90 χρόνια από τη γέννηση του Φρέντυ και τέτοιος Γερμανός δεν ξανάρχεται- Η απουσία του δημοσιογράφου

Σαν σήμερα, πριν από 90 χρόνια, γεννήθηκε ένας άνθρωπος που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στην ελληνική δημοσιογραφία και τηλεόραση. Ακολουθώντας το ρυθμό της δικής του μελωδίας, αυτό το ασυμβίβαστο και ελεύθερο πνεύμα, ο Φρέντυ Γερμανός, πήρε το όνομά του από έναν Άγγλο αξιωματικό που είχε κλέψει την καρδιά της μητέρας του στα 18 της χρόνια. Με μια προσωπικότητα που χαρακτηρίζεται και ως «είναι πολλά τα κυβικά» και μια συναισθηματική νοημοσύνη σε πανύψηλα επίπεδα, τα μαθηματικά ήταν ο μεγάλος του εχθρός. Υπερασπιζόταν αυτή την απέχθεια με τόση θέρμη, στρεφόμενος με πάθος στην θεωρία της συγγραφής, που όταν αποφοίτησε από το Βαρβάκειο, οι καθηγητές του τον ανακήρυξαν -ίσως και με μια δόση θαυμασμού- τον χειρότερο μαθητή στα θετικά μαθήματα που είχαν δει σε πενήντα χρόνια.

25 έτη χωρίς τον Φρέντυ Γερμανό που δεν πρόλαβε τη νέα χιλιετία όσο κι αν ήταν πιο μπροστά από αυτή

Ο Γερμανός δεν ήταν απλά ένας δημοσιογράφος

Ήταν ένας άνθρωπος με πάθος για τη δουλειά του που δεν δίσταζε να εκφράσει την άποψή του, όσο αιχμηρή και αν ήταν. Μέσα από τις εκπομπές του, όπως το θρυλικό «Αλάτι και Πιπέρι», κατάφερε να σατιρίσει την επικαιρότητα και να αναδείξει τα κακώς κείμενα της κοινωνίας, πάντα με τον δικό του μοναδικό τρόπο.

30 χρόνια από τον θάνατο της Μελίνας Μερκούρη: «Γεννήθηκα Ελληνίδα, θα πεθάνω Ελληνίδα»

Με καρδιά βαμμένη πράσινη και το Βαρβάκειο στο απολυτήριό του, ο υποστηρικτής του Παναθηναικού συνέχισε την ακαδημαϊκή του πορεία στην Πάντειο και τη Σχολή Δημοσιογραφίας Όλσον. Δεν δίστασε όμως να βουτήξει και στον κόσμο της εργασίας, πουλώντας υφάσματα και δουλεύοντας σε λογιστήριο, για να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα: να γίνει ένας αληθινός εραστής της δημοσιογραφίας.

Γεννημένος με το μελάνι να τρέχει στις φλέβες του στις 5 Σεπτεμβρίου του 1934, ο έβγαλε την πρώτη του εφημερίδα, «Όλα για όλους», σε ηλικία μόλις 8 ετών, κυκλοφορώντας την σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων. Τα κείμενα και τα διηγήματα που έγραψε από τα 17 έως τα 26 του χρόνια τα φύλαξε σαν θησαυρό, μέχρι το 1998.

Στα 19 του, το 1953, τόλμησε να συμμετάσχει στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Διηγήματος Νέων της εφημερίδας «Η Βραδυνή» και το μυθιστόρημά του «Για μιαν εκδίκηση» κέρδισε το δεύτερο βραβείο και ένα χρηματικό έπαθλο πεντακοσίων δραχμών.

Το 1954, ξεκίνησε την επαγγελματική του πορεία γράφοντας μια στήλη για φαρμακεία στην εφημερίδα «Ελευθερία». Αυτή η εμπειρία, που πολλοί συνάδελφοί του θα εξυμνούσαν αργότερα ως καθηγητές σε επίδοξους δημοσιογράφους, αποτελεί ένα παράσημο στο βιογραφικό του. «Μη βιάζεστε να ανεβείτε τα σκαλιά. Ο Φρέντυ Γερμανός έγραφε 3 χρόνια για φαρμακεία», θα έλεγαν μεγάλα ονόματα της δημοσιογραφίας, δίνοντας μια πολύτιμη συμβουλή για την αξία της υπομονής και της επιμονής, ειδικά στην σημερινή εποχή της βιασύνης και της ευκολίας.

Μετά από τρία χρόνια αφοσίωσης στο κομμάτι των φαρμακείων, ο Φρέντυ Γερμανός έκανε το μεγάλο βήμα στο ρεπορτάζ και ξεκίνησε τις πρώτες του συνεντεύξεις, ανοίγοντας ένα νέο κεφάλαιο στην λαμπρή του καριέρα.

Το 1964 έκανε το συγγραφικό του ντεμπούτο με το βιβλίο «Με συγχωρείτε, λάθος», μια συλλογή ευθυμογραφημάτων με σκίτσα του Κυρ. Συνολικά, έγραψε 25 βιβλία, που περιλάμβαναν ευθυμογραφήματα, μυθιστορήματα, βιογραφίες και ιστορικές νουβέλες. Πολλά από αυτά γνώρισαν μεγάλη επιτυχία, καθιστώντας τον έναν από τους πιο αγαπητούς Έλληνες συγγραφείς της εποχής μας, σύμφωνα με έρευνα του περιοδικού «Διαβάζω».

Το 1966 έκανε το τηλεοπτικό του ντεμπούτο ως παρουσιαστής ειδήσεων. Έγινε ευρέως γνωστός για το πηγαίο χιούμορ του, την παρατηρητικότητά του και το μοναδικό του ύφος. Οι σχολιασμοί του στις συνεντεύξεις ήταν τόσο εύστοχοι που κάποιοι πίστευαν ότι γνώριζε τις ερωτήσεις εκ των προτέρων. Όταν ένα θέμα τον ενδιέφερε, αφιέρωνε χρόνο για να συλλέξει υλικό, ταξιδεύοντας και παίρνοντας συνεντεύξεις από ανθρώπους που είχαν άμεση εμπειρία.

Αν και ήταν εξαιρετικός συγγραφέας, το πραγματικό του ταλέντο έλαμπε στις συνεντεύξεις. Όπως είχε πει ο ίδιος: «Αγαπούσα τις συνεντεύξεις, γιατί αγαπούσα τον άνθρωπο και ήθελα να τον ψάχνω όσο μπορώ».

Ο Φρέντυ Γερμανός πήρε συνεντεύξεις από σημαντικές προσωπικότητες όπως ο Τζον Λένον, η Γιόκο Όνο, η Τζίντζερ Ρότζερς, η Τζόαν Κόλινς και ο Αλμπέρ Καμύ, καθώς και από σχεδόν όλους τους Έλληνες καλλιτέχνες του περασμένου αιώνα.

Οι τηλεοπτικές του εκπομπές «Αλάτι και πιπέρι» και «Η πρώτη σελίδα» έγιναν πρότυπα για το πώς πρέπει να είναι μια τηλεοπτική εκπομπή και αγαπήθηκαν πολύ από το κοινό. Ακολούθησαν και άλλες επιτυχημένες εκπομπές όπως το «Φλας Μπακ» και το «Πορτραίτο της Πέμπτης».

Ο σπουδαίος αυτός δημοσιογράφος και συγγραφέας έφυγε από τη ζωή στις 21 Μαΐου 1999, σε ηλικία 65 ετών, μετά από μάχη με τον καρκίνο. Στο πλευρό του μέχρι την τελευταία στιγμή ήταν η σύζυγός του, ηθοποιός και χορεύτρια Μαρία Ιωαννίδου, και η κόρη του από τον πρώτο του γάμο με την Εριέττα Μαυρουδή, στιχουργός και δημοσιογράφος Ναταλία Γερμανού.

Λίγο πριν το τέλος της ζωής του, ο Φρέντυ Γερμανός είχε πει για την ασθένειά του: «Ζω το πιο συναρπαστικό σενάριο της ζωής μου. Κρίμα που δε θα 'μαι εκεί να γράψω το τέλος μου».

Το συγκινητικό post της Ναταλίας Γερμανού για τον πατέρα της στο Instagram

Ακολουθούν κάποιες ακόμα αξέχαστες ατάκες του:

Όλοι οι Έλληνες πάσχουν από το σύνδρομο του αυτοκινήτου. Εκτός από μένα που είμαι Γερμανός.

Έτσι άρχισα να λέω τις ειδήσεις στην «Hχώ των Γεγονότων». Εκείνη την εποχή οι ειδήσεις ήταν μια πολύ περίεργη υπόθεση: τις γράφαμε εμείς, τις λέγαμε εμείς και... τις ακούγαμε εμείς.

Το πρόβλημα της Ενωμένης Αριστεράς σήμερα είναι πώς να μείνει ενωμένη και πώς να μείνει Αριστερά.

Η Ελλάδα είναι η χώρα που γέννησε τον πολιτισμό. Έκτοτε αναζητά το παιδί της σε βουνά και σε λαγκάδια, χωρίς να το βρίσκει. Δεν θα το βρει ποτέ.

Όλοι οι Έλληνες πάσχουν από το σύνδρομο του αυτοκινήτου. Εκτός από μένα που είμαι Γερμανός.

Λένε πως η τηλεόραση κατασκευάζει ηγέτες. Τι κρίμα που κανένας ηγέτης μας δεν μπόρεσε να κατασκευάσει τηλεόραση.

Ps. Οι εκπομπές του Φρέντυ παραμένουν διαχρονικές, το χιούμορ του επίκαιρο και η απουσία του από τη μικρή οθόνη μια πικρή υπενθύμιση ότι η ελληνική τηλεόραση έχει χάσει ένα μεγάλο κεφάλαιο.

Ps2. Η απουσία του Γερμανού, εδώ και 25 χρόνια, είναι αισθητή. Τέτοιος Γερμανός σίγουρα δεν ξανάρχεται.