Οι δικές σας ιστορίες: Η τσιγκούνα πεθερά

Η πεθερά μου ήταν από τους ανθρώπους που αρχικά συμπαθούσα πολύ, δεν μου είχε δώσει να καταλάβω κάποια άλλα στοιχεία του χαρακτήρα της. Στην αρχη κάναμε πλύ παρέα, ερχόταν σπίτι μας, της έκανα καφεδάκι και τα λέγαμε σαν δύο καλές φίλες. Τα πράγματα όμως άλλαξαν γρήγορα...

Στην πορεία της σχέσης μας κατάλαβα πως επρόκειτο για μια γυναίκα που μπορεί να είχε καλές προθέσεις, ήταν όμως υπερβολικά τσιγκούνα. Χρειάστηκε κάποιες φορές να της ζητήσουμε χρήματα μιας και ο σύζυγός μου είχε κάποιες επαγγελματικές αποτυχίες και δε μας βοήθησε ποτέ. Και όχι μόνο αυτό! Στα παιδιά μας (στα εγγόνια της δηλαδή) δεν πήρε ποτέ ένα δώρο. Στο σπίτι ερχόταν πάντα με άδεια χέρια. Στα γενέθλια και στις γιορτές είχε πάντα τη δικαιολογία πως ξέχασε να αγοράσει κάτι και πως την επόμενη φορά θα έφερνε μαζί της το καλύτερο δώρο. Προφανώς δεν είδα ποτέ να κουβαλάει κάτι μαζί της! Εννοείται πως δεν με ενδιαφέρουν τα υλικά αγαθά, αλλά μια τέτοια συμεριφορά με απομάκρυνε πολύ από κοντά της. Στο κάτω κάτω, ένας άνθρωπος τσιγκούνης στην τσέπη... πόσο ανοιχτοχέρης μπορεί να ειναι στην καρδιά;