Η ευτυχία είναι επιλογή, η κατρακύλα δεν κρατάει για πάντα!

Αυτό το κείμενο το έγραψα χθες. Δεν ξέρω τι με ώθησε να το γράψω. Ίσως η ανάγκη μου να με βοηθήσω λίγο -γιατί καταλήγω στο ότι έχω χρόνια κατάθλιψη (το ποτήρι το βλέπω πάντα μισοάδειο)- ίσως και γιατί παίρνω πολλά μηνύματα τελευταία από κόσμο που υποφέρει από θλίψη, στενοχώρια, μελαγχολία.

Σίγουρα η κατάσταση που βιώνουμε μας επηρεάζει βαθιά. Εγκλήματα, σεισμοί, θάνατοι, αρρώστιες, πανδημία, ανασφάλεια, ένας μικρός πόλεμος τόσο διαφορετικός από όσους ξέραμε μέχρι τώρα. Πόσο καλά μπορεί να είσαι, όσο ευτυχισμένος κι αν είσαι στην προσωπική σου ζωή; Πόσο ανεπηρέαστος να μείνεις από όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας; Είναι δύσκολο όλο αυτό, αλλά όπως το περνά ο καθένας από εμάς, έτσι θα το περάσεις κι εσύ. Δεν είσαι μόνος. Όμως… Άκουσε αυτό.

Όταν ήμουν χάλια (έχω υπάρξει πολύ χάλια κατά καιρούς) μου έλεγε ένας σοφός άνθρωπος «επικεντρώσου στα θετικά της ζωής σου» και γέλαγα. Μου φαινόταν τόσο γελοίο εγώ να τα βλέπω όλα μαύρα και να μου λένε «σφύριξε χαρούμενα μπορείς, δες τη θετική πλευρά της ζωής».

Η ευτυχία είναι επιλογή. Όπου κοιτάς, πας. Αν κοιτάς το μαύρο, θα πας στο μαύρο. Ξεκόλλα. Δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου. Όλα θα πάνε καλά. Κι αν δεν πάνε, θα τα κάνουμε εμείς να πάνε. Κι αν δεν τα καταφέρουμε, θα πάρουμε ένα φοβερό μάθημα και θα γίνουμε πιο δυνατοί. Το πολύ πολύ να κατρακυλήσουμε. Η κατρακύλα δεν κρατάει για πάντα. Αυτή η ανάσα ανακούφισης όταν συνειδητοποιείς ότι έφυγαν τα δύσκολα είναι ανεκτίμητη. Θυμάσαι ότι ζεις.

Είναι γοητευτικό το «μαύρο» των ανθρώπων. Αυτό «αγαπιέται». Βαρετό να είσαι πάντα χαρούμενος. Αρκεί να βρίσκεις τη δύναμη να σηκώνεσαι. Βασικά Respect αν σηκώνεσαι! Στο δίνω!