Σκέψεις καραντίνας (και μιας ζωής)
Το μόνο ευχάριστο της πρόσφατης καραντίνας μου, ήταν το γεγονός ότι ξεκουράστηκα και ότι είχα πολύ χρόνο να σκεφτώ άσχετα πράγματα που δεν είχαν σχέση με το «τι θα μαγειρέψω σήμερα», το «πρέπει να πάω την Ελενα προπόνηση» ή το «έχω ένα σημαντικό ραντεβού στις 7».
Οι πιο ουσιαστικοί προβληματισμοί προκύπτουν ή όταν έχεις ένα μεγάλο πρόβλημα να λύσεις ή όταν έχεις άπλετο χρόνο να διαλογιστείς.
Ευτυχώς το πρώτο δεν ισχύει για εμένα αυτή τη χρονική στιγμή της ζωής μου. Τα πράγματα πάνε καλά τηρουμένων των αναλογιών και εν πασει περιπτώσει με όλα αυτά τα τραγικά που βλέπω να συμβαίνουν γύρω μου, δοξάζω τον Θεό που είμαι όπως ακριβώς είμαι. Δε θέλω κάτι περισσότερο. Θέλω μόνο να είναι και οι γύρω μου καλά γιατί εμείς οι άνθρωποι είμαστε αλληλοεξαρτώμενοι. Η ζωή μας συνδέεται σαν αλυσίδα. Αν εμείς σήμερα δεν είμαστε καλά, με μαθηματική ακρίβεια, αύριο δε θα είναι ούτε ο διπλανός μας.
Αυτές τις 8 μέρες λοιπόν, εκτός από πολλές βιταμίνες, ύπνο και ξεκούραση, ξεχώρισα και έγραψα κάποια συμπεράσματα που έχω βγάλει μέχρι σήμερα από τις σχέσεις μου με τους ανθρώπους και την αλληλεπίδραση τους σε εμένα. Δεν είναι πανάκεια, ούτε Βίβλος. Είναι απλά προσωπικές σκέψεις για το πώς βλέπω εγώ τη ζωή.
1. Η στιγμή που αισθάνεσαι ότι πρέπει να αποδείξεις την αξία σου σε κάποιον που δε σε πίστεψε, είναι η στιγμή που πρέπει να φύγεις χωρίς καν να κοιτάξεις πίσω σου και χωρίς καν να δώσεις εξηγήσεις.
Ναι, στο λέω εν τιμή και δεν έχει σχέση με εγωισμό ούτε και ηττοπάθεια. Έχει να κάνει με αυτοσεβασμό. Αν πιστεύεις ότι αξίζεις είναι άδικο να σε βάζουν σε διαδικασία να το αποδείξεις. Είναι σα να σε αποδοκιμάζουν χωρίς να μπορεί κανείς να σου διασφαλίσει πως στο τέλος θα δικαιωθείς. Μη φθείρεις τον εαυτό σου. Μην κάνεις παζάρια. Φύγε. Ακόμα και ανεξήγητα. Χωρίς να κοιτάξεις πίσω σου. Να είσαι εκεί που σε πιστεύουν και θέλουν να σε κάνουν καλύτερο. Όχι εκεί που σε αποδοκιμάζουν.
1. Η λογική μπορεί να πέσει έξω. Η διαίσθηση ποτέ. Αν το νιώθεις ισχύει. Μην περιμένεις επιβεβαίωση ή αποδείξεις.
Κάθε φορά που προσπαθώ να βρω αποδείξεις για κάτι που με βασανίζει, νιώθω ότι εγώ η ίδια βασανίζω τον εαυτό μου, ότι τον υποτιμώ. Σκέψου πόσο δυσάρεστο είναι να ρωτάς επίμονα τους άλλους, να τους φέρνεις σε δύσκολη θέση να μιλήσουν για κάτι που δε θέλουν ή αποφεύγουν απλά και μόνο για να επιβεβαιώσεις τις χειρότερες σκέψεις σου. Σκέψου πόσο άσχημο είναι να διαισθάνονται οι άλλοι την ανασφάλειά σου και ενδεχομένως να την εκμεταλλευτούν. Έλα τώρα… ξέρεις ότι δε ζούμε σε έναν κόσμο ιδανικά πλασμένο. Κάτι που με δίδαξαν οι εμπειρίες μου μέχρι σήμερα είναι ότι αυτό που νιώθεις ισχύει! Μη ρωτάς, μη ψάχνεις. Υπάρχουν πράγματα που νιώθονται αλλά δεν τεκμηριώνονται ούτε αποδεικνύονται. Κι αν προσπαθήσεις να το κάνεις δε θα σε πιστέψει κανείς. Όλοι πιστεύουν αυτό που θέλουν να πιστέψουν.
1. Πάντα θα υπάρχει ένας άνθρωπος που δε θα ξεχάσεις ποτέ στη ζωή σου και πάντα θα αναστατώνεσαι στο άκουσμα του ονόματός του. Μόλις σου ήρθε στο μυαλό, έτσι δεν είναι;
Δεν ξέρω αν είναι για καλό ή για κακό αλλά πάντα κάποιος μας στιγματίζει κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Είτε γιατί μας απέρριψε ερωτικά και πλήγωσε τον εγωισμό μας, είτε γιατί μας «πολέμησε» και προσπάθησε να μας κάνει κακό, είτε γιατί μας έδωσε ζωή, αγάπη και φροντίδα σε μια ευάλωτη στιγμή της ζωής μας. Πάντα όμως θα υπάρχει αυτός ο άνθρωπος που αν τον δούμε τυχαία θα νιώσουμε αναστάτωση.
1. Ο δεδομένος δεν αγαπήθηκε ποτέ με πάθος. Λατρεύεται σχεδόν πάντα μετά την αποχώρησή του.
Οι περισσότεροι το έχουμε βιώσει. Να είμαστε σε σχέση που εμείς τη θεωρούμαι σημαντική γιατί νιώθουμε έντονα συναισθήματα, αλλά για τον άλλον να είναι μια χλιαρή σχέση γιατί πολύ απλά δεν «καίγεται» και πολύ για το αν θα μας χάσει. Γιατί ουσιαστικά μας έχει δεδομένους. Οπότε αυτή η σχέση συνεχίζει να υφίσταται χωρίς όμως να είναι ισότιμη συναισθηματικά. Κοινώς, δεν υπάρχει πάθος. Σας έχει τύχει όμως ποτέ, να αποχωρήσετε από μια τέτοια σχέση πολύ συνειδητά (έστω και επίπονα); Μήπως θυμάστε τι έγινε μετά; Εγώ θυμάμαι πολύ καλά! Επιτέλους, με διεκδίκησαν με πάθος. Σχεδόν λατρεύτηκα χωρίς να είμαι εκεί! Δυστυχώς όμως αυτή η σχέση δεν πρόλαβε να γίνει αμοιβαία. Γιατί η μια πλευρά είχε πια στερέψει. Δεν είμαστε ανώμαλοι εμείς οι άνθρωποι;
Δεν ξέρω αν συμφωνείτε ή διαφωνείτε. Ή μάλλον σίγουρα κάποιοι θα συμφωνούν και άλλοι θα διαφωνούν. Γι’ αυτό βέβαια είμαστε όλοι διαφορετικοί μεταξύ μας.
Να… αυτά τα λίγα σκέφτηκα αυτές τις μέρες και ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σας!
Until next time!
Καλή σας ημέρα!
Περιμένω τα μηνύματά σας στο Instagram!
