Η Μαριέττα Γιαννάκου ήταν μία πολιτικός που αξίζει να τη θυμόμαστε για όσα δίδαξε με τη ζωή της

Η ευθύνη ήταν συνώνυμο με τον χαρακτήρα της με έναν τρόπο μοναδικό πέρα από την πολιτική της ιδιότητα. Η απώλεια της Μαριέττας Γιαννάκου, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη, για έναν και μοναδικό λόγο. Γιατί ήταν φτιαγμένη από ένα σπάνιο υλικό, με τα ήθη μιας άλλης εποχής στην πολιτική, αλλά και στην κοινωνική της διάσταση. Μία μορφωμένη γυναίκα των έργων με μία πολύ ιδιαίτερη ευαισθησία στην προσωπική της ζωή.

Από την Λακωνία στην Ιατρική και μετά στην πολιτική

Το ότι στα 11 της χρόνια έχασε τον πατέρα της (διευθυντής του τοπικού γραφείου του ΟΤΕ και του Ταχυδρομείου) και η ανάγκη να προστατέψει την μητέρα της (εκπαιδευτικό στο επάγγελμα) αλλά και τη μικρότερη αδελφή της, την ωρίμασε απότομα. Διάλεξε την Ιατρική ως επαγγελματικό προσανατολισμό και την ψυχιατρική με μετεκπαίδευση στη συνέχεια στο Βέλγιο. Περιττό να σας πούμε πως υπήρξε άριστη μαθήτρια και χωρίς να το προσπαθεί ιδιαίτερα. Απλά είχε σύστημα στο διάβασμα της. Αν και όπως έλεγε η ίδια: «Θυμάμαι όταν έδωσα χημεία, το προηγούμενο βράδυ αντί να διαβάσω πήγα στον κινηματογράφο». Με την πολιτική θα ασχοληθεί αμέσως μετά την μεταπολίτευση, λόγω συμμετοχής της αρχικά στην ΟΝΝΕΔ και μετά την προσωπική της γνωριμία με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Η θητεία της από το 1984 έως το 1990, ως Ευρωβουλευτής, είναι γεμάτη δράσεις για τις γυναίκες, για την υγεία, για την καταπολέμηση των ναρκωτικών, για τα πολιτικά δικαιώματα σε ασθενέστερες χώρες του πλανήτη. Είναι ιδιαίτερος ο τρόπος που αντιμετώπιζε τα πιστεύω της, γιατί ενώ ήταν πολιτικός σε μία περίοδο πόλωσης μεταξύ των κομμάτων στην Ελλάδα, όλοι οι πολιτικοί της αντίπαλοι την σέβονταν και δεν την υποτιμούσαν ποτέ. Άκουγαν το σκεπτικό της και τις προτάσεις της. Πάντα πρακτικές.

Όπως εκείνη έλεγε σε μία συνέντευξή της στο περιοδικό Down Town και στον Γιάννη Χατζηγεωργίου: «Στην πολιτική, σημασία έχει πώς θα ασκήσεις το λειτούργημα και όχι οι φιλίες· οι φιλίες και οι παρέες δεν έχουν δουλειά στην πολιτική. Εγώ δεν είχα ποτέ φιλίες και παρέες στην πολιτική. Έχω τους φίλους μου, που είναι φίλοι μου εδώ και χρόνια οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με την πολιτική. Την πολιτική δεν την έβλεπα ως χώρο παρέας και φιλίας, αλλά ως χώρο άσκησης πολιτικής υπέρ της χώρας και του λαού. Επομένως, δεν άλλαξα τη γνώμη που είχα για κάποιους. Όποια γνώμη είχα για κάποιους ανθρώπους, την ίδια έχω και τώρα, μην αμφιβάλλετε καθόλου γι’ αυτό. Αυτό που άλλαξε σ’ εμένα είναι ότι δεν έπρεπε να βάλω σε δεύτερη προτεραιότητα τον εαυτό μου, έπρεπε να τον είχα σε πρώτη προτεραιότητα. Αυτό ήταν λάθος». Η στιγμή που δίνει την συνέντευξη είναι λίγο μετά τον ακρωτηριασμό του ποδιού της το 2008, συνέπεια του διαβήτη που της είχε δημιουργήσει αρκετά προβλήματα από μικρή ηλικία.

Η περίοδος που εκτός από Υπουργός Υγείας, υπήρξε και Υπουργός Παιδείας, χαρακτηρίστηκε από μεγάλες μεταρρυθμίσεις που επιχείρησε στο εκπαιδευτικό σύστημα, για τις οποίες δεν δίστασε να συγκρουστεί. Το νομοσχέδιο άλλαξε πολλά πράγματα στην λειτουργία των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων, αλλά ξεσήκωσε αντιδράσεις στο σημείο που προέβλεπε και την ίδρυση μη κρατικών Ιδρυμάτων στην εκπαίδευση. Παρόλο που σε όλη την πολιτική της διαδρομή όλες οι κινήσεις της υπήρξαν προσεκτικές και κοινά αποδεκτές, αυτό το νομοσχέδιο έφερε μεγάλες συγκρούσεις, καταλήψεις και κινητοποιήσεις, που της στοίχισαν στη συνέχεια την βουλευτική της έδρα, καθώς δεν κατόρθωσε να βγεί βουλευτής στις επόμενες εκλογές. Επέστρεψε όμως στο Ευρωκοινοβούλιο κάνοντας ένα πραγματικά απίστευτο έργο σε όλους τους τομείς. Ο γάμος της με τον Παναγιώτη Κουτσίκο και η απόκτηση της κόρης τους, ήρθε ως μία φυσική συνέχεια στη ζωή της, παρά το διαζύγιο τους: «Ναι, ήταν στη σκέψη μου ο γάμος, αλλά δεν είχα ποτέ την άποψη ότι πρέπει να παντρευτείς οπωσδήποτε, ή να ψάχνεις να παντρευτείς. Δεν ήμουν τέτοιος τύπος. Απλώς προέκυψε στην πορεία».

Η κόρη της Ζωή - Ηλέκτρα η οποία ασχολήθηκε με την εκπαίδευση, ήταν η μεγάλη της έννοια ακόμη και όταν αντιμετώπισε πολλαπλά προβλήματα υγείας. Τα οποία πάντα ήταν παράλληλα με τις εκατοντάδες δραστηριότητές της στην πολιτική. Και όταν ο δημοσιογράφος του Down Town της τονίζει ότι έχει γίνει υπόδειγμα θάρρους και αξιοπρέπειας, εκείνη απαντά αφοπλιστικά: «Πάντοτε πρέπει να υπάρχει η προσπάθεια. Ιδιαίτερα για τα πρόσωπα που είναι δημόσια, δύο είναι τα πράγματα που έχουν σημασία: Πρώτον, να πούνε την αλήθεια γύρω από το τι συμβαίνει, και εγώ αυτό έκανα από την πρώτη στιγμή, είπαμε με τους γιατρούς όλη την αλήθεια χωρίς εξωραϊσμούς, και δεύτερον να δείξει κανείς ότι κοιτάει μπροστά, ότι δεν κάνει πίσω. Χθες είδα στον ύπνο μου ότι ανέβαινα σε ένα βράχο και αναρωτήθηκα «μα πως τα κατάφερα εγώ, ενώ το ένα μου πόδι είναι έτσι όπως είναι;». Αυτό δείχνει τη διάθεσή μου να προχωρήσουν καλά τα πράγματα».

Ένα ατύχημα που είχε με το αναπηρικό της αμαξίδιο πριν από δύο εβδομάδες, της δημιούργησε ένα αιμάτωμα το οποίο τελικά υπήρξε μοιραίο για τη ζωή της. Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος, μίλησε με λόγια συγκίνησης για την βουλευτή Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας, τελευταία θέση με την οποία υπερασπίστηκε τις πολιτικές της αξίες. Και όσοι την αποχαιρετούν δημόσια, πάντα έχουν μία αναφορά στο ιδιαίτερο χιούμορ της και τον έξω καρδιά χαρακτήρα της.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Μαριανίνα Κριεζή: Από την «Λιλιπούπολη» στη Σερενάτα και τον Μιχάλη Χατζηγιάννη

Ο Αλέξανδρος Ωνάσης και η ζωή που δεν έζησε - 49 χρόνια μετά ο θάνατός του παραμένει άλυτο μυστήριο

Μελίνα Μερκούρη: Oι άγνωστες ιστορίες της γυναίκας σύμβολο 100 χρόνια από την γέννησή της

Photo credits: Κεντρική Instagram @dbakoyannis / Intime, NDP photo agency