«Διακοπές τέλος! Αυτά που μου άφησε το καλοκαίρι που πέρασε»

Δεν ξέρω για εσάς, όμως εγώ ούτε που κατάλαβα πότε ήρθε και πότε έφυγε το καλοκαίρι. Ή μάλλον για να είμαι απολύτως ειλικρινής, ούτε που κατάλαβα ότι ήταν καλοκαίρι.

Σίγουρα το γεγονός ότι η εκπομπή "Γυναίκες" πήγε μέχρι τις 31 Ιουλίου έπαιξε καταλυτικό ρόλο. Φέτος κατάλαβα από πρώτο χέρι πόσο μα πόσο δύσκολο είναι να παρουσιάζει κανείς καθημερινή, ζωντανή, τρίωρη εκπομπή, ειδικά δε αν εργάζεται και αλλού (βλ. Mothersblog).

Καθημερινός αγώνας να τα προλάβω όλα: Να είμαι συνεπής στις δουλειές μου, τις υποχρεώσεις μου, στο νοικοκυριό μου, στην οικογένειά μου, στο παιδί μου... Να είμαι μέσα σε όλα, να ενημερώνομαι για όλα για να μπορώ να ανταπεξέλθω στις ανάγκες της εκπομπής, να μαγειρεύω, να ετοιμάζω το παιδί για το σχολείο, να γράφω για το site, να πηγαίνω σε παιδικά πάρτι και παράλληλα να βρίσκω χρόνο για κανένα σινεμά με τον άντρα μου και στην καλύτερη να αποκοιμιέμαι στα πίσω καθίσματα αγκαλιά με τα ποπ κορν.

Τον Βαγγέλη μάλλον τον αδίκησα περισσότερο από όλους φέτος. Ανέχτηκε όλα μου τα ξεσπάσματα, υπέμεινε τα άγχη μου και τις κρίσεις πανικού, τη μουρμούρα μου, τη γκρίνια μου, τα νεύρα μου... Φέτος στις διακοπές του υποσχέθηκα ότι δε θα συμμετέχω σε καμία καθημερινή εκπομπή και ξεφύσηξε ανακουφισμένος.

Κι ύστερα κάθομαι και σκέφτομαι: Καλή η... "δόξα" και το έξτρα εισόδημα, όμως τίποτα δε μπορεί να αντικαταστήσει την ομαλή λειτουργία του σπιτιού μου, της ζωής μου μα πάνω από όλα της καρδιάς μου. Ειδικά όταν η δουλειά μου στον ηλεκτρονικό Τύπο με κάνει να αισθάνομαι δημιουργική, χαρούμενη, μάχιμη. Σας έχω ξαναπεί, τίποτα δε με ευχαριστεί και δεν με εκφράζει περισσότερο από το να γράφω...

Πρόσφατα διάβασα κάπου κάτι που είχε πει ο Φρόιντ και είπα να το κάνω σημαία μου: "Σε αποφάσεις δευτερευούσης σημασίας, είναι χρήσιμο να εξετάζουμε τα υπέρ και τα κατά. Σε κρίσιμα ζητήματα όμως, η απόφαση πρέπει να προέρχεται από την καρδιά". Γι' αυτό κι εγώ από εδώ και πέρα θα αποφασίζω μόνο με την καρδιά. Κι όπου βγει.

Σε δεύτερη φάση οι πολιτικές εξελίξεις και το δημοψήφισμα δε μπορώ να πω ότι με άφησαν αδιάφορη. Κάθε άλλο. Πρώτη φορά στα χρονικά, έπιασα τον εαυτό μου να αγωνιεί τόσο πολύ για τα γεγονότα.

Πανικός, άγχος, προβληματισμός. Ήμουν κι εγώ από αυτούς που έτρεξα στο σούπερ μάρκετ και στο βενζινάδικο για αποθέματα. Φέτος ένιωσα ακόμα μεγαλύτερη απέχθεια για όλο το πολιτικό σύστημα της χώρας. Είναι απελπισία να αισθάνεσαι ότι κάποιοι παίζουν τάβλι στην πλάτη σου. Αποφασίζουν για εσένα και την τύχη σου και όλα είναι προδιαγεγραμμένα από την αρχή όσο κι αν αντιδράς, όσο κι αν προσπαθείς να αλλάξεις κάτι...

Άσε και τις εσωτερικές διαμάχες. Πρώτη φορά διαφώνησα έντονα σε παρέες για τις απόψεις μου και τα πιστεύω μου. Ποιος; Εγώ που δεν ασχολήθηκα -και ούτε πρόκειται- ποτέ με την πολιτική. Ακούω πολιτικές συζητήσεις και χασμουριέμαι...

Κι αφού λέμε αλήθειες, θα σας πω κι εγώ τη δικιά μου. Δεν ήταν το καλύτερο καλοκαίρι της ζωής μου. Θα έλεγα ότι ίσως ήταν ένα από τα χειρότερα...

Με πήρε από κάτω. Νιώθω ότι έχασα πολύτιμο χρόνο για να ασχολούμαι με πράγματα δευτερευούσης σημασίας. Γέμισα ψυχοσωματικά. Πονοκέφαλοι, ημικρανίες, στομάχια, κολικοί... Όλα με τίμησαν φέτος.

Γι' αυτό λοιπόν θα βάλω καινούργιους στόχους στη ζωή μου. Θα κάνω μόνο αυτά που με ευχαριστούν, θα συναναστρέφομαι μόνο με αυτούς που με κάνουν να νιώθω όμορφα και θα κάνω μια υπεράνθρωπη προσπάθεια να διώξω μακριά μου κάθε τι τοξικό. Τουλάχιστον θα προσπαθήσω. Το υποσχέθηκα στον εαυτό μου!

Καλή σας ημέρα!

Υ.Γ: Σας είπα ότι μου λείψατε;

Περιμένω τα μηνύματά σας εδώ!

Μπορείτε να με βρείτε και στο φυσικό μου περιβάλλον!