Mπίστας Νίκος: «Στην Αθήνα δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις στο πεζοδρόμιο, δεν είναι τίποτα προσβάσιμο»
Ανανεώθηκε:
Ο Νίκος είναι εργαζόμενος στα παραγωγικά εργαστήρια του Φάρου Τυφλών της Ελλάδος, κάθε μέρα πάει στη δουλειά και φτιάχνει σκούπες. Με τη στάση ζωής του θέλει να γίνεται παράδειγμα μίμησης, όχι λύπησης.
Ο Νικόλας είναι από τα Ιωάννινα. Ήρθε στον Φάρο Τυφλών το 2012 για να παρακολουθήσει τη σχολή τηλεφωνητών που υπήρχε μόνο στην Αθήνα. Αυτό του έδωσε τη δυνατότητα να ανεξαρτητοποιηθεί, να ζήσει μόνος του για πρώτη φορά σε μία μεγάλη πόλη. «Μέσα στο σπίτι με δυσκολεύουν μόνο κάποιες οικιακές δουλειές γι’ αυτό έχω προσλάβει μία κυρία να με βοηθάει. Είμαι τελειομανής και ξέρω πως εγώ με την μειωμένη όρασή μου δεν θα τις κάνω σωστά». Έχει μία κληρονομική πάθηση που ονομάζεται «εκφύλιση ωχράς κηλίδας - δυστροφία των κωνίων ραβδίων». Είναι σπάνια και του επιτρέπει να βλέπει τα πάντα περιφερειακά αλλά να μην μπορεί να κεντράρει. «Το καλό είναι πλέον πως μπορείς να απομονώσεις το γονίδιο αν θες να κάνεις οικογένεια, εγώ θέλω δεν έχω ακόμα…» μας λέει χαμογελώντας.
Θυμάται τα μαθητικά του χρόνια στην πόλη του. «Τα καλά και τα κακά της κλειστής κοινωνίας, από τη μία νιώθεις απόλυτα μέρος του συνόλου από την άλλη δεν μπορείς να δεχθείς το πρόβλημά σου και να το δουλέψεις.» Όταν ήρθε στην Αθήνα ο Νικόλας κατάλαβε για πρώτη φορά όλες τις δυνατότητες που έχει ένα άτομο με οπτική αναπηρία, αλλά ταυτόχρονα μπήκε και σε μία διαδικασία διεκδίκησης των αυτονόητων… μιας δουλειάς, μια αξιοπρεπούς διαβίωσης, μίας όμορφης και απλής καθημερινότητας.
«Τα περισσότερα παιδιά προχωράμε στον δρόμο με το λευκό μπαστούνι, στο πεζοδρόμιο δεν υπάρχει χώρος για εμάς. Αυτό είναι επικίνδυνο αλλά η πόλη αυτή δεν μας αφήνει άλλα περιθώρια.»
Ο Mπίστας Νίκος, Εργαζόμενος στα παραγωγικά εργαστήρια του Φάρου Τυφλών της Ελλάδος
Πηγή: Lefteris_PartsalisΟ Mπίστας Νίκος, Εργαζόμενος στα παραγωγικά εργαστήρια του Φάρου Τυφλών της Ελλάδος
Πηγή: Lefteris_PartsalisΟ Νίκος σε ώρα εργασίας
Πηγή: Lefteris_Partsalis«Με το λευκό μπαστούνι μας ανοίγουν πιο εύκολα οι πόρτες»
Πηγή: Lefteris_PartsalisΗ εργασία εκτός Φάρου Τυφλών είναι δύσκολη και δυσεύρετη. Εκείνος δουλεύει στα εργαστήριά του κατασκευάζοντας σκούπες καθαρισμού για τους δήμους. Μέσα στο εργαστήρι ακούν λαϊκά -«αρέσουν στους περισσότερους» εξηγεί γελώντας- και συζητούν για ό,τι τους απασχολεί μέσα στην ημέρα. Από το πώς πέρασαν το Σαββατοκύριακό τους μέχρι τις σειρές που ακούν. Ο Φάρος είναι το δεύτερο σπίτι τους, το τονίζει πολλές φορές στη διάρκεια της κουβέντας μας και φοράει τη φόρμα εργασίας του για να φωτογραφηθεί. Νιώθει οικεία μέσα σε αυτήν.
Ο Νικόλας θέλει με τη στάση ζωής του να δίνει θάρρος και ελπίδα σε όλους τους ανθρώπους. «Αφού μπορώ εγώ με το πρόβλημά μου να τα πετύχω όλα, πόσο μάλλον εσύ, κάποιος που δεν έχει αναπηρία… είμαστε ικανοί για τα καλύτερα αρκεί να το πάρουμε απόφαση», λέει και χαμογελάει πάλι. Χαμογελάει πολύ και τρυφερά, του το επισημαίνουμε και κοκκινίζει σαν μικρό παιδί. «Χωρίς γέλιο, χωρίς χιούμορ, δεν προχωράει η ζωή, δεν κάνουμε τίποτα….»
«Με το λευκό μπαστούνι ανοίγουν πιο εύκολα οι πόρτες, σε βοηθάει ο διπλανός σου.»
Πηγαίνει για καφέ, φαγητό, ακόμα και σε club με τη σωστή παρέα. Αγαπάει τις εκδρομές, πήγε πρόσφατα στα Ζαγοροχώρια και μας το έλεγε κατά τη διάρκεια της φωτογράφισης προτρέποντάς μας να πάμε και εμείς. Όταν πήγαμε να αναφέρουμε κάτι περί κούρασης και ταλαιπωρίας, γέλασε πάλι. «Εδώ πάω εγώ, δεν μπορείτε εσείς;». Tα είπαμε αυτά. Ο Νικόλας δεν θέλει να τον λυπούνται, ποιος θα το έκανε όμως ακούγοντάς τον; Είναι η ίδια η χαρά της ζωής, η πιο «ατόφια» εκδοχή της.
Photo Credit: Λευτέρης Παρτσάλης
Άκουσε ολόκληρη τη συνέντευξή του παρακάτω:
Δες εδώ ολόκληρο το αφιέρωμα
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
