Και στο τέλος τελικά τι μένει;

Γιατί πολύ απλά οι άνθρωποι με τους οποίους περνάς τον περισσότερο χρόνο στην καθημερινότητά σου, είναι συνάδελφοι και συνεργάτες σου. Οπότε μιλάμε για ανθρώπινες σχέσεις που χτίζονται. Άλλες επιτυγχάνουν, κι άλλες αποτυγχάνουν παταγωδώς.

Ξέρω ότι δεν μπορείς να γίνεις φίλος με όλους. Είναι αδύνατο να υπάρχει σχέση συμπάθειας ή αγάπης με όλους τους ανθρώπους στο επαγγελματικό μας περιβάλλον. Γιατί είμαστε άνθρωποι, έχουμε τις αδυναμίες μας και τις προτιμήσεις μας και εν πάσει περιπτώσει δεν μπορούν να ταιριάζουν όλοι με όλους. Αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό.
Όμως, οφείλεις να σέβεσαι τον συνάδελφό σου, να του μιλάς με στοιχειώδη ευγένεια και να φροντίζεις να κάνεις καλά τη δουλειά σου. Σε κάθε ομαδική δουλειά υπάρχουν κανόνες συμπεριφοράς. Και ο στόχος είναι πάντα ένας: Η επιτυχία. Προσωπική και επαγγελματική.

Όλα τα χρόνια που θυμάμαι τον εαυτό μου να εργάζεται, ήμουν μέλος μίας ομάδας. Προσπαθούσα πάντα να προσαρμοστώ και να γίνω άξια εμπιστοσύνης. Όχι για να εκμεταλλευτώ καταστάσεις αλλά για να νιώσω αποδεκτή από τους συναδέλφους μου. Πάντα πίστευα ότι οι άνθρωποι που χαίρουν αποδοχής, αναπτύσσουν την αυτοπεποίθησή τους και γίνονται υπέρ του δέοντος αποδοτικοί σε οτιδήποτε με το οποίο καταπιάνονται. Τίποτα δεν είναι αυτονόητο και πόσο δε μάλλον σε ένα επαγγελματικό περιβάλλον όπου υπάρχει διάχυτη καχυποψία και ανασφάλεια (σήμερα είμαι κι αύριο δεν είμαι).

Όλοι χρειαζόμαστε αποδείξεις ακεραιότητας και σεβασμού για να δημιουργήσουμε μία καλή συναδελφική σχέση. Όμως, η αγωνία να πιάσεις τον στόχο, να φέρεις το έσοδο, να ικανοποιήσεις την επιχείρηση, συνθήκες απολύτως φυσιολογικές σε κάθε ανταγωνιστικό περιβάλλον, συχνά σε μετατρέπει σε ρομπότ -ακόμη κι αν δεν είσαι στην πραγματική σου ζωή- που σκέπτεται και πράττει λογιστικά χωρίς να συναισθάνεται τους γύρω του.

Οι «παίκτες» σε αυτό το περιβάλλον ποικίλουν: Αριβίστες, εξουσιομανείς, αφελείς, ικανοί, φιλόδοξοι, ομαδικοί, ανταγωνιστικοί, ηττοπαθείς, ανεπαρκείς, χαζοί, δουλικοί, ευφυείς. Όμως, ποτέ μην ξεχνάς ότι οι εταιρίες υπάρχουν, κλείνουν, αναπτύσσονται, απολύουν, προσλαμβάνουν, αντικαθιστούν. Το μόνο που μένει στο τέλος είναι αυτό: Ανθρώπινες σχέσεις. Πώς θες να σε θυμούνται οι συνάδελφοί σου; Ως έναν άνθρωπο με αξίες και ακεραιότητα ή ως έναν «συνάδελφο» που δεν δίστασε να σε υπονομεύσει με απώτερο σκοπό να κερδίσει κάτι εις βάρος σου;

Καλές οι καριέρες, οι υψηλοί στόχοι και τα μεγαλόπνοα σχέδια. Μα μη ξεχνάς ποτέ ποιος είσαι, από πού ξεκίνησες και πού μπορεί να φτάσεις από τη μία μέρα στην άλλη.

#foodforthought

Καλή σας μέρα!

Περιμένω τα μηνύματά σας εδώ!

Μπορείτε να με βρείτε και στο φυσικό μου περιβάλλον, εδώ και εδώ!