Η συνομήλικη πεθερά

Η πεθερά μου έφυγε από τη ζωή όταν ο άντρας μου ήταν 18 χρονών και ο πεθερός μου παντρεύτηκε κάποια χρόνια μετά με μια γυναίκα 20 χρόνια μικρότερή του. Όταν τη γνώρισα πρώτη φορά και συνειδητοποίησα πως είμαστε σχεδόν συνομήλικες αρχικά ένιωσα κάπως αμήχανα, στη πορεία όμως σκέφτηκα πως είμαι τυχερή, καθώς θα έχουμε περισσότερα κοινά μεταξύ μας και δεν θα έχω να διηγούμαι ιστορίες για αγρίους, όπως οι περισσότερες παντρεμένες φίλες μου. Ή τουλάχιστον, έτσι νόμιζα.

Στην αρχή όλα ήταν καλά, ο πεθερός μου και η γυναίκα του μας βοήθησαν στον γάμο, έδωσαν «προίκα» στον άντρα μου και ανέλαβαν μεγάλο μέρος των εξόδων, όταν γέννησα τη κόρη μου ήρθαν με δώρα στο νοσοκομείο, χωρίς ωστόσο να βοηθήσουν με τα έξοδα, αλλά μέχρι εκεί.

Αποδείχτηκε πως και οι δυο τους ήταν σπάταλοι σε απελπιστικό βαθμό, και παρά τα αρκετά λεφτά που διέθετε ο πεθερός μου, ποτέ δεν τους έμενε τίποτα στην άκρη. Η «πεθερά» μου, από την άλλη, εκτός από το να μου ζητά συνέχεια δανεικά για να ξεπληρώσει λογαριασμούς, φρόντιζε πάντα να σχολιάζει τη σιλουέτα μου, τα όποια σημάδια μου άφησε η εγκυμοσύνη, καθώς και το ότι δεν περιποιόμουν τον εαυτό μου και θα έπρεπε να πάπρω παράδειγμα από εκείνη. Ξεχνούσε βέβαια το γεγονός πως ήμουν εργαζόμενη μητέρα, σύζυγος και νοικοκυρά και πως αυτή αγόραζε τα καλλυντικά και τα ρούχα της με τα δικά μου λεφτά, χρησιμοποιώντας μεγάλο μέρος από αυτά και για να κάνει ανακαίνιση στο σπίτι τους. Φυσικά οι λογαριασμοί δεν πληρωνόντουσαν ποτέ στην ώρα τους.

Τρία χρόνια μετά τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει καθόλου. Ο άντρας μου δεν μπορεί να καταλάβει πως ο πατέρας και η μητριά του τον βλέπουν μόνο ως ΑΤΜ, ο πεθερός μου έχει τα μυαλά πάνω από το κεφάλι του, η πεθερά μου νοιάζεται μόνο για την εικόνα της στη γειτονιά και τη καλοπέρασή της κι εγώ προσπαθώ να πείσω τον άντρα μου να ξεκόψουμε και να μετακομίσουμε σε άλλη περιοχή, κρατώντας μόνο τυπικές σχέσεις μαζί τους. Δεν ξέρω πότε θα τα καταφέρω, σίγουρα όμως δεν θα αφήσω το παιδί μου να μεγαλώσει σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Αν νομίζατε μέχρι τώρα πως οι ηλικιωμένες πεθερές είναι οι χειρότερες, ελπίζω η ιστορία μου να σας έκανε να νιώσετε λίγο καλύτερα.