I’m blonde and I like it

Μάλλον πιο ξανθιά από ποτέ!

Το σημερινό μου ξανθό πέρασε από 40 κύματα. Ούτε εγώ η ίδια δεν ήξερα τι θέλω να κάνω στο κεφάλι μου. Αρχικά είχα τύψεις συνειδήσεως που θα έπρεπε να αποχαιρετήσω το πιο γλυκό καστανόξανθο που είχα ποτέ. Ω ναι, ακόμη και σήμερα που είμαι ξανθιά πιστεύω ότι η Δεσποινα είναι καστανόξανθη ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι από πάντα... Ξέρετε, αυτό το μελοκαστανόξανθο της Jennifer Aniston που λίγοι κομμωτές μπορούν να καταφέρουν. Τι γίνεται όμως όταν κάτι τόσο υπέροχο που το έχεις αγαπήσει πολύ και το έχεις υιοθετήσει για καμιά δεκαριά χρόνια, το βαρεθείς; Έτσι γίνεται και με τις σχέσεις καμιά φορά. Αυτός που κάποτε ήταν ο μεγαλύτερός σου έρωτας, τώρα μπορεί να σου φαίνεται λίγο βαρετός. Κι όμως κάποτε έλεγες «μα δεν υπάρχει πιο ωραίος, πιο sexy και πιο γοητευτικός!».

Κάπως έτσι -όχι για τον άντρα μου- σκέφτηκα κι εγώ για τα μαλλιά μου. Καλή η ασφάλεια του δοκιμασμένου αλλά μήπως ήρθε η ώρα να πραγματοποιήσω ένα κρυφό και αμαρτωλό απωθημένο;

Μήπως ήρθε η ώρα να τσαλακωθώ;

Μήπως ήρθε η ώρα να κάνω ένα -επιτέλους- τολμηρό βήμα;

Εδώ ξαναγύρισα στην TV, στις τρίχες θα κολλήσουμε; Ε όχι δα!

Το σημερινό μου ξανθό, πιστεύω πως καταβάθος ήταν μια σημειολογική κίνηση όχι τόσο για τους άλλους, αλλά κυρίως για εμένα. Είναι σα να μου έδωσα μια σπρωξιά και να μου είπα «προχώρα βρε κορίτσι μου, αν όχι τώρα, τότε πότε;».

Κι έτσι βρέθηκα στο κομμωτήριο του καλού μου φίλου Νικόλα Βιλλιώτη που πάντα με καταλαβαίνει πριν μιλήσω, που ποτέ δε μου χαλάει χατήρι αλλά ούτε και την καρδιά, που πάντα με έναν μαγικό τρόπο με κάνει να φαίνομαι ωραία και να μου αρέσω. Αχ βρε Νικόλα μου, μπορεί να μη στο έχω πει ποτέ αλλά σε έχω συνδέσει μόνο με ευχάριστες στιγμές στη ζωή μου…

Τελικά αυτό που λένε «όταν δεν είσαι καλά βάψου, ντύσου και πήγαινε κομμωτήριο» ισχύει 100%! Εγώ εδώ θα συμπληρώσω «και πήγαινε στου Νικόλα να πιείτε και καφέ και να πείτε τα… σου σου σας!».

Και που λες φίλη μου, μπήκα στο αμάξι αποφασισμένη. Έβαλα τέρμα τη μουσική και κατηφόρισα για Ιλίσια χωρίς να ξέρει κανείς τίποτα! «Νικόλα μου βγάλε τα αλουμινόχαρτά σου και τα ντεκαπάζ σου! Σήμερα έχουμε γιορτή! Σήμερα θα ανακαλύψω και μια άλλη πτυχή του εαυτού μου που την είχα κάπου θαμμένη τα τελευταία χρόνια!». Αχαχαχαχαχαχα! Γελάω μόνη μου με την παρανοϊκή περιγραφή λες και πάω σε πανηγύρι!

Και μετά από λίγο με βλέπω ξανθιά. Κάπου εκεί έχασα έναν παλμό αλλά παρέμεινα ήρεμη για να μην αγχώσω τον καλλιτέχνη. Ήταν κάτι καινούργιο για εμένα. Με είδα διαφορετική αλλά με υποστήριξα. Μα αν δεν υποστηρίξεις τον ίδιο σου τον εαυτό ποιον θα υποστηρίξεις σε τελική ανάλυση;

Μετά την πρώτη κρυάδα του είπα: «Νικόλα φέρε το ψαλίδι. Κονταίνουμε!», «Πόσο κονταίνουμε δηλαδή;», «Αρκετά! Καρέ μη σου πω!». Κι επειδή ο Νικόλας ξέρει τους ψυχαναγκασμούς μου τα έκοψε μέχρι τον ώμο! «Ως εδώ και μη παρέκει!». Σας εύχομαι να βρείτε έναν κομμωτή που να ξέρει πώς να σας οριοθετήσει και να μπορεί να υποστηρίξει τις τρέλες σας ως ένα σημείο! Αχαχαχαχα!

Και φτάνουμε στο σήμερα, που έχω δεχτεί άπειρα μηνύματα από εσάς που με ακολουθείτε στα Social. Κάποιοι μου είπατε πόσο σας αρέσει η αλλαγή, κάποιοι πόσο περισσότερο προτιμούσατε τα προηγούμενα. Καλά ως εδώ, αλλά γιατί βρε παιδιά να θέλω να γίνω ξανθιά γιατί μου το επέβαλε κάποιος ή επειδή φέτος είμαι στην TV; Είναι τόσο παλιακές αυτές οι αντιλήψεις και τόσο στερεοτυπικές! Αποκλείεται δηλαδή εγώ απλώς να το αποφάσισα για εμένα;

Τελοσπάντων, το θέμα είναι ότι τόση ώρα γράφω για τρίχες λες και γράφω καμία απίστευτη σοφία… Είναι όμως κι αυτό μια πτυχή του εαυτου μας. Και μπορεί να φαίνεται μικρό και επιφανειακό όμως τα μαλλιά μιας γυναίκας είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο. Γι’ αυτό θα σας πρότεινα αν ποτέ μια φίλη σας ή η σύντροφος σας κάνει μια μεγάλη αλλαγή στα μαλλιά της και σας ζητήσει τη γνώμη σας, να είστε γλυκείς και επιεικείς. Δεν αξίζει να πληγώνουμε ανθρώπους για τρίχες!

Αυτά για σήμερα! Σας αγαπώ και περιμένω τα μηνύματα σας στο Instagram! Μπορείτε να με βρείτε και στο Facebook αλλά και στο Twitter!

Τα λέμε το πρωί στο Πάμε Δανάη!

Σας φιλώ!