Το σημερινό post είναι γραμμένο με ευγνωμοσύνη και πολλή αγάπη...

Και ξέρεις γιατί; Γιατί αφιέρωσες τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο σου, τον πολύτιμο ελάχιστο ελεύθερο χρόνο σου για να διαβάσεις κάποια από τα κείμενά μου. Κάποιες από τις πιο βαθιές και ειλικρινείς μου σκέψεις. Γιατί μετά από τόσο χρόνια νομίζω ότι έχεις καταλάβει πως δε σου έχω γράψει ποτέ ούτε λέξη που να μην πιστεύω.

Κι αν υπάρχει ένας λόγος που νιώθω την αγάπη σου δεν είναι επειδή μου στέλνεις όμορφα μηνύματα, αλλά που με στηρίζεις σε ό,τι κι αν κάνω. Ακόμη κι αν κάνω καμία βλακεία καμία φορά. Είσαι πάντα εκεί να μου λες ευγενικά τη γνώμη σου χωρίς να με κατακρίνεις. Είσαι εκεί να με διαβάζεις και να με συναισθάνεσαι. Γι’ αυτό πιστεύω ότι σε καταλαβαίνω. Γιατί και εγώ το ίδιο θα κάνω όσο σου γράφω. Και θα σου λέω μόνο την αλήθεια. Άλλωστε κάπως έτσι δεν γίνονται οι φίλες;

Χάρη στην αγάπη σου πήρα ένα πολύ τιμητικό βραβείο πριν λίγες μέρες. Για να είμαι ειλικρινής νομίζω ότι είναι το πρώτο βραβείο που παίρνω για κάτι που έχω κάνει στη ζωή μου!

Το κρατώ φυλαχτό.

Σ’ ευχαριστώ.

Καλές διακοπές! Σε περιμένω εδώ αλλά και εδώ!

Μπορείς να με βρεις και στο φυσικό μου περιβάλλον!

Περιμένω τα μηνύματά σου εδώ!