Το νέο ασημένιο της Κατερίνας Στεφανίδη & οι πολλοί λόγοι που η αθλήτρια αποτελεί το role model μας

Ιστορία για ακόμη μια φορά έγραψε η Κατερίνα Στεφανίδη, που πετυχαίνει τις κατακτήσεις στον χώρο του στίβου τη μία μετά την άλλη. Η τελευταία της κατάκτηση πραγματοποιήθηκε μόλις μερικές ώρες πριν, το βράδυ της Τετάρτης 17 Αυγούστου, όταν απέσπασε το ασημένιο μετάλλιο στο επί κοντώ γυναικών στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου.

Η νίκη αυτή της «χάρισε» την κατάρριψη ενός ακόμη ρεκόρ, αφού πλέον καθίσταται η μοναδική αθλήτρια στην ιστορία του επί κοντώ γυναικών που έχει κατακτήσει τέσσερα μετάλλια σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Και μάλιστα, συνεχόμενα.

Το «χάρισε» περιβάλλεται σκόπιμα από εισαγωγικά, καθώς στην πραγματικότητα, στη γυναίκα αυτή τίποτα δεν χαρίστηκε. Από την αρχή της πορείας της μέχρι τώρα, μία προς μία οι κατακτήσεις της έχουν κερδηθεί με κόπο, δύναμη ψυχής και προσωπικό αγώνα. Αυτός ο προσωπικός αγώνας της άνοιξε και δικαιωματικά τον δρόμο για το δεύτερο σκαλί του βάθρου το βράδυ της Τετάρτης 17/8.

Η Ελληνίδα πρωταθλήτρια μπήκε στο γήπεδο του Μονάχου με μια κωλοτούμπα και έφερε τα πάνω – κάτω από την αρχή του τελικού, σαν να προμήνυε με τον τρόπο αυτό ότι δεν ήρθε για να παίξει.

She didn’ t come to play. She came to win.

Η ίδια, στις δηλώσεις της κατόπιν της λήξης του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Στίβου έκανε μια μικρή αναδρομή στο 2014, όταν έκανε τα πρώτα της βήματα. Με μόνη ανταγωνίστρια τον εαυτό της, βήμα- βήμα, κατάφερε να τον ξεπεράσει:

«Είμαι πολύ χαρούμενη για το τέταρτο σερί μετάλλιο. Αισθάνομαι σαν ένα νέο ξεκίνημα, όπως όταν όλα άρχισαν στη Ζυρίχη με το ασημένιο το 2014. Μία επανεκκίνηση με ένα ασημένιο σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Ήρθαμε για να κάνουμε καλύτερη επίδοση στη σεζόν.

Για ακόμη μια φορά οι συνθήκες δεν με ευνόησαν. Θεωρούσα αντίπαλο τη Σλοβένα, αλλά η Φινλανδή δεν επηρεάστηκε από τις συνθήκες, αφού ήταν πιο μεγαλόσωμη. Νομίζω έκανε τον αγώνα της ζωής της, με 20 πόντους ατομικό ρεκόρ. Όταν έρχεσαι σε ένα μεγάλο πρωτάθλημα, στόχος είναι το βάθρο. Τα πήγαν καλά και τα παιδιά που δεν πήραν μετάλλιο. Η Σούτει τραυματίστηκε στα δοκιμαστικά. Έκοψε το χέρι της βαθιά και τώρα πάει στο νοσοκομείο για ράμματα. Της είπα 'πώς κατάφερες και αγωνίστηκες;' Και στα χαμηλά ύψη ανέβηκε ο μέσος όρος. Σε σχέση με το πόσο κακές ήταν οι επιδόσεις φέτος, σήμερα έγινε... Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Καταλαβαίνω τη Μούρτο, που είχε κάνει κι αυτή παγκόσμιο ηλικιακό ρεκόρ, είχε δείξει καλά στοιχεία. Την είχα δει στο Γιουτζίν. Είναι πολύ ψηλή, μεγαλόσωμη, με μεγάλα κοντάρια, πολύ υπολογίσιμη για το μέλλον.

Νομίζω γίνεται πολύ καλή δουλειά στην Ελλάδα στα τεχνικά αγωνίσματα. Ακόμη και στο βάδην, το οποίο είναι αντοχής, αλλά θεωρώ το πιο τεχνικό από τα αγωνίσματα αντοχής. Γι' αυτό βγαίνουν η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη και ο Μίλτος Τεντόγλου.

Οι Γερμανοί είναι οι καλύτεροι στην κατανόηση του στίβου, έχουν εκτίμηση και ήθελαν να με ξαναδούν στην κορυφή. Όταν έχεις ένα μεγάλο πρωτάθλημα στη χώρα σου, θέλεις το καλύτερο.

Είμαι λίγο κουρασμένη. Ίσως η σωστή λέξη είναι συναισθηματικά. Το 2020 ήταν ολυμπιακή χρονιά, το 2021 επίσης, φέτος υπήρχαν δύο πρωταθλήματα, του χρόνου υπάρχει το Παγκόσμιο και πάμε ξανά σε ολυμπιακή χρονιά. Όταν ξεκινήσαμε την προπόνηση, ο Μιτς με ρώτησε "ποιος είναι ο στόχος;" Του είπα "να μην πονάω". Έτσι ξεκινήσαμε την προετοιμασία. Αυτή είναι μια σωστή χρονιά. Φαίνεται ίσως η λίγο λιγότερη προπόνηση, ίσως φαίνεται στο μυαλό και όχι σωματικά. Δεν θεωρώ ότι είμαστε πίσω στο σώμα. Πετύχαμε το στόχο μας, να φτάσουμε σχεδόν στο τέλος και να μην έχω τραυματισμό. Ελπίζω να πάω στο Παγκόσμιο, να είμαι υγιής και να βγάλω την καλύτερη προετοιμασία σε σχέση με αυτές που είχα τα τελευταία τρία χρόνια».

Γεννημένη στις 4 Φεβρουαρίου 1990 στην Αθήνα και με καταγωγή από το Κομπότι της Άρτας, η Κατερίνα Στεφανίδη άρχισε να ασχολείται με τον αθλητισμό στα 10 της μόλις χρόνια. Για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες πήρε μέρος το 2012, ενώ το 2016 κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του Ρίο, με άλμα στα 4,85 μέτρα. Το 2018 αναδείχθηκε σε η πρωταθλήτρια Ευρώπης ανοικτού στίβου, το 2019 του Diamond League, ενώ είναι και πρωταθλήτρια στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου.

Το 2017 ήρθε η απόλυτη αναγνώριση και σε εγχώριο επίπεδο, όταν αναδείχθηκε σε αθλήτρια της χρονιάς στην Ελλάδα- κάτι που επαναλήφθηκε και το 2019. Θεωρείται ευρέως ως η καλύτερη αθλήτρια στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού.

Όπως αποκάλυψε σε πρόσφατη συνέντευξή της στο SPORT 24 και τη Μαρία Καούκη, ο αθλητισμός υπήρξε για εκείνη μια «αξία» στην οποία μυήθηκε νωρίς.

«Άρχισα το επί κοντώ όταν ήμουν 10 ετών. Και οι δύο γονείς μου είχαν ασχοληθεί με τον στίβο. Ο μπαμπάς τριπλούν και η μαμά 400 μ., κυρίως. Νωρίτερα πήγαινα σε αγώνες που λέγονται μίνι και βάζουν παιδάκια που είναι Α' και Β' Δημοτικού μαζί Γ' και Δ' μαζί. Αλλά πιο σοβαρά ασχολήθηκα όταν ήμουν περίπου 10 ετών, λίγο μετά το Σίδνεϊ. Δοκίμασα πολλά σπορ και γενικά βαριόμουν εύκολα. Αυτό ήταν το πρόβλημα μου. Καλά -μη νομίζεις- και με τον στίβο έτσι αισθανόμουν, στην αρχή. Απλά, επειδή φάνηκε από την αρχή να έχω ταλέντο με πίεσαν και οι γονείς μου λίγο παραπάνω σε αυτό»

Να αναφέρουμε πως πατέρας της είναι ο Γεώργιος Στεφανίδης, που αγωνίστηκε διεθνώς στο άλμα εις τριπλούν και μητέρα της η Ζωή Βαρελή, η οποία επίσης αγωνίστηκε διεθνώς στο σπριντ. Έχει μια μικρότερη αδερφή, τη Γεωργία, η οποία (guess what) ασχολείται με το άλμα επί κοντώ.

Στη συνέντευξή της στο Sport 24, η Πρωταθλήτρια είχε αναφερθεί και στη σημασία που διαδραματίζουν οι σωστές βάσεις εξ αρχής στον αθλητισμό.

«Από νωρίς προσπαθούσαμε να βάλουμε σωστές βάσεις αθλητικές και τεχνικές. Εμένα μου ήταν πιο εύκολο από τεχνικής άποψης το αγώνισμα και είχα αυτή την ανάπτυξη πολύ μικρή. Ήμουν δυνατό παιδί, γρήγορο, μυώδες. Θυμάμαι τους γονείς μου να με βάζουν να κάνω βάρη σε μικρή ηλικία. Ήταν κάτι που το είχα φυσικό. Όταν πηγαίναμε στην παραλία το καλοκαίρι ο μπαμπάς πάντα με έβαζε να αγωνίζομαι. Δηλαδή, έτρεχα στην άμμο έκανα μήκος, μήκος άνευ φοράς. Οπότε όπως και να έχει, όσο παιχνίδι και να είναι αυτό, γυμνάζεται ένα παιδί. Ήταν το παιχνίδι μου ο αθλητισμός. Μέχρι που δεν ήταν από ένα σημείο κι έπειτα. Ήμουν ζωηρό παιδί, αλλά άκουγα. Δηλαδή, έπρεπε να μου βγάλουν τις μπαταρίες κάποια στιγμή, αλλά ήμουν και καλό παιδί. Ό,τι μου έλεγαν το έκανα»

Στην προσωπική της ζωή, έχει κάνει ένα άλλου είδους άλμα, αυτό προς την ευτυχία. Έχει βρει τον έρωτα στο πρόσωπο του Mitchell Krier, τον οποίο και παντρεύτηκε το 2015. Πλέον είναι προπονητής της και μένουν μαζί στις ΗΠΑ. «7 χρόνια με τον καλύτερό μου φίλο», είχε γράψει σε πρόσφατη ανάρτησή της για την επέτειό τους. Και αν δεν είναι αυτό #couplegoals, τι είναι;