Εξαφανίστηκαν τα φαινόμενα παιδικής εργασίας!

Στη Νιγηρία, αρκετά παιδιά αναγκάζονται να ξυπνάνε από τις 5 το πρωί. Όχι γιατί ξεκινάει τόσο νωρίς το σχολείο τους, αλλά γιατί πριν πάνε για μάθημα πρέπει να κουβαλήσουν νερό και να το πουλήσουν στη γειτονιά τους, έτσι ώστε να εξασφαλίσουν τα χρήματα με τα οποία θα καλύψουν τα έξοδα για την εκπαίδευσή τους. Και αυτό συμβαίνει σήμερα, όχι πριν από 30 ή 50 χρόνια.
Υπολογίζεται ότι περίπου 10,5 εκατ. παιδιά στη Νιγηρία δεν πηγαίνουν σχολείο. Σε αντιστοιχία, ένας πληθυσμός που ισοδυναμεί με αυτόν της χώρας μας, δεν έχει πρόσβαση στο βασικό δικαίωμα στην εκπαίδευση. Και δυστυχώς, το παράδειγμα της πολυπληθέστερης αφρικανικής χώρας δεν είναι μοναδικό. Στην Τανζανία, μόνο τα τελευταία δύο χρόνια, 300.000 παιδιά εγκατέλειψαν το σχολείο έχοντας ολοκληρώσει μόνο το δημοτικό. Οι δυσκολίες και οι προκλήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο -ειδικά για τις φτωχότερες χώρες- είναι πολλές. Και μπορεί κάποιες φορές η διάθεση, η εφευρετικότητα ή οι πρωτοβουλίες κάποιων εκπαιδευτικών να μπορούν να κάνουν τα πράγματα πιο εύκολα για τα παιδιά, η αλήθεια είναι όμως πως αποτελούν τις ελάχιστες λαμπρές εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Μια επιπλέον δυσμενής συνθήκη ήταν και η πανδημία, που επαναπροσδιόρισε το πλαίσιο στο οποίο η πρόσβαση στην εκπαίδευση ήταν εφικτή. Από την αρχή του 2020, κράτησε μακριά από τα σχολεία περισσότερα από 1,6 δισεκατομμύριο παιδιά σ’ όλον τον κόσμο, στερώντας τους όχι μόνο την ακαδημαϊκή γνώση, αλλά και την αλληλεπίδραση, το παιχνίδι, την ουσιαστική επαφή.

Επίσης, αν και είναι δεδομένο ότι το σχολείο μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία για την εξοικείωση των παιδιών με έννοιες όπως η κοινωνική ισότητα και δικαιοσύνη, αλλά και η ευαισθητοποίησή τους για θέματα, όπως η έμφυλη βία ή ο εκφοβισμός, δυστυχώς αυτό δε συμβαίνει σε όλες τις χώρες του κόσμου. Χρειάζεται μια εκπαιδευτική διαδικασία, παράλληλα με δράσεις που θα ενισχύουν ικανότητες όπως η κριτική σκέψη ή η προσαρμοστικότητα. Πλαίσιο, το οποίο αποτελεί υποχρέωση κάθε σωστού εκπαιδευτικού συστήματος, παγκοσμίως.

Το να ζούμε σ’ έναν κόσμο, όπου όλα τα παιδιά θα μπορούν να πηγαίνουν σχολείο και μέσα από την εκπαίδευση θα αποκτούν τα εφόδια που θα τους επιτρέψουν να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα, δεν είναι ουτοπία. Απαιτεί όμως απ’ όλους μας αντίληψη των συνθηκών, κατανόηση των αναγκών, καθώς και προσπάθεια αλλαγής των δεδομένων. Γι’ αυτό και η ActionAid προσπαθεί, έτσι ώστε το δικαίωμα στη μάθηση να μην αποτελεί προνόμιο, αλλά κοινό κτήμα για κάθε παιδί στον πλανήτη. Γι’ αυτό, μπες τώρα στο realchange.actionaid.gr και ενημερώσου για όλες τις δράσεις της για την πρόσβαση στην εκπαίδευση. Πραγματική δράση, για πραγματική αλλαγή!