Τα δικά μας βράδια

Υπάρχουν στιγμές που προσπαθώ να θυμηθώ τις πρώτες μας στιγμές μαζί, το καρδιοχτύπι που ένιωθα κάθε φορά που τον έβλεπα. Ήταν τόσο δυνατό που φοβόμουν ότι θα το ακούσει και θα εκλάβει ως δεδομένη την αγάπη μου γι' αυτόν. Τώρα πια θέλω να την έχει δεδομένη. Φροντίζω να του το θυμίζω συχνά ότι τον αγαπώ.

Περάσαμε από σαράντα κύματα, κάναμε όνειρα μαζί, φτιάξαμε οικογένεια. Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε. Οκτώ ολόκληρα χρόνια. Μέσα σε αυτή την αγάπη ήρθαν δυο παιδιά... Αξιολάτρευτα παιδιά που δε θα τα άλλαζα για το χρυσάφι όλου του κόσμου.

Απλώς καμιά φορά σκέφτομαι ότι μου λείπει. Χάνω δικές μας στιγμές. Μένουμε στο ίδιο σπίτι, μοιραζόμαστε το ίδιο κρεβάτι, κοιταζόμαστε κάθε πρωί που ξυπνάμε και κάθε βράδυ πριν κοιμηθούμε. Κι όμως μου λείπει...

Μου λείπουν όλα όσα κάναμε πριν γίνουμε γονείς. Όλα όσα μας έκαναν ευτυχισμένους περιορίζονταν μέσα σε μία φράση που αποτελείται από τρεις λέξεις: Η ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ. Ήμασταν αυτός κι εγώ. Εγώ και αυτός. Και τίποτα άλλο.

Τώρα ολοκληρωθήκαμε. Έχουμε αποκτήσει ό,τι πιο σπουδαίο υπάρχει στον κόσμο και νιώθουμε ευγνώμονες γι' αυτό. Πριν από αυτό, δεν μπορούσα να καταλάβω τι θα πει "γάμος" και "parenting". Δε θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι τα "δικά μας" βράδια θα γίνονταν βράδια παίζοντας Barbie κι ότι θα μπορούσαν να είναι πολύ ευχάριστα και διασκεδαστικά, αλλά μου λείπει.

Δε θα μπορούσα ποτέ να πιστέψω ότι θα εξελίσσαμε μία δική μας οικογενειακή διάλεκτο από λέξεις που καταλαβαίνουμε μόνο εμείς (το "τριπλό φιλί" πλέον έγινε "τετραπλό") ή ότι τα μάτια μας θα μιλούσαν χωρίς να μιλάνε και οι συνεννοήσεις μας θα γίνονταν αστραπιαία χωρίς να εξηγήσουμε πολλά. Δε θα μπορούσα να σκεφτώ ότι παρότι τον βλέπω κάθε μέρα, θα μου έλειπε.

Δουλεύουμε και οι δυο αρκετά, μοιραζόμαστε τις ίδιες τύψεις που δε βλέπουμε όσο θα θέλαμε τα παιδιά μας σε καθημερινή βάση, προσπαθούμε να ανταποκριθούμε σε χιλιάδες πράγματα ταυτόχρονα. Σπίτι, υποχρεώσεις, ραντεβού. Υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι που χρειάζονται το ενδιαφέρον μας και τον χρόνο μας. Γονείς, φίλοι, συγγενείς... Πώς να τα προλάβεις όλα; Έχω πιάσει τον εαυτό μου να δίνει εξηγήσεις με ενοχικό ύφος για την απουσία μου από πράγματα και καταστάσεις "δε θα μπορέσω να έρθω -πάλι- αλλά μη το παρεξηγήσετε... δεν προλαβαίνω να δω τα παιδιά μου, πρέπει να με καταλάβετε! Αν με αγαπάτε θα το κάνετε!".

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι δεν προλαβαίνω να δω ούτε τον άντρα μου. Δε λέμε πια όλα μας τα νέα με λεπτομέρειες όπως παλιά. Βασικά δεν προλαβαίνουμε... Δεν έχουμε το κουράγιο, την υπομονή και τον χρόνο να αναλωθούμε σε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες που αφορούν την καθημερινότητά μας εκτός σπιτιού όπως παλιά. Γιατί την ίδια στιγμή πρέπει να μοιράσουμε τα βραδινά μπάνια ("παίρνω Έλενα", "εγώ παίρνω μωρό!", "Εσύ να κάνεις μπάνιο το μωρό σήμερα, έχω ξεμεσιαστεί!", "Άσε τα παράπονα πάλι ρε Δέσποινα!"), τα βραδινά ταίσματα και τα βραδινά νανουρίσματα. Αλλά μου λείπει...

Προϊστάμενοι, προθεσμίες, δεκάδες αναπάντητα emails... και δυο μικροσκοπικά ανθρωπάκια που μας φωνάζουν "μαμά" και "μπαμπά". Δυο υπερβολικά απασχολημένοι γονείς. Δυο υπερβολικά φορτωμένοι ενήλικες με χιλιάδες έγνοιες για να μη λείψει τίποτα από τη φωλιά. Κι όμως κάτι λείπει... Μου λείπει.

Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να βρούμε χρόνο για εμάς, μιλάμε στο τηλέφωνο μέσα στην ημέρα, ξενυχτάμε στο σπίτι για να δούμε μαζί μια ταινία αλλά ποτέ δεν είναι όπως παλιά. Κι αν μου λείπει καμιά φορά είναι κακό; Είμαι σίγουρη ότι το έχουν νιώσει και άλλοι.

Μου λείπουν τεμπέλικες Κυριακές στο κρεβάτι που ξυπνούσαμε μόνο για να φάμε. Τώρα πια είναι αδύνατο να ολοκληρώσουμε μία φράση ή έναν διάλογο χωρίς να έχουν γίνει διακοπές τύπου "Μαμά θα έρθεις να μου βάλεις μακαρόνια;" ή "μπαμπά σήμερα παίξαμε θέατρο στο σχολείο".

Καμιά φορά τον βλέπω να γελάει αληθινά και δυνατά και θυμάμαι τις ανέμελες στιγμές μας που γελούσαμε αληθινά και δυνατά χωρίς άγχη και deadlines... κι αυτό μου λείπει.

Δε θα άλλαζα με τίποτα την τωρινή μου ζωή! Για να είμαι ειλικρινής την λατρεύω... απλώς υπάρχουν κι αυτές οι στιγμές που μου λείπει. Μου λείπει ο αγαπημένος μου σύζυγος!

Καλή σας μέρα!

Μπορείτε να με βρείτε και στο φυσικό μου περιβάλλον.

Περιμένω τα μηνύματά σας εδώ!