Εννιά διάσημα μαλλιά που έγραψαν ιστορία
Και θα είναι για πάντα σημείο αναφοράς για τις γυναίκες σε κάθε κουβέντα με τον κομμωτή τους.
Μια αλλαγή στα μαλλιά μπορεί να απογειώσει και να δημιουργήσει ένα pop icon ή να το ρίξει στα Τάρταρα της αφάνειας και αν αυτό σας φαίνεται υπερβολικό η pop culture έρχεται να σας διαψεύσει. Τι θα ήταν ο Robert Pattinson ή ο David Beckham χωρίς τα φανταχτερά μαλλιά; Μάλλον κάτι λιγότερο από αυτό που είναι σήμερα.
Αν αυτός ο χρυσός κανόνας του μαλλιού ισχύει στους άντρες, φανταστείτε πόσο σημαντικό είναι για μια γυναίκα. Τα κοντά μαλλιά της Audrey Hepburn στο Roman Holiday και τις Twiggy (και οι δύο γυναίκες απαρνήθηκαν τα μακριά τους μαλλιά για να κάνουν τα iconic pixie κουρέματα) έγιναν σήμα κατατεθέν και για δεκαετίες ήταν αναφορά στους κομμωτές από τις γυναίκες. Οι μπούκλες της Farah Fawcett στα 70s οδήγησαν χιλιάδες γυναίκες κάτω από την κάσκα ενώ, το κλασικό «Rachel» της Jennifer Aniston και το κοντό γεμάτο μύτες μαλλί της Meg Ryan ήταν χαρακτηριστικές φωτογραφίες στα κομμωτήρια των 90s.
Στην αρχή των zeros κάποιες τόλμησαν το ξυρισμένο της Demi Moore, αλλά ευτυχώς όσο αξέχαστο και να ήταν δεν έγινε ποτέ trend, γιατί οι γυναίκες το είδαν, το απέριψαν και προτίμησαν να κάνουν το τέλειο συμμετρικό καρέ της Victoria Beckham που για κάποια περίοδο φορέθηκε πιο πολύ και από το denim.
Και τα χρόνια πέρασαν ξανά και ήρθαμε στο σήμερα που τα κοντά μαλλιά της Emma Watson ήταν το μόνο που χρειάστηκε για να περάσει η ηθοποιός από την εφηβεία του Harry Potter στην ενηλικίωση, ενώ τα κόκκινα μαλλιά της Rihanna κατάφεραν σε χρόνο dt να προκαλέσουν μαζική υστερία και να οδηγήσουν ένα τεράστιο αριθμό γυναικών στην αγορά βαφής ίδιας απόχρωσης. Μην απορείτε λοιπόν πως σε ένα χρόνο ο αριθμός των καροτομαλλούσων έχει αυξηθεί κατά μερικά εκατομμύρια εις βάρος των ξανθιών γυναικών.
Βέβαια η Rihanna ξόρκισε το trend που ξεκίνησε και πλέον έχει γυρίσει στις καστανές ρίζες της με το launch του νέου της album, Talk that Talk που κυκλοφορεί στην Ελλάδα τη Δευτέρα από την Universal Music και είναι ίσως το πιο εθιστικό pop album της χρονιάς.