Διεθνής Ημέρα Βουνού: 3 mountain experts εξηγούν πώς η αγάπη για το βουνό δεν γνωρίζει από ανηφόρες
Ανανεώθηκε:
Η αλπινίστρια Βανέσσα Αρχοντίδου, ο Trail Running Coach Απόστολος Σαλαγκούδης και ο Παναγιώτης Γιαννακόπουλος της ΝΟΣΤΟΣ ΚΟΙΝΣΕΠ, μοιράζονται μια κοινή αγάπη: εκείνη για το βουνό και στη Διεθνή Ημέρα Βουνού, μάς εξηγούν γιατί ένας mountain expert δεν γνωρίζει ποτέ από «ανηφόρες»!
Η Διεθνής Ημέρα Βουνού δημιουργεί ευαισθητοποίηση σχετικά με τη σημασία των βουνών στη ζωή, υπογραμμίζει τις ευκαιρίες και τους περιορισμούς στην ανάπτυξη του βουνού και δημιουργεί συμμαχίες που θα φέρουν θετικές αλλαγές στους πληθυσμούς και τα περιβάλλοντα των βουνών σε όλο τον κόσμο.
Αυτή η Διεθνής Ημέρα Βουνού 2024 εστιάζει στις δυνατότητες και τις ανάγκες των ανθρώπων της μέσω μιας τριπλής προσέγγισης που αναζητά λύσεις για ένα βιώσιμο μέλλον στραμμένο στην καινοτομία, την προσαρμογή και τη νεολαία. Από το 2019 ως σήμερα, ειδικά μετά την είσοδο του covid19 στη ζωή μας, ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι στράφηκαν στο βουνό. Ο υπαίθριος αθλητισμός μπήκε στη ζωή μας και σήμερα, μιλάμε με τρεις ανθρώπους που αγαπούν το βουνό και ο καθένας είναι expert στον τομέα του.
«Δεν θέλω να μπω σε κάποιο καλούπι και προτιμώ να ανεβαίνω κάθε μέρα βουνά»
Η Βανέσσα Αρχοντίδου είναι διεθνής αλπινίστρια & Συνιδρύτρια της Up & Out Elite Adventures αλλά Ιδρύτρια του Μη Κερδοσκοπικού Οργανισμού AWomanCanBe.org ενώ είναι και Πρέσβειρα Ευρωπαϊκού Συμφώνου για το Κλίμα. Τα 20 τελευταία χρόνια, η επικοινωνιολόγος ανεβαίνει βουνά, αλλά το 2019 υπήρξε ορόσημο στη ζωή της, κατακτώντας την πιο ψηλή κορυφή του κόσμου, το Έβερεστ με την πρώτη ελληνική γυναικεία ομάδα.
Αυτά τα 20 χρόνια η ορειβασία και ο τουρισμός γύρω από το βουνό έχει εξελιχθεί ραγδαία και ζητήσαμε από την αλπινίστρια να μας πει τι πρέπει να γνωρίζει κάποιος που ξεκινά τώρα την ενασχόληση με το βουνό, ποιες είναι οι προκλήσεις και ποια η μεγαλύτερη ανταμοιβή;
«Αυτό που παρατήρησα από την εποχή του covid19, είναι πως ο κόσμος στράφηκε στη φύση, όλο αυτό που βιώσαμε μας έβαλε σε μια μεγάλη διαδικασία σκέψης, όμως οι προκλήσεις που αφορούν το βουνό έχουν να κάνουν με την ασφάλεια. Οποιοσδήποτε επιχειρεί να ανέβει στο βουνό θα πρέπει να έχει τις στοιχειώδεις γνώσεις να το κάνει γιατί από τη μια στιγμή στην άλλη μπορεί να συμβεί κάτι μοιραίο που να του αλλάξει τη ζωή.
Το θέμα της ασφάλειας, όταν μιλάμε για το βουνό, είτε μιλούσαμε 20 χρόνια πριν, είτε μιλάμε τώρα, είτε 20 χρόνια μετά, είναι το σημαντικότερο που πρέπει να ληφθεί υπόψη.
Θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε κάθε φορά τη φύση με σεβασμό και να είμαστε προετοιμασμένοι με τις βασικές γνώσεις στην αρχή ξεκινώντας από κάποια σχολή, είτε με κάποιον έμπειρο οδηγό με τεχνικές γνώσεις ενώ στα πρώτα βήματα θα πρέπει να υπάρξει και η σχετική ψυχολογική και σωματική προετοιμασία».
Όσο για την ανταμοιβή, η ειδικός τονίζει:
«Αυτό που κερδίζεις στο βουνό είναι απεριόριστες στιγμές γαλήνης, ομορφιάς και ισορροπίας και θα πρέπει να έχουμε πάντα στο μυαλό μας, πως για να γίνει αυτό θα πρέπει να είμαστε πάντα έτοιμοι να ανοίξουμε την ψυχή και τα μάτια μας σε ένα νέο περιβάλλον. Πολλοί άνθρωποι στο παρελθόν θεωρούσαν πως το βουνό είναι ταλαιπωρία αλλά με τη σωστή προετοιμασία είναι ευχαρίστηση και είναι κάτι το οποίο πρέπει να το μάθουμε και να το περάσουμε στις επόμενες γενιές».
Την άνοιξη του 2019, η Βανέσσα παρέα με την πρώτη ελληνική γυναικεία ομάδα έφτασε στην κορυφή του κόσμου, το Έβερεστ. Πέντε χρόνια μετά της ζητάμε να μας πει ποια είναι η εικόνα που έχει από την κατάκτηση της υψηλότερης κορυφής;
«Η εικόνα μου έχω από το Έβερεστ είναι μια θάλασσα κορυφών και συμβολικά νιώθω πως έφτασα στο υψηλότερο σημείο που μπορώ να φτάσω ως άνθρωπος και ως Βανέσσα. Θεωρώ πως εκείνη την ημέρα ξαναγεννήθηκα.
Το διάστημα πριν την ανάβαση στο Έβερεστ είχα μια ταυτότητα ως επαγγελματίας στον τομέα της επικοινωνίας, ήμουν μητέρα και η ανάβαση αυτή με έκανε την αλπινίστρια που ανέβηκε στην υψηλότερη κορυφή του κόσμου, ως τότε ήμουν ένας αρχάριος ορειβάτης, από εκείνη τη στιγμή έγινα στη συνείδηση του κόσμου αυτό που ήξερα ότι είμαι, ήμουν πια ορειβάτης.
Ξέρω πως φοράω πολλά ‘καπέλα’, κάνω πολλά πράγματα αλλά αυτό που υπερισχύει είναι το κομμάτι της αλπινίστριας και εκείνη η ημέρα ήταν η καταλυτική για να ξαναγεννηθώ και να αλλάξω την εικόνα που είχαν οι άλλοι για εμένα».
Ως μητέρα δύο αγοριών που πλέον μεγάλωσαν και μπορούν να την ακολουθούν, αναρωτιέμαι αν έχει περάσει και σε αυτά την κουλτούρα της αγάπης για το βουνό.
«Μαζί με τον σύζυγό μου κι από μικρή ηλικία, είχαμε τα παιδιά μας μαζί με τα σακίδια σε πεζοπορίες και στο εξωτερικό. Τα παιδιά πια, καθώς μπαίνουν στην εφηβεία παίρνουν τον δικό τους δρόμο, ασχολούνται και πάλι με τον αθλητισμό, αλλά σε άλλα πεδία που τα βοηθούν να κάνουν παρέες και φίλους γιατί ο αλπινισμός και η ορειβασία καμιά φορά σε κάνουν να ακολουθείς έναν πιο μοναχικό δρόμο.
Για μένα παραμένει η κλίση μου, ανεβαίνοντας στο Έβερεστ και στα βουνά, δεν είναι εκείνη η ώρα που έχω κάποιον φόβο. Ο φόβος υπάρχει όμως στον σχεδιασμό της αποστολής, και προσπαθώ να κάνω ένα σταθερό πλάνο, όπου η καλή και έντονη προετοιμασία με βοηθάει να μην φοβάμαι στο βουνό, είμαι πάντα πολύ συντηρητική και δεν παρεκκλίνω του πλάνου μου ποτέ για να εξαλείφω στο 90% τους κινδύνους.
Μιλάω για το 90% γιατί το 100% δεν μπορείς σε καμία περίπτωση να το εξαλείψεις, σε ό,τι κι αν κάνεις. Άλλωστε, ο μόνος λόγος για να ‘χαλαστώ’ με κάποιον στο βουνό είναι αν δεν τηρεί τους κανόνες ασφαλείας. Για μένα ως μητέρα, έχει μεγάλη σημασία η ασφάλεια και στην ανάβαση και στο κατέβασμα».
Μέχρι πριν κάποια χρόνια η ενασχόληση με το βουνό και η ορειβατική ανάβαση δεν θεωρούνταν γυναικείο σπορ. Βλέπει η αλπινίστρια την αλλαγή στο πεδίο αυτό του υπαίθριου αθλητισμού; Η ίδια εξηγεί:
«Δεν έχουν αλλάξει δραματικά τα πράγματα, προφανώς οι περιπτώσεις γυναικών που προβάλλονται βοηθά την κατάσταση.
Όταν δημιουργήσαμε τον Μη Κερδοσκοπικό Οργανισμό A Woman Can Be, ήταν στόχος να αλλάξουμε τα στερεότυπα και να δημιουργηθούν γυναικεία πρότυπα, και νομίζω πως αυτό αλλάζει, οι γυναικείες εικόνες δυναμισμού μπορούν να αλλάξουν σταδιακά τα στερεότυπα.
Θεωρώ πως εικονοποιούμε τον δυναμισμό, βλέπουμε γυναίκες που ‘σπάνε τη γυάλινη οροφή’ είτε στον αθλητισμό, είτε στην πολιτική, υπάρχουν λίγες γυναικείες ομάδες στο βουνό και θέλουμε να υπάρξουν κι άλλες.
Ειδικά στις αποστολές, το να υπάρχουν γυναικείες ομάδες, είναι σίγουρα πιο βολικό και άνετο. Έχουν αρχίσει οι γυναίκες να πιστεύουν στον εαυτό τους και σε όσα μπορούν να κάνουν και τα νέα κορίτσια ασχολούνται πια και με τον υπαίθριο αθλητισμό αλλά ακόμα υπάρχει αρκετή ανισότητα».
Σύζυγος, μαμά, επικοινωνιολόγος, πρέσβειρα του Ευρωπαϊκού Συμφώνου για το Κλίμα, ελεύθερη επαγγελματίας: Σίγουρα υπάρχουν ημέρες που μοιάζουν 'βουνό'. Πώς τα βγάζει η Βανέσσα Αρχοντίδου πέρα στην απαιτητική αυτή καθημερινότητα;
«Τα τελευταία χρόνια, ειδικά μετά το Έβερεστ, που άλλαξε η ζωή μου και το επάγγελμά μου, νομίζω πως οι εναλλαγές μου φαίνονται ‘βουνό’ καθημερινά, έχει φύγει η ρουτίνα από τη ζωή μου, έχει αντικατασταθεί από μια συνεχόμενη εναλλαγή ρόλων που αυτό μπορεί να είναι ‘βουνό’ καθημερινά, δεν μπορώ να το σταματήσω όμως γιατί είναι μεγάλη η ανταμοιβή του να ζεις καθημερινά με μια καινούργια οπτική και χωρίς να περιμένεις κάτι συγκεκριμένο, οπότε δεν θα σταματήσω να το κάνω, κι ας είναι ‘βουνό’ η κούραση στο τέλος της ημέρας ή της εβδομάδας.
Θα συνεχίσω να αλλάζω ‘καπέλα’ και θα συνεχίσω να κάνω πράγματα τα οποία θα είναι αντιφατικά, τη μια μέρα πίσω από ένα γραφείο, την άλλη μιλώντας στην Ευρωπαϊκή Ένωση για το κλίμα, ή να πηγαίνω σε ένα μακρινό μέρος ή να ανεβαίνω ένα βουνό.
Δεν θέλω να μπω σε κάποιο καλούπι και προτιμώ να ανεβαίνω κάθε μέρα βουνά, αυτό θέλω να κάνω πάνω απ’ όλα».
INFO: Βανέσα Αρχοντίδου: Διεθνής Αλπινίστρια & Συνιδρύτρια της Up & Out Elite Adventures, Σύμβουλος Επικοινωνίας & Ιδρύτρια AWomanCanBe.org και Πρέσβειρα Ευρωπαϊκού Συμφώνου για το Κλίμα
«Το βουνό σε προκαλεί να ξεπεράσεις όχι μόνο τα φυσικά όρια, αλλά και τα όρια της σκέψης σου»
Ο Απόστολος Σαλαγκούδης είναι Running and Trail Running Coach, είναι ο άνθρωπος που χρειάζεσαι για να ξεκινήσεις το δικό σου ταξίδι στους αγώνες βουνού.
Αρχικά, γιατί στο βουνό, ποιο ήταν το ερέθισμα εκείνο που ώθησε τον ειδικό να ασχοληθεί με το τρέξιμο στο βουνό. Ο ίδιος εξηγεί:
«Προερχόμενος από τον στίβο (400μ) και το τρέξιμο μεσαίων και μεγάλων αποστάσεων στον δρόμο, δε μπορώ να εξηγήσω ορθολογικά πώς προέκυψε το ορεινό τρέξιμο και κατάφερε να γίνει σημείο αναφοράς για μένα και αναπόσπαστο πλέον κομμάτι της προσωπικής και επαγγελματικής μου ζωής.
Θεωρώ πως ήρθε αυθόρμητα εξαιτίας της πρόκλησης που αντιπροσωπεύει. Τόσο της σωματικής όσο και της πνευματικής, του ενστίκτου που μου αφύπνισε μια μέρα και με ώθησε να κατακτήσω το άγνωστο. Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως μετά τον πρώτο μου αγώνα trail υπέφερα τόσο πολύ σωματικά αλλά πνευματικά είχα εισέλθει σε έναν άλλο κόσμο που με μάγεψε. Οι συνεχείς εναλλαγές των τοπίων, η επαφή με την άγρια φύση και το σκληροτράχηλο τερέν καθώς και το απρόβλεπτο του καιρού στα μεγάλα υψόμετρα ήταν καταλυτικά στο να ερωτευθώ παράφορα το ορεινό τρέξιμο.
Αυτό που σίγουρα αναρωτιέσαι, είναι σε τι διαφέρει το τρέξιμο στο βουνό από το τρέξιμο σε δρόμο και στίβο και ποιες είναι οι προπονητικές προκλήσεις που φέρνει η προετοιμασία για αγώνες αντοχής στο βουνό σε σχέση με έναν τυπικό μαραθώνιο. Ο Coach εξηγεί:
«Η διαφορά μεταξύ του τρεξίματος στο βουνό και του τρεξίματος σε δρόμο είναι πολύπλευρη, καθώς αφορά τόσο τη φυσική όσο και τη νοητική διάσταση.
Σε αντίθεση με το τρέξιμο στο δρόμο, το trail running καλεί τον αθλητή να προσαρμοστεί σε έναν δυναμικό, απρόβλεπτο περιβάλλον, όπου κάθε βήμα είναι διαφορετικό από το προηγούμενο.
Η ανηφόρα απαιτεί αντοχή και ισχύ, ενώ η κατηφόρα προϋποθέτει τεχνική δεξιότητα και έλεγχο.
Τις περισσότερες φορές δε μπορείς να ακολουθήσεις ένα συγκεκριμένο πλάνο αγώνα όσον αφορά το pacing και πρέπει στηριχθείς στην “αίσθησή” σου για το πόσο γρήγορα θα κινηθείς καθώς και σε ποια σημεία θα πιέσεις τον εαυτό σου.
Όσον αφορά τις προπονητικές προκλήσεις, το τρέξιμο στο βουνό απαιτεί μεγαλύτερη έμφαση στη δύναμη των ποδιών, στην ισορροπία και στον συντονισμό. Επίσης, η αντοχή παίζει μεγάλο (όχι όμως καθοριστικό) ρόλο, καθώς οι μακρινές διαδρομές με τις μεγάλες υψομετρικές διαφορές απαιτούν διαρκή διαχείριση της ενέργειας και της προσπάθειας του δρομέα.
Είναι επίσης εξαιρετικά σημαντικό η προπόνηση να περιλαμβάνει μυϊκή ενδυνάμωση για την προσαρμογή του σώματος στις απαιτήσεις του σκληρού τερέν.
Βέβαια όσο απαιτητικό και να είναι το τρέξιμο στο βουνό πρέπει να τονίσουμε πως σε αντίθεση με το τρέξιμο στο δρόμο μειώνει τον κίνδυνο τραυματισμών υπέρχρησης, καθώς μοιράζει την καταπόνηση σε διαφορετικούς μύες και αρθρώσεις.
Σε σχέση με τον τυπικό μαραθώνιο, το τρέξιμο στο βουνό είναι απρόβλεπτο και πολυδιάστατο, τόσο σε φυσικό όσο και σε πνευματικό επίπεδο. Αλλά, κατά την ταπεινή μου γνώμη, εκεί έγκειται και η ομορφιά του.
Το ορεινό τρέξιμο δοκιμάζει τη συγκέντρωση, την υπομονή και την ικανότητά του δρομέα να προσαρμόζεται γρήγορα στις αλλεπάλληλες εναλλαγές του εδάφους και των συνθηκών που επικρατούν στα διαφορετικά υψόμετρα. Ακόμα, η προετοιμασία για έναν αγώνα ορεινού τρεξίματος όπως καταλαβαίνουμε όλοι πρέπει να γίνεται σε βουνό.
Αυτό όμως είναι κάτι που στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις με τους γρήγορους ρυθμούς ζωής μπορεί να καταστεί ιδιαίτερα μεγάλη πρόκληση για το δρομέα από άποψη χρόνου. Επομένως απαιτείται σωστή διαχείριση χρόνου ώστε να “γράφει” τα απαραίτητα προπονητικά χιλιόμετρα στο βουνό», τονίζει ο ειδικός.
Έχοντας και ο ίδιος ο Σαλαγκούδης υπάρξει πρώτα αθλητής και έπειτα προπονητής trail running, τι θα έλεγε σε κάποιον που σκέφτεται αυτή τη στιγμή όχι μόνο το να τρέξει σε βουνό αλλά το να ξεκινήσει να προπονείται. Το trail running παρέχει στους δρομείς ευκαιρία για περιπέτεια, εξερευνώντας παράλληλα τα όρια της αντοχής τους. Είναι η αντοχή το βασικό στοιχείο που χρειάζεται ένας δρομέας στο βουνό; Ο ειδικός εξηγεί
«Το βουνό σε προκαλεί να ξεπεράσεις όχι μόνο τα φυσικά όρια, αλλά και τα όρια της σκέψης σου. Κάθε ανηφόρα που σε φέρνει αντιμέτωπο με την κούραση και κάθε κατηφόρα που σου προσφέρει μια αίσθηση ελευθερίας και παιχνιδιού σου υπενθυμίζουν ότι το σώμα σου και το μυαλό σου είναι φτιαγμένα για κάτι πολύ περισσότερο από τη σύγχρονη καθημερινότητα.
Ως αθλητής μπορώ να πω πως το ορεινό τρέξιμο είναι και μια προσωπική κατάκτηση. Όχι μόνο γιατί ανεβαίνεις σε ψηλές και δυσπρόσιτες κορυφές, αλλά γιατί κατεβαίνεις βαθιά μέσα στον εαυτό σου.
Ως προπονητής δηλώνω με σιγουριά ένα πράγμα. Το βουνό είναι ΔΑΣΚΑΛΟΣ.
Σου μαθαίνει υπομονή, γιατί οι ανηφόρες χρειάζονται χρόνο και σταθερή ένταση. Σου μαθαίνει ταπεινότητα, γιατί το έδαφος δεν σου χαρίζεται εύκολα και σου δείχνει πως είσαι “ασήμαντος” μπροστά στο μεγαλείο της φύσης. Σου μαθαίνει όμως και πως είναι το απόλυτο αίσθημα ελευθερίας, γιατί εκεί πάνω είσαι εσύ, τα παπούτσια σου, και το μονοπάτι που απλώνεται μπροστά σου.
Δε θεωρώ πως η αντοχή είναι το καθοριστικό στοιχείο για έναν δρομέα βουνού. Το ορεινό τρέξιμο απαιτεί ένα συνδυασμό αντοχής, δύναμης, τεχνικής, προσαρμοστικότητας, διαχείρισης ενέργειας και πνευματικής ανθεκτικότητας.
Αν διστάζεις να μπεις στον κόσμο του ορεινού τρεξίματος, σκέψου αυτό: Το ορεινό τρέξιμο δεν είναι μόνο για εκείνους που θέλουν να είναι γρήγοροι, παράτολμοι και να φτάσουν στην κορυφή. Είναι και για όσους θέλουν να εξερευνήσουν, να ανακαλύψουν και να νιώσουν. Δεν χρειάζεται να είσαι ήδη "έτοιμος." Το μόνο που χρειάζεται είναι η διάθεση για να το γνωρίσεις.
Το πρώτο βήμα μπορεί να φαίνεται δύσκολο, αλλά αξίζει να δώσεις μία ευκαιρία. Και το βουνό; Το βουνό θα σου δώσει πίσω πολλά περισσότερα από όσα φαντάζεσαι».
Απόστολος Σαλαγκούδης
Running and Trail Running Coach, Fitness Instructor, Founder of Ultra Effort Coaching Team, Ιnstagram Account: ultraeffortcoaching, Facebook Account: Apostolos Salagkoudis (Ultra Effort Coaching)
«Μέσα από αυτές τις δράσεις, δεν προωθούμε μόνο την πεζοπορία, αλλά καλλιεργούμε και ένα πνεύμα συνεργασίας και αγάπης για τον τόπο».
Ο Παναγιώτης Γιαννακόπουλος είναι μέλος της ΝΟΣΤΟΣ ΚΟΙΝΟΣΕΠ από το χωριό Μαγγανιακό Μεσσηνίας, από το 2019. Η κοινωνική συνεταιριστική επιχείρηση, πέρα από το να αναδεικνύει τα τοπικά προϊόντα, τον πολιτισμό και τον φυσικό πλούτο του τόπου της, παίρνει και τα βουνά και ανάμεσα στις δράσεις της, είναι και ο καθαρισμός των ορεινών μονοπατιών, μια πρωτοβουλία που έβαλε στον χάρτη των ορειβατικών ομάδων της Ελλάδας και το μικρό αυτό χωριό των 50 κατοίκων το οποίο έχει ως έδρα και η ΝΟΣΤΟΣ.
Είναι οι διαδρομές στο βουνό, ο τρόπος που έχουμε να έρθουμε πιο κοντά στη φύση και στον τόπο μας; O ειδικός της ΝΟΣΤΟΣ μας εξηγεί:
«Οι διαδρομές στο βουνό αποτελούν έναν σημαντικό πόλο έλξης επισκεπτών για το χωριό μας, προσφέροντας ευκαιρίες όχι μόνο για την προβολή του φυσικού μας πλούτου, αλλά και για την ενίσχυση της τοπικής οικονομίας.
Με τη σωστή αξιοποίηση, αυτές οι δραστηριότητες μπορούν να γίνουν μοχλός τοπικής ανάπτυξης.
Όλο και περισσότεροι άνθρωποι αναζητούν εμπειρίες στη φύση, και οι διαδρομές στο βουνό γίνονται ένας λόγος για να επισκεφθούν το χωριό μας. Αυτή η επισκεψιμότητα φέρνει νέες ευκαιρίες για τοπικές επιχειρήσεις.
Οι άνθρωποι που περνούν από το χωριό έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν και να αγοράσουν τοπικά προϊόντα, ελαιόλαδο και σύκα. Αυτή η δραστηριότητα ενισχύει το εισόδημα των κατοίκων και προβάλλει τη μοναδικότητα της περιοχής μας.
Οι επισκέπτες που έρχονται και απολαμβάνουν το φυσικό τοπίο και τη φιλοξενία μας γίνονται οι καλύτεροι πρεσβευτές της περιοχής, προσελκύοντας ακόμα περισσότερους ταξιδιώτες στο μέλλον.
Με σωστή οργάνωση, η ανάπτυξη των μονοπατιών μπορεί να γίνει το μέσο όχι μόνο για την ανάδειξη του φυσικού μας πλούτου αλλά και για την οικονομική βιωσιμότητα της κοινότητάς μας», τονίζει ο Παναγιώτης Γιαννακόπουλος.
Μία από τις δράσεις της ΝΟΣΤΟΣ είναι ο καθαρισμός των μονοπατιών και η διοργάνωση περιπάτων στο βουνό. Πώς γεννήθηκε η ιδέα και ποια είναι η ανταπόκριση του κόσμου;
«Η ιδέα για τον καθαρισμό των μονοπατιών και τη διοργάνωση περιπάτων στο βουνό γεννήθηκε από την αγάπη μας για τον τόπο μας και την επιθυμία να αναδείξουμε τις φυσικές ομορφιές του με βιώσιμο τρόπο.
Ως ΝΟΣΤΟΣ ΚΟΙΝΣΕΠ, πιστεύουμε ότι η σύνδεση με τη φύση είναι απαραίτητη τόσο για τους ντόπιους όσο και για τους επισκέπτες.
Οι δράσεις αυτές αποτελούν ένα μέσο για να προστατεύσουμε το περιβάλλον, να ενισχύσουμε την τοπική οικονομία και να φέρουμε τον κόσμο πιο κοντά στις παραδόσεις και την ιστορία της περιοχής.
Η ιδέα ξεκίνησε όταν παρατηρήσαμε ότι πολλά από τα παραδοσιακά μονοπάτια του χωριού μας είχαν εγκαταλειφθεί και η πρόσβαση σε όμορφα τοπία του βουνού είχε περιοριστεί.
Θέλαμε να τα αναδείξουμε, να τα κάνουμε προσβάσιμα και να προσκαλέσουμε τον κόσμο να τα εξερευνήσει.
Παράλληλα, σκεφτήκαμε ότι οι περιπατητικές δραστηριότητες μπορούν να συνδυαστούν με την προώθηση των τοπικών προϊόντων, την ενίσχυση της φιλοξενίας και την ανάπτυξη του αγροτουρισμού.
Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν θερμή και μας ενθαρρύνει να συνεχίσουμε. Οι κάτοικοι του χωριού μας βλέπουν αυτές τις δράσεις ως ευκαιρία να αναδειχθεί η περιοχή και να προσελκύσουμε επισκέπτες που αγαπούν τη φύση.
Οι επισκέπτες από κοντινές ή πιο μακρινές περιοχές ενθουσιάζονται από τις πεζοπορικές διαδρομές, τη φυσική ομορφιά και τη φιλοξενία που προσφέρουμε. Επιπλέον, η συνεργασία με συλλόγους, σχολεία και άλλες ομάδες έχει ενισχύσει τη συμμετοχή και την ευαισθητοποίηση για την προστασία του περιβάλλοντος.
Μέσα από αυτές τις δράσεις, δεν προωθούμε μόνο την πεζοπορία, αλλά καλλιεργούμε και ένα πνεύμα συνεργασίας και αγάπης για τον τόπο. Αυτό μας δίνει τη δύναμη να συνεχίσουμε να δουλεύουμε για την ανάπτυξη της κοινότητάς μας με τρόπο που σέβεται και αναδεικνύει τη φύση», λέει το μέλος της ΝΟΣΤΟΣ.
Το βουνό πολλές φορές μας τρομάζει, κρύβει όμως και εμπερίες που μας φέρνουν πιο κοντά στα όρια αντοχής μας. Πώς μπορεί κάποιος να ξεκινήσει και να αφήσει τη σιγουριά του καναπέ του και να ακολουθήσει έναν από τους περίπατους που διοργανώνει η ΝΟΣΤΟΣ σε κάποια ορεινή διαδρομή; Ο ειδικός εξηγεί:
«Το βουνό μπορεί να μοιάζει τρομακτικό στην αρχή, αλλά είναι γεμάτο εμπειρίες που σας φέρνουν πιο κοντά στη φύση και στον εαυτό σας.
Στη ΝΟΣΤΟΣ ΚΟΙΝΣΕΠ, έχουμε δημιουργήσει περιπάτους και δράσεις που σας βοηθούν να αφήσετε τη σιγουριά του καναπέ και να ανακαλύψετε τις ομορφιές του τόπου μας.
Οι διαδρομές που διοργανώνουμε είναι ιδανικές για αρχάριους, με φιλική καθοδήγηση από έμπειρα μέλη της ομάδας μας. Η συμμετοχή στους περιπάτους μας σημαίνει ότι θα βρεθείτε σε μια ζεστή ομάδα που σας ενθαρρύνει και σας στηρίζει.
Αρκούν άνετα ρούχα, καλά παπούτσια, νερό και είστε έτοιμοι για την εμπειρία. Μέσα από τα μονοπάτια μας, θα γνωρίσετε όχι μόνο τη φύση, αλλά και την ιστορία και τα προϊόντα της περιοχής».
Παναγιώτης Γιαννακόπουλος, μέλος ΝΟΣΤΟΣ ΚΟΙΝΣΕΠ, https://nostos.land/ekpaideytikes-draseis/
