Οι μεγάλες προσδοκίες

Σήμερα έστυψα το μυαλό μου μπροστά από μία άδεια σελίδα στην οθόνη του υπολογιστή μου. Σβήσε γράψε, σβήσε γράψε. Τι να γράψω; Νιώθω ότι έχω στερέψει… Αυτό το καλοκαίρι τα ερεθίσματα δεν ήταν έντονα. Όχι γιατί ήταν φλατ η καθημερινότητά μου, αλλά γιατί είχα αποφασίσει να ξεκουραστώ πραγματικά. Να πάψω να σκέφτομαι πράγματα που με προβληματίζουν και τρώνε χώρο από τον σκληρό μου δίσκο. Να ασχοληθώ μόνο με την οικογένειά μου τον ήλιο και τη θάλασσα.

Και πολύ σωστά θα μου πεις «τόσο εύκολο είναι να σταματήσεις να σκέφτεσαι;». Όχι. Ο εγκέφαλος δέχεται συνέχεια ερεθίσματα και δεν είναι ρομπότ. Αλλά είναι ωραίο πού και πού να αποστασιοποιείσαι. Δοκίμασέ το και θα με θυμηθείς.

Αν σκεφτόμουν ένα πράγμα ήταν αυτό: Μήπως τελικά οι μεγάλες προσδοκίες είναι παγίδα;

Όχι, δε θέλω να ευνουχίσω τα όνειρά σου σε καμία περίπτωση. Δε θα πάψω ποτέ να σε ενθαρρύνω και να σου φωνάζω «Dream big», αλλά τώρα, όπως είμαι και όπως έχω μάθει τη ζωή μέχρι σήμερα, θα προσθέσω αυτό: «but do it quietly!».
Οι παλιοί λένε «θα πας εκεί που κοιτάζεις», οι πιο ρομαντικοί και αισιόδοξοι λένε «όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να πετύχεις το σκοπό σου», κι εγώ απλώς θα σου πω «κάνε μεγάλες σκέψεις αλλά αθόρυβα». Ποιος είπε ότι οι έξυπνοι άνθρωποι δεν είναι απαραίτητα και παρορμητικοί; Απλώς αυτό που θέλω να σου πω με απλά λόγια είναι ότι πρέπει να μπορείς να διαχειριστείς τα συναισθήματα που φέρνουν οι μεγάλες προσδοκίες.

Γιατί οι προσδοκίες εξορισμού σου δημιουργούν το αίσθημα της αναμονής που όμως θα σου φέρουν κάτι καλό, κάτι μοναδικό, κάτι που ποθούσες από πάντα. Τι γίνεται όμως όταν αυτό δεν έρθει; Ή ακόμα χειρότερα, τι γίνεται όταν σου φέρει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα; Χάνεις τον κόσμο κάτω από τα πόδια σου και πέφτεις σε κατάθλιψη; Κι όμως, συμβαίνει και στους καλύτερους… Και να τελικά που οι «μεγάλες προσδοκίες», έτσι όπως τις έχεις ορίσει εσύ στο μυαλό σου, αντί να σε κάνουν ευτυχισμένο σε κάνουν δυστυχισμένο σε μία στιγμή, σε ένα λεπτό, κι ας περίμενες εσύ μέρες, μήνες ή και χρόνια.

Πάντα μου έλεγαν «σταμάτα να σκέφτεσαι αρνητικά!», «δες πιο αισιόδοξα τα πράγματα», αφού για οτιδήποτε νέο ερχόταν στη ζωή μου, από μία επαγγελματική ευκαιρία, μία συνεργασία ή οτιδήποτε καινούριο, έβλεπα το ποτήρι μισοάδειο. Πάντα σκεφτόμουν πρώτα τον αρνητικό αντίκτυπο που θα μπορούσαν να έχουν στη ζωή μου και για το τέλος άφηνα τα ευχάριστα. Όχι γιατί μου αρέσουν οι μαύρες σκέψεις, δεν είμαι τόσο μαζόχα, αλλά για να προετοιμάσω τις άμυνές μου να υποδεχτούν, να αποδεχτούν και να αντιμετωπίσουν το στραβό που θα μπορούσε να συμβεί, ώστε να είμαι λιγότερο δυστυχισμένη αν τα πράγματα δε θα πήγαιναν έτσι όπως τα ήθελα.

Τώρα μπορώ να σου πω με το χέρι στην καρδιά, ότι αυτή η φυσική άμυνα με κράτησε γερά προσγειωμένη στη γη. Με έκανε να αναπτύξω εσωτερικούς μηχανισμούς που με έσωσαν πολλές φορές στη ζωή μου. Και το πιο φοβερό: Ήρθαν αναπάντεχες μικρές ευτυχίες να με εκπλήξουν ευχάριστα. Από εκεί που δεν τις περίμενα!

Ονειρέψου πράγματα μεγάλα, βάλε υψηλούς στόχους, κυνήγησε τα όνειρά σου, όμως κάνε το αθόρυβα και με ταπεινότητα! Δε θα χάσεις ποτέ!

Καλή σας μέρα!

Περιμένω τα μηνύματά σας εδώ!

Μπορείτε να με βρείτε και στο φυσικό μου περιβάλλον, εδώ αλλά και εδώ!