#tbt Ήξερες ότι, τη δεκαετία του 50, το να βάφεις τα μαλλιά σου ήταν taboo;

Τη δεκαετία του 50 αν πήγαινες στο σούπερ μάρκετ με φόρμα (παντελόνι δηλαδή), αν δεν φορούσες καλσόν μία ζεστή μέρα ή αν έπιανες έναν ατημέλητο κότσο, θα προκαλούσες οριακά σκάνδαλο στη γειτονιά. Παρ᾽όλο που οι γυναίκες εκείνη την περίοδο έβγαιναν δειλά-δειλά από την κουζίνα (έξαλλες), κάποια πράγματα παρέμεναν πεισματικά παλιακά και αυτό αφορούσε κυρίως την ομορφιά αλλά και τη μόδα.

Ενώ λοιπόν το κραγιόν (όπως έχουμε ήδη πει) και οι σκιές και το μακιγιάζ γενικά είχε γίνει τάση και τα νεσεσέρ γέμιζαν προϊόντα, τα μαλλιά ήταν μία άλλη υπόθεση. Βλέπεις, το να βάφεις τα μαλλιά σου ήταν πολύ μεγάλο taboo. Για την κοινωνία του 50, μόνο τα κορίτσια των καμπαρέ και τα «εργαζόμενα κορίτσια» έβαφαν τα μαλλιά τους και έτσι, η βαφή κουβαλούσε ένα στίγμα παρ᾽όλο που ήταν αναγκαία. Τα λευκά όπως ξέρεις, εμφανίζονται ό, τι και να γίνει, ανεξάρτητα με το αν είναι η βαφή taboo ή όχι. Έτσι λοιπόν, οι γυναίκες δίσταζαν να τα καλύψουν ή να αλλάξουν το χρώμα των μαλλιών τους γιατί θα τις χαρακτήριζαν ελευθέρων ηθών.

Το πρόβλημα ωστόσο, δεν το είχαν μόνο οι γυναίκες αλλά και οι εταιρίες καλλυντικών όπως για παράδειγμα η Clairol. To 1957, η Clairol κυκλοφόρησε μία βαφή, το «hair color bath» η οποία πωλούταν στο φαρμακείο. Μπορούσες λοιπόν να την αγοράσεις και να βάψεις τα μαλλιά σου στο μπάνιο χωρίς να πρέπει να σε δει όλη η γειτονιά στο κομμωτήριο. Έλα όμως που οι βαφές για το σπίτι δεν έδειχναν φυσικές. Η Clairol αφιέρωσε πολύ χρόνο για να δημιουργήσει μία καλή φόρμουλα με φυσικό αποτέλεσμα αλλά… η άτιμη κοινωνία επέμενε. Πώς θα έπειθε λοιπόν η Clairol τις γυναίκες να αγοράσουν τη βαφή; Εδώ έρχεται η διαφήμιση και η copywriter Shirley Polykoff. Όπως είδες, το σλόγκαν της Clairol ήταν «Does she or doesn’t she?» που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «Τα βάφει ή δεν τα βάφει;». Η καμπάνια βασιζόταν στο ότι, το χρώμα που χαρίζει το Clairol Hair Color Bath είναι τόσο φυσικό που μόνο ο κομμωτής σου θα ξέρει αν βάφεις τα μαλλιά σου ή όχι.

Το σλόγκαν αυτό το σκέφτηκε η Shirley δεκαετίες πριν ζητήσει η Clairol από την διαφημιστική εταιρία στην οποία εργαζόταν να αναλάβει την καμπάνια της βαφής αλλά είχε απόλυτη σχέση με τη βαφή. Το 1933, πριν παντρευτεί το σύζυγό της, η Shirley τον είχε συνοδεύσει σε Πασχαλινό τραπέζι με την σούπερ συντηρητική οικογένειά του. Φεύγοντας λοιπόν, όταν τον ρώτησε πώς τα πήγε και αν εντυπωσίασε τη μέλλουσα πεθερά της, ο σύζυγός της τής είπε ότι τον ρώτησε «βάφει τα μαλλιά της, δεν τα βάφει;» και τη ρώτησε και ο ίδιος, αν τα βάφει. Έτσι δημιουργήθηκε ένα αστείο ανάμεσα στο ζευγάρι και, όποτε έβλεπαν μία γοητευτική γυναίκα ρωτούσε ο ένας τον άλλο «Does she or doesn’t she?».

20 χρόνια μετά, το εσωτερικό αστείο θα γινόταν ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα σλόγκαν στην ιστορία της διαφήμισης και θα άλλαζε τον κόσμο της βαφής. Μετά από το λανσάρισμα της καμπάνιας, οι πωλήσεις της βαφής εκτοξεύτηκαν και σταμάτησε σιγά σιγά να είναι taboo μέχρι που, το να βάφεις τα μαλλιά σου έγινε τόσο δημοφιλές που, καταργήθηκε η αναφορά στο χρώμα των μαλλιών στις ταυτότητες! Μία γυναίκα λοιπόν -και πάλι- τα άλλαξε όλα παρ᾽όλο που δεν πήγε κόντρα στο δικαίωμα της κοινωνίας να ορίζει το τι κάνει μία γυναίκα με τα μαλλιά της.

Αντιθέτως, η καμπάνια πήγε με τα νερά της κοινωνίας αλλά δεν πας πειράζει. Το θέμα είναι ότι όλα άλλαξαν και κρατάμε αυτό. Σήμερα μπορείς να βάψεις όσο θέλεις τα μαλλιά σου και δεν το χρωστάς ακριβώς στην Shirley Polykoff αλλά έβαλε και αυτή το χεράκι της. Ραντεβού την επόμενη Πέμπτη και Χρόνια Πολλά!

Διάβασε ακόμα: Αυτή ήταν η κίνηση που άλλαξε για πάντα τον τρόπο με τον οποίο αγοράζουμε μακιγιάζ