Η καλλιέργεια λαχανικών στον πλανήτη Άρη είναι εφικτή λένε οι ειδικοί χάρη στις πρακτικές των Μάγια

Ο πλανήτης Άρης είναι αυτός που εδώ και κάποια χρόνια εξετάζεται από τους ειδικούς της NASA σαν εφεδρική λύση για τον υπερπληθυσμό της Γης αλλά και της μη βιώσιμης κατάστασης που μπορεί να υπάρξει λόγω της κλιματικής κρίσης.

Το αβοκάντο κινδυνεύει από την κλιματική αλλαγή – Ως το 2050 θα έχει μειωθεί σημαντικά η παραγωγή

Ήδη η ΝASA κατάφερε να παράξει οξυγόνο στον Κόκκινο πλανήτη το 2021, όταν προσγειώθηκε εκεί ένας κύβος, το MOXIE. Το χρυσό αυτό κουτί, το οποίο έχει το μέγεθος φούρνου μικροκυμάτων σκοπό είχε να παράξει οξυγόνο αρκετό για έναν άνθρωπο. Μέσω έξυπνων διεργασιών το MOXIE, κατάφερε όντως να φέρει εις πέρας την αποστολή του, παράγοντας τόσο οξυγόνο όσο χρειάζεται ένας μέσος άνθρωπος για να επιβιώσει για 3 ώρες ή ένα μικρό σκυλί για 10 ώρες.

Χάρη σε αυτήν την ιστορική ανακάλυψη οι προσδοκίες για διαμονή στον Άρη φαίνεται να είναι αρκετά μεγάλες, αφού αν τοποθετηθούν μεγαλύτερα συστήματα από το MOXIE, θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν οξυγόνο και για περισσότερους ανθρώπους.

Επόμενο βήμα είναι να δουν οι ειδικοί αν το έδαφος στον Άρη μπορεί να είναι πρόσφορο για καλλιέργειες λαχανικών.

To φεγγάρι συρρικνώνεται σαν «σταφίδα» κι αυτό είναι που πρέπει να προσέξουμε λένε οι ειδικοί

Μπορούμε να καλλιεργήσουμε λαχανικά στον Άρη;

Ενώ τα αφυδατωμένα τρόφιμα έχουν γίνει βασικό στοιχείο των διαστημικών αποστολών, δεν είναι ιδανική μέθοδος μακροπρόθεσμης διατροφής των ανθρώπων.

Είναι λιγότερο θρεπτικά από τα φρέσκα τρόφιμα και το να μπορείς να συσκευάσεις αρκετά για μια αποστολή στον Άρη είναι ανέφικτο. Οι τακτικές αποστολές ανεφοδιασμού δεν είναι αποτελεσματικές από οικονομική άποψη, αφήνοντας τη γεωργία ως την καλύτερη μέθοδο για τη διατροφή των ανθρώπων που συνδέονται με τον Άρη.

Φυσικά, με μια ατμόσφαιρα 100 φορές πιο λεπτή, με περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα, άζωτο και αργό από την ατμόσφαιρα της Γης, ο Άρης δεν είναι εύκολα φιλόξενος για τις καλλιέργειές μας.

Μια πρόσφατη μελέτη που έγινε, ωστόσο από ερευνητές στην Ολλανδία μπορεί να έχει καταλήξει σε μια βιώσιμη μέθοδο για την καλλιέργεια λαχανικών πλούσιων σε θρεπτικά συστατικά, βασιζόμενη σε αρχαίες τεχνικές καλλιέργειας που χρησιμοποιούσαν οι Μάγια.

Βασιζόμενοι σε προηγούμενες μελέτες, οι επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο και Ερευνητικό κέντρο του Wageningen αναζητούν τρόπους βελτιστοποίησης της ανάπτυξης των φυτών.

Πριν από αιώνες, οι Μάγια άρχισαν να χρησιμοποιούν μια μέθοδο καλλιέργειας που περιελάμβανε διασταύρωση. Οι απόγονοί τους εξακολουθούν να χρησιμοποιούν αυτήν τη μέθοδο σήμερα, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται φάρμες ανθεκτικές στην ξηρασία και τις ασθένειες. Η διακαλλιέργεια, σε αντίθεση με τη μονοκαλλιέργεια, αποτελείται από πολλαπλούς τύπους φυτών που καλλιεργούνται μαζί στα ίδια αγροτεμάχια.

Ποια ήταν η διαδικασία του πειράματος;

Οι ερευνητές συνέκριναν τρεις διαφορετικές καλλιέργειες σε μια προσέγγιση του σκονισμένου εδάφους του Άρη που ονομάζεται ρεγόλιθος, καθώς και του εδάφους και της άμμου του ποταμού, τόσο με μονοκαλλιέργεια όσο και με αλληλοκαλλιέργεια.

Οι ντομάτες, τα καρότα και τα μπιζέλια καλλιεργήθηκαν για 105 ημέρες. Αυτά τα τρία λαχανικά έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε θρεπτικά συστατικά που καταστρέφονται κατά την αφυδάτωση των τροφίμων.

Επίσης, οι ερευνητές πίστευαν ότι θα ήταν συμπληρωματικά μεταξύ τους. Οι ντομάτες παρέχουν υποστήριξη αναρρίχησης στον αρακά και σκιά στα καρότα που είναι ευαίσθητα στη θερμότητα, ενώ τα μπιζέλια «διορθώνουν» το άζωτο στο έδαφος μετατρέποντάς το σε αμμωνία που γίνεται τροφή για τα φυτά. Τα καρότα, με τη σειρά τους, βοηθούν στον αερισμό του εδάφους, βελτιώνοντας έτσι την πρόσληψη νερού και θρεπτικών συστατικών.

Υπήρχαν συνολικά 60 γλάστρες με φυτά, σε θερμοκήπια παρόμοια με αυτά που θα χτίζονταν στον Άρη. Τα αποτελέσματα στη συνέχεια μετρήθηκαν ως προς την απόδοση και την πυκνότητα των θρεπτικών συστατικών. Και στους τρεις τύπους εδάφους, αναπτύχθηκαν όλες οι καλλιέργειες.

Tα αποτελέσματα της έρευνας

Οι ντομάτες τα πήγαν ιδιαίτερα καλά στη γλάστρα με ρεγόλιθο.

Είχαν υψηλότερη περιεκτικότητα σε βιομάζα και είχαν εντυπωσιακά το περισσότερο κάλιο από οποιοδήποτε από τα φυτά τομάτας στο πείραμα.

Ωστόσο, τα μπιζέλια και τα καρότα δεν ήταν λάτρεις του να μοιράζονται μια γλάστρα με ντομάτες στον ρεγόλιθο και είχαν μειωμένες αποδόσεις. Υπάρχουν διάφοροι πιθανοί λόγοι για αυτό.

Οι ντομάτες είναι γνωστές ως «βαριές ταΐστρες» που πιθανώς λαμβάνουν θρεπτικά συστατικά από τα μπιζέλια και τα καρότα. Επιπλέον, ένα βακτήριο, το Rhizobia, προστέθηκε στα οικόπεδα των μπιζελιών για να συνεργαστούν συμβιωτικά για τη δέσμευση αζώτου. Στον ρεγόλιθο με υψηλότερο pH, το Rhizobia απέτυχε να επιβιώσει, με αποτέλεσμα τα μπιζέλια να μην μπορούν να μετατρέψουν το άζωτο σε αμμωνία για τις γειτονικές καλλιέργειές του.

Παρ' όλα αυτά η συγκεκριμένη μελέτη, εξακολουθεί να είναι πολλά υποσχόμενη για τους ερευνητές, καθώς τώρα πιστεύουν ότι μπορούν να βρουν τρόπους για να προσαρμόσουν τον ρεγολίθο έτσι ώστε να είναι «ευπρόσδεκτος» στα φυτά που καλλιεργούνται μεταξύ τους.

Για παράδειγμα, μετά την πρώτη συγκομιδή, θα μπορούν να κομποστοποιήσουν τα αχρησιμοποίητα μέρη του προϊόντος για να αυξήσουν τη θρεπτική αξία του ρεγόλιθου.

Η μελέτη παρείχε επίσης αποδείξεις ότι η αλληλοκαλλιέργεια θα ήταν επωφελής και για τη γεωργία στη Γη. Με ένα ταχέως μεταβαλλόμενο κλίμα, οι συνθήκες καλλιέργειας αλλάζουν και το έδαφος γίνεται πιο αμμώδες σε ορισμένα μέρη.

Τα καλλιεργημένα φυτά τα πήγαν καλύτερα στην επανάληψη της άμμου του ποταμού από τα μονοκαλλιεργημένα δοχεία.