Τι γλυκό να σ’ αγαπούν και να σου το λένε!

Αγάπη και αποδοχή. Ούτε το ένα, ούτε το άλλο μπορούν να κρυφτούν ή να αμφισβητηθούν. Όταν σ’ αγαπούν στο δείχνουν. Όταν σ’ αγαπούν το ξέρεις.

Όπως και το αντίθετο. Όταν κάποιος δε σ’ αγαπά, δε μπορεί να κρυφτεί -όσο κι αν θα ήθελε- πίσω από έναν ψεύτικο μανδύα καλοσύνης.

Μια μικρή έκπληξη, ένα μικρό αποχαιρετιστήριο «πάρτι», μια κάρτα γεμάτη με χειρόγραφες ευχές, ένα δώρο με συναισθηματική αξία, μια τούρτα ακόμη κι αν δεν έχεις γενέθλια, λίγοι συνεργάτες που κατάφεραν να γίνουν φίλοι, αρκούν για να σε κάνουν να σκεφτείς «τελικά άξιζε!».

Η πιο σπουδαία ανταμοιβή, δεν είναι ούτε τα χρήματα, ούτε η έπαινοι, ούτε τα βραβεία. Είναι αυτή η αγάπη από αυτούς που το ένιωσαν. Είναι δυο τρυφερές κουβέντες που θα ακούσεις σε μια σημαντική στιγμή της ζωής σου. Κανένας δε σου χρωστάει ευγνωμοσύνη. Αν θέλει στην εκφράζει. Αν δε θέλει απλώς απέχει!

Το θέμα είναι να φεύγεις -ή να μη φεύγεις- από κάπου, και να μένουν πίσω κάποιοι που σε αγάπησαν, κάποιοι που θα τους λείψεις, κάποιοι που θέλουν να μη σε χάσουν!

Χθες έγινε κάτι αναπάντεχο. Η Σαμάνθα, ο Νίκος, η Ιωάννα, η Μαρίζα, η Λουίζα, η Κατερίνα, η Κάτια, σκέφτηκαν να μου αφιερώσουν λίγο από τον χρόνο τους για να μου δείξουν την αγάπη τους!

Σας ευχαριστώ! Το μενταγιόν μου κρέμεται ήδη στον λαιμό μου!

Να και κάποιες φωτογραφίες που θα μου θυμίζουν πάντα αυτές τις στιγμές!

Ps: I love you! ❤️