Τι έγινε ρε παιδιά; Οι Απαράδεκτοι έγιναν 33 και ένα φοβερό, τρομερό, πάρα πολύ ωραίο δάκρυ κύλησε

Και κάπως έτσι λέμε εμείς την ατάκα του Σπύρου «Τι έγινε ρε παιδιά;». Όχι δεν μας «πιάσαν στον ύπνο» ούτε θέλω να σε ταράξω, αλλά οι Απαράδεκτοι έγιναν 33 ετών. Και ένα «φοβερό», «τρομερό», «πάρα πολύ ωραίο» -που θα έλεγε και ο Βλάσσης- δάκρυ κύλησε. «Α ρε Δήμητρα», μη το πεις πουθενά ούτε στο «Αστροπελέκι» τη Ρένια, αλλά δεν το λες και λίγο να ξεκινάς 33 χρόνια πριν και σήμερα να υπάρχεις παντού -μέχρι και στο TikTok. «Γλύκανε μωρή λίγο, μην είσαι σαν κακόψοφο να’ χεις» που θα λέγε και ο Γιάννης σε σένα που σκέφτεσαι «Πώς πέρασαν έτσι τα χρόνια».

Καλά πήγε και αυτό...

Ήταν 18 Σεπτεμβρίου του 1991 όταν το τηλεοπτικό κοινό γνώρισε για πρώτη φορά τους Δήμητρα, Σπύρο, Βλάσση, Ρένια, Γιάννη, Βασίλη aka μια παρέα που θα άφηνε ανεξίτηλο το σημάδι της στην ελληνική pop culture. Η πρεμιέρα σηματοδότησε την έναρξη ενός τηλεοπτικού ταξιδιού με 48 επικά επεισόδια. Ενός ταξιδιού με προορισμό το γέλιο και τη σάτιρα. Για την ακρίβεια πήγε πάρα πολύ καλά αυτό.

Το πνευματικό «παιδάκι» της Δήμητρας Παπαδοπούλου που «γεννήθηκε» με άγνοια «κινδύνου» και μεγαλώνοντας έγινε κουλτούρα προβλήθηκε μέσα από τη συχνότητα του Mega Channel και γρήγορα κατέκτησε τις καρδιές των τηλεθεατών με το καυστικό χιούμορ, τους αξέχαστους χαρακτήρες και τις WTF καταστάσεις που «έδεναν» άψογα με τους διαλόγους.

Το πρώτο επεισόδιο, με τίτλο «Κάνε μου λιγάκι μμμ», έθεσε τις βάσεις για την ξεχωριστή δυναμική της σειράς. Οι χαρακτήρες με το πρώτο «μμμ» που έκαναν κέρδισαν για πάντα το κοινό σε όποια γενιά κι αν βρίσκεται αυτό το κοινό και σε όποια δεκαετία τούς έμαθε το κοινό.

Από το πρώτο «μμμ» οι «Απαράδεκτοι» κατάφεραν να κερδίσουν το όποιο κοινό -απ' όπου κι αν προέρχεται, με βασικά όπλα την αυθεντικότητα, το χιούμορ, την αλήθεια. Οι χαρακτήρες, που δεν είναι άλλοι από εμένα, εσένα, αυτόν, εκείνον και τον άλλον, με τις ιδιοτροπίες και τις αδυναμίες τους, έγιναν γρήγορα αγαπητοί, ενώ οι διάλογοι, γεμάτοι ευφυείς ατάκες και ανατροπές, έκαναν τους τηλεθεατές να πάθουν έρωτα με διάρκεια από την πρώτη ματιά.

Τα viral video, τα επεισόδια στο επίσημο site του σταθμού και οι επιλεκτικές επαναλήψεις που παίζουν και έπαιξαν μέσα στα χρόνια στο μεγάλο κανάλι αποτελούν παραδοσιακά αγαπημένο guilty pleasure ενώ αθάνατες ατάκες «Γλύκανε μωρή λίγο, μην είσαι σαν κακόψοφο να’ χεις» περιλαμβάνονται συχνά στους διαλόγους ανάμεσα στις δικές μας παρέες.

Γιατί πέτυχε τόσο πολύ η σειρά; Κάτσε να σκεφτώ

Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι η επιτυχία της σειράς οφείλεται σε τεράστιο βαθμό στο ταλέντο των πρωταγωνιστών της, οι οποίοι με την ερμηνεία τους προκάλεσαν τη λεγόμενη ταύτιση. Η Δήμητρα Παπαδοπούλου, ο Σπύρος Παπαδόπουλος, ο Γιάννης Μπέζος, ο Βλάσσης Μπονάτσος, η Ρένια Λουιζίδου και ο Βασίλης Χαλακατεβάκης, δημιούργησαν ένα εκρηκτικό κωμικό κράμα, μια βόμβα γέλιου και σουρεαλισμού που διασκέδασε αλλά και συγκίνησε το κοινό από τότε μέχρι σήμερα.

Θεωρείται μια από τις κωμικές σειρές που άφησαν ιστορία στην ελληνική τηλεόραση και αντιπροσωπευτική του τρόπου ζωής των αρχών της δεκαετίας του 1990.

Σπύρος και Πολυτεχνείο. Κάτσε να σκεφτώ

Θυμόμαστε όλοι πως ο Σπύρος, παρουσιαζόταν ως ένας πρώην αριστερός φοιτητής που είχε συμμετάσχει στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, αλλά στην ενήλικη ζωή του είχε χάσει τον επαναστατικό του ζήλο και είχε γίνει πιο συντηρητικός. Συχνά επικαλούνταν το Πολυτεχνείο για να δικαιολογήσει τις απόψεις του ή να κερδίσει σε μια διαφωνία, προκαλώντας την ειρωνεία των υπολοίπων χαρακτήρων.

Προφανώς και η σειρά σατίριζε την τάση ορισμένων ανθρώπων να επικαλούνται το Πολυτεχνείο και το αντιδικτατορικό παρελθόν τους για να αποκτήσουν κύρος ή να αποφύγουν την κριτική, ακόμα και όταν οι τρέχουσες απόψεις και συμπεριφορές τους δεν ευθυγραμμίζονταν με τις αξίες της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

Είναι σημαντικότατο να τονιστεί, ότι αν και η σειρά σατίριζε τη χρήση του Πολυτεχνείου ως επιχείρημα, δεν αμφισβητούσε ποτέ τη σημασία των ιστορικών γεγονότων ούτε υποτιμούσε τους αγώνες κατά της δικτατορίας. Αντίθετα, μέσω της σάτιρας, οι «Απαράδεκτοι» προσπαθούσαν να αναδείξουν την υποκρισία και την ανακολουθία ορισμένων ατόμων που χρησιμοποιούσαν το Πολυτεχνείο ως πρόσχημα για να προωθήσουν τις δικές τους ατζέντες.

Ήταν τυχαίο το τότε φινάλε του Mega το 2018 με «Απαράδεκτους»; Κάτσε να σκεφτώ

Στις 28 Οκτωβρίου του 2018, η ελληνική τηλεόραση βίωσε μια ιστορική στιγμή, καθώς το Mega Channel, το πρώτο ιδιωτικό κανάλι της χώρας, έριξε αυλαία μετά από 29 χρόνια λειτουργίας. Το γεγονός αυτό, που σηματοδότησε το τέλος μιας εποχής, συνδυάστηκε με μια συγκινητική επιλογή: το τελευταίο πρόγραμμα που προβλήθηκε ήταν ένα επεισόδιο της θρυλικής σειράς «Οι Απαράδεκτοι».

Η επιλογή αυτή σαφώς και δεν ήταν τυχαία. Η σειρά αποτελεί ένα από τα πιο εμβληματικά προγράμματα του καναλιού, συνώνυμο της χρυσής εποχής της ελληνικής τηλεόρασης.

Το τελευταίο επεισόδιο που προβλήθηκε ήταν το «Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος» και αποτέλεσε έναν συμβολικό αποχαιρετισμό, καθώς οι «Απαράδεκτοι» αντιπροσώπευαν την ποιότητα και την πρωτοτυπία που χαρακτήριζαν το Mega στα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του.

Η διακοπή του επίγειου σήματος από την ψηφιακή πλατφόρμα της Digea έγινε στις 02:10 τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 2018, ενώ το επεισόδιο που παιζόταν εκείνη τη στιγμή δεν πρόλαβε να ολοκληρωθεί.

Μετά την επαναλειτουργία του Mega από την Άλτερ Έγκο Α.Ε. (η οποία έγινε την 17η Φεβρουαρίου 2020), η σειρά επανήλθε στο πρόγραμμα του καναλιού (ύστερα από 11 χρόνια λόγω εσωτερικών ζητημάτων) από τις 24 Δεκεμβρίου 2021 και σε εβδομαδιαία βάση, σε νέα ψηφιακή αποκατάσταση με αναβαθμισμένη ποιότητα εικόνας.

Πλέον, ευτυχώς μπορούμε να δούμε όλοι τις επαναλήψεις που μας αξίζουν από αυτό το διαμαντάκι που ποτέ δεν έκανε έκπτωση στις αξίες του. Ούτε στα πνευματικά δικαιώματα, ούτε όμως και σε ό, τι αφορούσε επετειακά αφιερώματα και νέα επεισόδια αφού η θέση της Δήμητρας ήταν πάντα ξεκάθαρη και εδώ: Απαράδεκτοι δίχως Βλάσση δεν αναβιώνουν.

«Ακόμα και ένας από τους έξι χαρακτήρες της σειράς να λείπει, οι υπόλοιποι δεν μπορούν να ονομάζονται "απαράδεκτοι"».

Άφησε το στίγμα της η σειρά ανεξίτηλο; Κάτσε να σκεφτώ

Οι «Απαράδεκτοι» δεν ήταν απλώς μια κωμική σειρά, αλλά ένα πολιτισμικό φαινόμενο που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα της στην ελληνική τηλεόραση. Η Δήμητρα, ο Σπύρος, ο Βλάσσης, ο Γιάννης, η Ρένια και ο Βασίλης έγιναν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας των τηλεθεατών, ενώ η επιρροή της σειράς είναι εμφανής ακόμα και σήμερα, χρόνια μετά την ολοκλήρωσή της αφού κατάφερε να καθιερωθεί στην ποπ κουλτούρα και να γίνει ένα από τα πιο αγαπημένα τηλεοπτικά προγράμματα όλων των εποχών.

4 «Απαράδεκτα»#not facts

Η Δήμητρα Παπαδοπούλου εμπνεύστηκε την ιδέα για τους «Απαράδεκτους» από τις προσωπικές της εμπειρίες και τις σχέσεις της με φίλους. Οι χαρακτήρες της σειράς βασίστηκαν σε πραγματικά πρόσωπα, ενώ πολλές από τις κωμικές καταστάσεις ήταν εμπνευσμένες από αληθινά περιστατικά.

Το σενάριο της σειράς απορρίφθηκε αρχικά από τον ANT1, καθώς θεωρήθηκε «ακατάλληλο». Ευτυχώς, το Mega Channel αναγνώρισε την αξία του και έδωσε το πράσινο φως για την παραγωγή της σειράς.

Ο Βλάσσης Μπονάτσος αρχικά δεν ήταν στο βασικό καστ της σειράς. Ο ρόλος του γράφτηκε αργότερα, ειδικά για εκείνον, και αποδείχθηκε καθοριστικός για την επιτυχία της σειράς.

Οι ηθοποιοί της σειράς ήταν γνωστοί για τους αυτοσχεδιασμούς τους, οι οποίοι συχνά οδηγούσαν σε ξεκαρδιστικές σκηνές που δεν υπήρχαν στο αρχικό σενάριο. Μάλιστα, κάποιες από αυτές γυρίστηκαν πάνω από 40 φορές για το γεγονός πως οι ηθοποιοί έκλαιγαν από τα γέλια.

Μιλώντας στην εκπομπή Ενώπιος Ενωπίω το 2022 η Δήμητρα Παπαδοπούλου είχε μοιραστεί κάποιες αλήθειες της για τους Απαράδεκτους

«Δεν εισέπραξα την επιτυχία που έκαναν οι "Απαράδεκτοι" πάρα πολύ φυσιολογικά. Ταράχτηκα πολύ γιατί ήμουν ένα πολύ μοναχικό και περιθωριακό παιδί στα Εξάρχεια με πολύ κλειστές παρέες, αλλού ντ’ αλλού και ξαφνικά με αυτό περπατούσα στον δρόμο και μου έλεγαν όλοι "γεια σου Δήμητρα". Κάτι που δεν είναι απλό για έναν άνθρωπο που ζει στο περιθώριο. Τα έπαιξα! Εκεί ήταν πολύ μεγάλο δώρο για να μπορέσω να το διαχειριστώ για την ηλικία και το background μου».

«Κρύφτηκα, σηκώθηκα και έφυγα, πήγα στο σπίτι μου, έκανα ψυχοθεραπεία και σκεφτόμουν πώς θα διαχειριστώ όλο αυτό το πράγμα. Που ενώ ήμουν ένα παιδί που μπορούσα να πάω κάπου, να κάνω πλάκα στον απέναντι και να του πω πως είμαι αρχαιολόγος, ξαφνικά δεν μπορούσα να το κάνω γιατί με ήξεραν όλοι. Άρα αυτό με καπέλωνε και δεν μπορούσε να βγει ούτε η τρέλα μου, ούτε η προσωπικότητα μου και δεν μπορούσα να περάσω ωραία. Άμα δεν μίλαγα στους ανθρώπους, με έλεγαν σνομπ που εν τω μεταξύ δεν είμαι και πολύ κοινωνική».