

Στο Μεσαίωνα, επειδή ακριβώς ο αναλφαβητισμός ήταν ευρέως διαδεδομένος, η πρακτική της αποστολής γραπτών προσκλήσεων γάμου προέκυψε μεταξύ των ευγενών. Οι πλούσιες οικογένειες μίσθωναν κάποιον ειδικευμένο στην τέχνη της καλλιγραφίας για να φιλοτεχνήσει τις «προκηρύξεις» τους.

Μετά την εφεύρεση της λιθογραφίας από τον Alois Senefelder το 1798, έγινε δυνατή η παραγωγή της διακριτής μελάνωσης χωρίς την ανάγκη για χάραξη. Αυτό άνοιξε το δρόμο για την ανάδειξη μιας πραγματικά μεγάλης αγοράς σε γαμήλιες προσκλήσεις. Οι γαμήλιες προσκλήσεις παραδίδονταν με το χέρι, ενώ μάλιστα διπλός φάκελος χρησιμοποιούνταν για να προστατεύσει την πρόσκληση από ζημιές στο δρόμο προς τον παραλήπτη του.

Η μαζική παραγωγή γαμήλιων προσκλήσεων εντοπίζεται αμέσως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου και υπήρχε ο συνδυασμός δημοκρατίας και ταχείας ανάπτυξης της βιομηχανίας. Η τυπογραφία αλλά, πιο πρόσφατα, και η μέθοδος με λέιζερ έχουν σημειώσει πρόοδο όσον αφορά στην αγορά της γαμήλιας πρόσκλησης.