Ο άντρας μου με συγκρίνει συνεχώς με την πεθερά μου!

Είναι γνωστό τοις πάσοι πως ο Έλληνας ανήρ εμφανίζει μία παθολογική σχέση εξάρτησης με τη μαμά του, έστω και υποσυνείδητα. Είναι πραγματικά σπάνιες οι περιπτώσεις που ένας άντρας πραγματικά δεν έχει θεοποιήσει τη μητέρα του. Ακόμη κι αν πολλά πράγματα που κάνει του τη «σπάνε», εν τέλει συνεχώς τη μνημονεύει και συγκρίνει την γυναίκα και γενικότερα την σύντροφό του με τη μαμά, είτε θετικά είτε αρνητικά.

Το φάντασμα της μαμάς όμως- καλά να είναι η γυναίκα- είναι πάντα εκεί ακόμη κι αν η ίδια κρατά της αποστάσεις. Γιατί συμβαίνει όμως τόσο έντονα αυτό στη χώρα μας; Η Ελληνίδα µητέρα συχνά αδυνατεί να καταλάβει πως ο γιος της έχει ενηλικιωθεί και τείνει να παρεµβαίνει άµεσα στη σχέση του µε το άλλο φύλο. Ως εκ τούτου, πολλές γυναίκες και ζευγάρια καταλήγουν να επισκέπτονται κάποιο ψυχολόγο ζητώντας συµβουλές για το χειρισµό µιας τέτοιας κατάστασης, αφού ο τυπικός «µαµάκιας» συχνά βγάζει έξω από τα ρούχα της τη γυναίκα/σύντροφο του «παιδιού».

Οι άντρες σε μεγάλο ποσοστό βασίζονται στη γνώµη της µητέρας τους, ενώ αποφεύγουν να παίρνουν µέρος στη διαµάχη ανάµεσα στη µητέρα και τη σύντροφό τους. Επίσης αρκετοί είναι αυτή που δίνουν ακόμη στη µητέρα τους αναφορά για κάθε δραστηριότητά τους. Πολλοί δυσκολεύονται να της πουν «όχι» σε ό, τι ζητήσει ενώ υπάρχει πάντα ο άντρας που θεωρεί υποχρέωσή του να παραστεί µε την πατρική του οικογένεια σε κοινωνικές υποχρεώσεις όπως γάµους ή βαφτίσια.

Προφανώς η φράση που όλοι έχουμε ακούσει να εκστομίζουν οι μαμάδες στα αγοράκια τους: «Κανείς δεν σ' αγαπάει πιο πολύ απ' τη μαμά», πιάνει τόπο! Οι ελληνίδες µητέρες τείνουν να παρεµβαίνουν στη διαπαιδαγώγηση των εγγονιών τους, να ζητάνε από τον γιο τους να τις πάει στον γιατρό ή για ψώνια, να τηλεφωνούν καθηµερινά και να κριτικάρουν τη νύφη τους σχετικά µε την καθαριότητα του σπιτιού ή το µαγείρεµα τύπου «Καθόλου δεν σε προσέχει 'αυτή' κοίτα πόσο έχεις αδυνατίσει», «με τσαλακωμένα ρούχα σε έχει και κυκλοφορείς;». Το γεγονός ότι τα µέλη της ελληνικής οικογένειας διατηρούν ισχυρούς δεσµούς µεταξύ τους παίζει φυσικά πρωταρχικό ρόλο στο παραπάνω φαινόµενο.

Οι διαµάχες µεταξύ πεθεράς και νύφης όταν προκύπτουν συνήθως είναι έντονες, καθώς η καθεµία προσπαθεί να επιβάλει ή να διατηρήσει την κυριαρχία της και να προβάλει την προσωπική της αξία, υποκινούµενη από το συναίσθηµα της ιδιοκτησίας και την ανασφάλεια. Η πεθερά πιστεύει ότι έχει δικαίωµα να συµβουλεύει τον γιο ή τη νύφη της επειδή σκέφτεται ότι είναι πιο µεγάλη και ότι έχει πιο µεγάλη πείρα που µπορεί να είναι χρήσιµη στους νεότερους. Από την άλλη, η νύφη νιώθει ότι η πεθερά εισχωρεί σε πεδία της δικής της κυριαρχίας. Η πεθερά θεωρεί τον γιο της δικό της παιδί, ενώ η νύφη τον θεωρεί δικό της άντρα. Η πεθερά αισθάνεται ότι η νύφη προσπαθεί να αποµακρύνει τον γιο από κοντά της, ενώ η νύφη φοβάται ότι η πεθερά προσπαθεί να τον κρατήσει κοντά της. Η σύγκρουση λοιπόν είναι αναµενόµενη και συχνά αναπόφευκτη.

Πάντως τα παντρεµένα ζευγάρια που πλήττονται από την παρεµβατικότητα της πεθεράς παρουσιάζουν διενέξεις, συναισθηµατική αποξένωση και προβλήµατα στην επικοινωνία. Παράλληλα τα άγαµα ζευγάρια τείνουν να χωρίζουν λόγω της συµπεριφοράς της µητέρας του άντρα σε µεγαλύτερο ποσοστό από ό,τι τα έγγαµα. Στα ζευγάρια ωστόσο άνω των 40 ετών φαίνεται ότι η παρεµβατικότητα της µητέρας του γιου δεν είναι τόσο µεγάλη. Σε αυτή τη φάση τα όρια που προστατεύουν το ζευγάρι έχουν πια διαµορφωθεί και κατά συνέπεια η παρέµβαση των γονιών και των συγγενών δεν αποτελεί σηµείο διένεξης.

Tι δεν πρέπει να κάνετε εσείς; Να χρησιµοποιείτε τον σύντροφό σας ως µεσάζοντα. Εκφράστε όσο πιο ανοιχτά γίνεται αυτά που σας ενοχλούν την ώρα που σας ενοχλούν ενώπιον όλων. Μια ειλικρινής συζήτηση µε φιλικές διαθέσεις µπορεί να φέρει τα καλύτερα αποτελέσµατα. Είναι μεγάλο λάθος να µπαίνετε σε αγώνα σύγκρισης µε την πεθερά. Οι ρόλοι σας είναι διαφορετικοί και δεν έχει νόηµα να αποδείξετε ότι είστε καλύτερή της. Παράλληλα συζητήστε µε τον σύντροφό σας για τα όρια που χρειάζεται να µπουν στην παρουσία της πατρικής οικογένειας στην κοινή σας ζωή, χωρίς να του ζητάτε να την αποκλείσει από τη ζωή σας. Είστε οικογένεια!

Οφείλουμε πάντως να σημειώσουμε το εξής. Εκτός ελαχίστων οι περισσότερες έχουμε πιεστεί από τη μαμά του συντρόφου μας- όμως όπως δείχνουν οι στατιστικές, τα ίδια θα κάνουμε κι εμείς στα αγοράκια μας- κοιτάζοντας με μισό μάτι τη γυναίκα που επιλέγουν. Δεν είναι όμως ο γιος μας η προσωποποίηση του άντρα που θα μας είναι πιστός. Δεν μας ανήκει. Μία υγιής σχέση με το γιο μας, πηγάζει από μία υγιή αντιμετώπιση προς την έννοια του άντρα σε συσχετισμό με εμάς. Για την ανατροφή ενός µελλοντικού δυναµικού άντρα είναι σηµαντικό να ενισχύσετε και τη σχέση του παιδιού µε τον πατέρα, ο οποίος πρέπει να αποτελεί βασικό πρότυπο. Οπότε... αν είστε µαµά αγοριού, σκεφτείτε πώς θα κάνετε ό,τι µπορείτε για να γίνει καλός σύντροφος ξεκινώντας µε κινήσεις που θα κάνουν τη διαφορά. Μάθετέ το να είναι αυτόνοµο και λειτουργικό µέσα στο σπίτι. Χωρίς λοιπόν να καταπιέζεται η αντρική του φύση, ένα αγόρι χρειάζεται να εξοικειώνεται µε κάποιες από τις δουλειές του σπιτιού όχι µόνο για να προσφέρει βοήθεια στη µελλοντική του σύζυγο αλλά και για να µπορεί να τα βγάλει πέρα αν χρειαστεί να µείνει µόνο, π.χ. αν φύγει για σπουδές. Είναι σηµαντικό ο γιος σας να καταλάβει από νωρίς ότι τα αγόρια µπορεί να µην είναι ίδια µε τα κορίτσια, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι ίσα. Αυτό µπορεί να αποδειχτεί ένα καλό εφόδιο στο µέλλον που η συναναστροφή του µε γυναίκες σε όλα τα επίπεδα είναι δεδοµένη. Η αδυναµία της Eλληνίδας µητέρας στο αγόρι είναι δεδοµένη και πιθανόν να οφείλεται στην υπεραξία που είχε δοθεί στο αντρικό φύλο από τις προηγούµενες γενιές.