Δικές σας ιστορίες: Η πεθερά δολοπλόκος
Μια πεθερά που πήγε το παιχνίδι της δολοπλοκίας πιο μακριά απ' όσο πρέπει, μόνο και μόνο για να περάσει το δικό της.
Γνωρίστηκα με τον άντρα μου όταν ήμουν μόλις 16 χρονών και ερωτευτήκαμε ακαριαία. Τα πράγματα όμως πήγαν τόσο γρήγορα που έμεινα έγκυος μέσα στον χρόνο. Ωστόσο συμφωνήσαμε και οι δύο πως θέλουμε να περάσουμε τη ζωή μας μαζί και αποφασίσαμε να το κρατήσουμε. Φυσικά, η πεθερά μου είχε εντελώς αντίθετη γνώμη.
Προσπάθησε με χίλιους δυο τρόπους να μας κάνει να αλλάξουμε γνώμη, όχι όμως για να μην «καταστρέψουμε το μέλλον μας», όπως μπορεί να μας έλεγαν άλλοι, αλλά γιατί θεωρούσε πως πήγαινα να τυλίξω τον γιο της με την εγκυμοσύνη.
Ευτυχώς ο άντρας μου ήταν με το μέρος μου και δεν της έδινε σημασία, όπως κι εγώ. Γι' αυτό και αυτή χρησιμοποίησε τον πιο ύπουλο και διεστραμμένο τρόπο που θα μπορούσε, και μάλιστα σε ένα κορίτσι 17 χρονών. Πάσχω από διαβήτη από τα 10 μου χρόνια και η πεθερά μου το ήξερε. Έτσι με έπιασε μια μέρα και μου είπε πως είμαι «άρρωστη» και αν κρατήσω το παιδί, το αποτέλεσμα θα είναι να πεθάνει πάνω στο 6μηνο μέσα στη κοιλιά μου, με αποτέλεσμα να γεννήσω ένα νεκρό μωρό. Δεν ξέχασε να προσθέσει, έπειτα, πως ο Θεός το θέλει αυτό και πως δεν κάνω για τον γιο της γιατί θα του καταστρέψω τη ζωή.
Εγώ φυσικά φρίκαρα, πέρασα ατελείωτες μέρες να κλαίω, να μην τρώω, να έχω πέσει σχεδόν σε κατάθλιψη μη ξέροντας τι να κάνω, μέχρι που αποφάσισα να μιλήσω στη μητέρα μου. Η οποία και φυσικά μου άνοιξε τα μάτια, με ενθάρρυνε λέγοντάς μου πως θα με πάει στους καλύτερους γιατρούς για να ελέγξουμε κάθε ενδεχόμενο και να μου αποδείξει πως αυτά είναι αισχρά ψέματα, και πως από τη στιγμή που αυτό θέλω να κάνω, θα είναι μαζί μου μέχρι το τέλος.
Πλέον είμαι 32 χρονών, έχω δύο υγιέστατα παιδιά και είμαι ακόμα μαζί με τον άντρα μου, πιο ευτυχισμένη από ποτέ. Η πεθερά μου δεν ντράπηκε ποτέ για τα ψέματα που μου αράδιασε και συνεχίζει νε επιμένει λέγοντας πως «στάθηκα απλώς τυχερή», αλλά τουλάχιστον την έχουμε κρατήσει μακριά από την οικογένειά μας, πηγαίνοντάς της που και που τα παιδιά να τα βλέπει, πάντα με μένα στο πλάι τους αφού δεν υπάρχει περίπτωση να την εμπιστευτώ ποτέ ξανά, πόσο μάλλον με τα παιδιά μου.
