Ιωάννα δεν είσαι εσύ αυτή που πρέπει να ντρέπεται...

Επίσης δεν την ξέρω και δεν την έχω συναναστραφεί ποτέ στη ζωή μου. Η μόνη εικόνα που έχω για εκείνη, είναι αυτή που έχει δημιουργήσει μέσα από τις φωτογραφίες της στα SM (δεν έχω δει πιο ωραίο κορμί). Μα τον θεό, ανήκω στη μειοψηφία των ανθρώπων που δεν έχουν δει πάνω από δύο φορές στη ζωή τους My Style Rocks κι αυτό αποσπασματικά. Μη με ρωτήσετε πώς, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Κι επειδή ψιλοσκαμπάζω στα αθλητικά γιατί τα παρακολουθώ, ήξερα ότι είχε σχέση με μπασκετμπολίστα της Α1. Μέχρι εκεί.

Συνήθως κλαίω δύσκολα. Αληθινές ιστορίες αγάπης, θέματα με παιδιά και ζώα ή τραγικά γεγονότα όπως η ιστορία της Naya Rivera μπορούν να με ρίξουν στα πατώματα. Δε θα φανταζόμουν ότι μια εξομολόγηση για ένα ροζ βίντεο στο YouTube θα με συγκινούσε τόσο πολύ. Ειδικά από μια ψηλή, ξανθιά με πλούσιο μπούστο που δείχνει συνέχεια χαρούμενη κι ευτυχισμένη μέσα στα sexy ρούχα της. Πώς το έπαθα εγώ αυτό; Πώς έπεσα στην παγίδα να κρίνω κάποιον από την εικόνα του; Υποτίθεται ότι έχω δουλέψει πολύ με τον εαυτό μου για να βγάζω συμπεράσματα από μια πλαστή εικόνα που μπορεί να εξυπηρετεί τη ζωή κάποιου. Κι όμως την πάτησα με την Τούνη.

Μέχρι που είδα το βίντεο που ανέβασε στο YouTube. Και τη στιγμή που λέει κλαίγοντας «Παρότι είμαι θύμα πρέπει να αντιμετωπίσω χυδαία σχόλια. Θέλω να αποκρύψω το βίντεο από τη μαμά μου γιατί είναι άρρωστη. Αυτό το βίντεο μου κόστισε μια όμορφη σχέση», δαγκώθηκα. Είναι κι εκείνη ένα φυσιολογικό κορίτσι με αισθήματα που πληγώθηκε από την ιδιοτελή σκατοψυχιά κάποιου πρώην και λύγισε. Πονάει, κλαίει, εξηγεί χωρίς υπεκφυγές, ντρέπεται. Θα μπορούσε στη θέση της να είναι η οποιαδήποτε ανίδεη κοπέλα (επώνυμη ή ανώνυμη) που θα στιγματιζόταν για πάντα σε μια μικρή ή μεγάλη κοινωνία.

Δεν έχουν όλα τα κορίτσια το σθένος να αντιμετωπίσουν ένα τόσο μεγάλο φορτίο. Δεν έχει πλάκα να σε συζητάνε όλοι, να αφήνουν υπονοούμενα για την τιμιότητα σου, για το ήθος σου και όλο σου το είναι.

Υπάρχουν γυναίκες στο εξωτερικό που έχουν αυτοκτονήσει αδύναμες να αντιμετωπίσουν την κριτική έπειτα από τέτοιες χυδαίες αποκαλύψεις που θα έπρεπε να είναι αυστηρά προσωπικές στιγμές όπως για όλον τον κόσμο. Και δυστυχώς ζούμε σε έναν χαοτικό, ψηφιακό κόσμο που ο καθένας μπορεί ανεξέλεγκτα να ανεβάσει ό,τι υλικό θέλει, να στείλει, να κοπιάρει, να αναπαράγει ό,τι θέλει και όπου γουστάρει χωρίς να χρειαστεί να λογοδοτήσει για το μέγεθος της ψυχικής καταστροφής που μπορεί να προκαλέσει. Εκφοβισμός. Κι αυτό είναι εκφοβισμός.

Το χειροτερο είναι ότι αντί να στραφούν οι άνθρωποι - θεατές του βίντεο, στον θύτη και να τον δείξουν με το δάχτυλο, απολαμβάνουν ξανά και ξανά τις προσωπικές στιγμές, τις αναπαράγουν και τις στέλνουν σε φίλους και γνωστούς. Και μετά δείχνουν το θύμα (!!!) με το δάχτυλο. Ο απόλυτος παραλογισμός. Ο απόλυτος όμως!

Αγαπητή Ιωάννα, το λάθος που έγινε πριν τρία χρόνια και αναφέρεις ξανά και ξανά στο βίντεο δεν είναι λάθος γιατί δεν έχεις την ευθύνη γι’ αυτό που συνέβη. Έζησες τον έρωτα, τον πόθο όπως έχει το δικαίωμα η κάθε γυναίκα να το κάνει. Δε θα σε κρίνει κανείς γι’ αυτό. Το «λάθος» που έκανες είναι ότι εσύ δεν υπέδειξες το όνομα του θύτη δημόσια. Γιατί πρέπει να καλύψεις τον άνθρωπο που προσπάθησε να σε διασύρει με αυτόν τον εξευτελιστικό τρόπο. Εξευτελιστικό όχι για εσένα, αλλά γι’ αυτόν και κάθε έναν σαν αυτόν, που πίστεψαν ότι με αυτόν τον χυδαίο τρόπο θα κερδίσουν κάτι: Φήμη; Δόξα; Χρήμα;;; Ποια είναι τα κίνητρα που οδηγούν έναν άνδρα να διασύρει με αυτόν τον φθηνό τρόπο μια κοπέλα που ενδεχομένως κάποτε να την αγάπησε; Ή ακόμη κι αν δεν την αγάπησε. Ή ακόμη κι αν τη χρησιμοποίησε σεξουαλικά. Δε με νοιάζει τι ένιωσε και πώς το ένιωσε. Με νοιάζει πολύ όμως τι άντρες μεγαλώνουν κάποιες μανάδες ρε γαμώτο... Γιατί αυτοί είμαστε: Τα παιδιά που μεγαλώνουμε.

Με λίγα λόγια Ιωάννα και κάθε Ιωάννα, μακάρι να μη συνέβαινε ποτέ, μακάρι να μη συμβεί ποτέ ξανά σε καμία, αλλά όλα αντιμετωπίζονται. Και σε τελική ανάλυση αυτοί που πραγματικά μας νοιάζουν και μας ενδιαφέρουν, ξέρουν ποιες είμαστε. Δε περιμένουν ένα βίντεο για να βγάλουν τα συμπεράσματά τους για το ήθος μας, την αξία μας, τα όμορφα που έχουμε μέσα στην ψυχή μας. Αυτά είναι για τους ρηχούς και επιφανειακούς τύπους που τη βρίσκουν ψηφιακά γιατί ποτέ δε θα μπορέσουν να έχουν μια σαν την Τούνη real time.

Υστερόγραφο: Αν σ’ αγαπούσε πραγματικά το αγόρι σου, δε θα μάσαγε... Αυτή τη στιγμή θα ήταν δίπλα σου και θα σου κράταγε το χέρι...Προχώρα με το κεφάλι ψηλά. Και κάνε μια αγκαλιά στη μαμά σου από εμένα.